Την δανεική ώρα που χαράζουμε
μόνοι μας πορεία άνευ λόγου
Περπατούμε δίχως να διστάζουμε
στα καρφιά κάθε αισχρολόγου
Πέρασα θάμνους και χόρτα ξερά
μέσα από ποτάμια και λάσπες
Και ακόμη δεν μου είναι φανερά
εκείνα τα διδάγματα για αγάπες
Την ώρα που η νύχτα πέφτει
αναπάντεχα σαν λύτρωση
Ο ύπνος θα με βγάλει ψεύτη
καμία αλήθεια δεν θα φανερώσει
Και ο ήλιος που βρίσκεται ψηλά
μάταιος ο κόπος να τον φτάσω
Δεν είμαι Ίκαρος με κέρινα φτερά
τον κάθε φόβο μου να δαμάσω
