22/1/20:

Δεν θα ανοίξω τα μάτια να δω τον χρόνο!

Είμαι σίγουρος πως είναι νωρίς ακόμα

Με ορμητικά κλειστά τα μάτια θα προσπαθήσω

να μη χάσω το όνειρο και σε ξεχάσω

Ανάμνηση παλιά πως σε προσμένω

σαν νοσταλγώ μες το σκοτάδι

την αίσθηση του φιλιού σου

Πόσο νωπή είναι ακόμα

η εικόνα του πόθου σου στο βλέμμα

και η υπέροχη αίσθηση

των μικρών απαλών χεριών σου

στον γυμνό λαιμό μου

Ακόμη η ηχώ της φωνής σου

γεμίζει τον χώρο

σαν παραίσθηση φαντάσματος

τις νύχτες που κοιμάμαι μόνος

Και η μυρωδιά του γιασεμιού

το άρωμα που δεν πρόλαβα
επάνω σου να μυρίσω
όπως μου είχες υποσχεθεί

Τουλάχιστον πρόλαβα να γευτώ
σε εκείνα τα μικρά σου χείλη

το λίγο που μου επέτρεψαν

ώστε να μπορώ ακόμη να σε θυμάμαι

έστω σαν μια ακόμη περαστικη
που μου έδωσε για λίγο Ζωή!