Χρόνια προσμένω τον καλό καιρό να μου έρθει
κρατώντας για δώρο του καλότυχο στεφάνι
λουλούδια στολισμένο
Και να φορέσω το πιο όμορφο χαμόγελο που 'χει
η ψυχή μου μέσα της, που η λύπη δεν τη φτάνει
καλά κρυμμένο
Κι όλος ο ψυχισμός μου φθινοπώριασε καθώς
αισθάνομαι στο κορμί μου να έρχεται το κρύο
κάθε πρωινό
Και η χαρά μου εκλάπη, διότι πάντα νόμιζα πως
τα όνειρα τα κάνουν όσοι δεν ξέρουν να λεν αντίο
για αυτό θρηνώ
