Βοήθησε με φως, γλυκιά μου
νέα υπέροχη ζάλη
Να γίνουν τα συντρίμμια μου
ο εαυτός μου και πάλι
Κράτησε με συ απαλά
μοιάζω απόδημος ξένος
Που γυρνά στους δρόμους δειλά
ζει των ανθρώπων το μένος
Να σε πάρω να φύγουμε
στων ονείρων μας τα μέρη
Βιάσου, δεν θα ρωτήσουμε
το αύριο τι θα μας φέρει
Βοήθησε με, αυταπάτη
να γίνω κι εγώ ζωγραφιά
από χέρια λεπτά στην ακτή
που δεν θα βαστούνε καρφιά
Κράτησε με όταν ο Ήλιος
για εμάς θα ανατέλλει
Είναι ο μόνος μας φίλος
που το καλό μας θα θέλει
Να σε πάρω να φύγουμε
στων ονείρων μας τα μέρη
Βιάσου, δεν θα ρωτήσουμε
το αύριο τι θα μας φέρει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου