Η ποίηση δεν είναι για τους ηλικιωμένους!
Όπως εκείνοι που αφοσιώνονται σε μια θρησκεία
υπό τον φόβο του θανάτου
Εκείνοι που από ανία πλέον
θέλουν να ασχοληθούν με κάτι
Δεν είναι για εκείνους
που αγορεύουν ασταμάτητα
στη δύση της ζωής τους
και συμβουλεύουν τους νέους
για τα όσα δεν έζησαν οι ίδιοι!
Η ποίηση είναι για αίμα που βράζει!
Παρορμητικότητα εφηβική
και θάρρος νεανικό!
Με κούρασε το να βλέπω
ρυτιδιασμένους ανθρωπάκους
με κοστούμια καθαρά
και μούσια που προδίδουν σοφία!
Θέλω το νέο με τα ανάρμοστα ρούχα
να γράφει καθισμένος πάνω
σε ένα ζωγραφισμένο παγκάκι
παρακολουθώντας τη θάλασσα τις νύχτες
Εκείνον που στέλνει μηνύματα ζωής
επειδή ξέρει πως να ζει!
Τον ηθικό μοναχικό διαβάτη στους δρόμους
που ξεχύνεται με την ορμή ενός πλήθους
κατά της κάθε αδικίας!
Εκείνον που δεν ντρέπεται
για την μοναδικότητα του
σε έναν κόσμο που ανέχεται την διαφωνία
ως προβολή μιας σύγχρονης κοινωνίας!
Θέλω το νέο που γράφει για να στείλει
ένα μήνυμα στον κόσμο που δεν του αρέσει
Διότι μόνο οι νέοι έχουν κάθε δικαίωμα
να μην τους αρέσει η πραγματικότητα
επειδή έχουν το χρόνο να την αλλάξουν!
Δεν είναι η μοιρολατρία των ηλικιωμένων
ικανή για οποιαδήποτε αλλαγή!
Μονάχα το πάθος σε χέρια καθαρά!
Ταμπουρωθείτε στα σπίτια σας λοιπόν
εσείς με τα σιδερωμένα κοστούμια!
Η σοφία σας δεν αρκεί να ταράξει τα νερά
Αδύνατο να αντιμετωπίσετε
την κακοήθεια των ανθρώπων
με τη δική σας ευγλωττία!
Χρειάζονται μονάχα δυνατές καρδιές
και λόγια σταράτα
από νέους ανθρώπους με όραμα
την εγκαθίδρυση της ομορφιάς
στις συνειδήσεις των ανθρώπων!
