Θέλω επιτέλους να μιλήσω με λέξεις
που δεν θέλω εσύ να τις διαλέξεις
Εξουσία με ακούς; Εγώ υπάρχω
και για εσένα ενάντια πάντα γράφω
Ο λόγος μου είναι ουσιώδης διαμαρτυρία
η ποίηση των δρόμων η αφετηρία
Η φωνή του λαού που ξέρει να ζει
χωρίς την ανάγκη σας την πενιχρή
Ξέρω ακριβώς ποια είναι τα πρέπει μου
δεν είναι οι ανάγκες σας τα θέλω μου
Μπορώ να ζήσω και χωρίς ουσία
ανοησία όμως δεν δέχομαι για αξία
Έχετε επηρεάσει τους πάντες γύρω μου
δεν δέχομαι για πρώτους τους υπό μου
Μπορεί να είμαι μόνος μα έχω φωνή
πηγάζει από αυτή τη στιχουργική
Που δεν έχει ανάγκη καθόλου το μέτρο
μονάχα τη ρήμα για σύντροφο
Βαρέθηκα να επαιτώ για ψίχουλα
δεν είμαι εκείνος που ζει ύπουλα
Θυσιάζοντας στον βωμό σας τα όνειρα μου
ότι θέλετε τολμήστε το μπροστά μου
Δεν με υπολογίζετε το ξέρω υποκριτές
γιατί είστε πολλοί που δεν ζείτε με ενοχές
Τις περιουσίες σας θαρρείτε για αξία
τρέφετε εναντίον σας μια προσοδοφόρα βία
Χαρείτε για τελευταία φορά την ουρά σας
κάποια στιγμή όταν βρεθώ μπροστά σας
Θα είναι αργά όμως για να ξεφύγετε
από το λαό που θέλετε να αποφύγετε
Με πράξεις ξεπεσμένες της νοοτροπίας σας
έρχεται η σειρά μου να κρατήσω τα ηνία σας
Άλογοι μπορεί να είναι οι μεροκαματιάρηδες
εκβιαστές της χώρας οι Παγκόσμιοποιημένοι νοικάρηδες
Κάποια στιγμή άξαφνα οι φτωχοί θα αφυπνιστούν
και τις σκατόφατσες σας μαζικά θα απαρνηθούν
Ελεύθερη έκφραση είναι η ανθρώπινη ανάγκη
που δεν χρειάζεται των κριτικών σας τη φραγή
Χρειάζομαι επιτέλους να φωνάξω απάτη
στους τελευταίους τίτλους όμως ζητάω πυγμή
Στην κρίση σας που συνεχώς βαθαίνει
ο λαός είναι αυτός που όλα τα υπομένει
Καλοπερασάκιδες, ξερόλες της πίπας
σας ταιριάζει ένας βωμολόχος Αντύπας
Δεν είμαι δάσκαλος κανενός το ξαναλέω
απλώς ένας διαμαρτυρόμενος που πλέω
Με ένα πλοίο που ναύλωσα μονάχος
δεν παραιτούμαι ακόμα κι αν με σκίσει βράχος
Ζω με όπλο μου την θαρραλέα επιμονή
καταφέρνω πολλά και δεν θα γίνω μουνί
Όπως εσείς που τόσο εύκολα ξεπέφτετε
από τη βουλή ψηλά θέλω να σας δω να πέφτετε
Στο κοντάρι της σημαίας μας που ψηλά κυματίζει
πόρνη η σιωπή που το σώμα της λικνίζει
Τα λεφτά σας δεν πρόκειται να πιάσουν τόπο
Έχω για όπλο το beat μου και μόκο
Κοιτάζω ψηλά όχι σαν ονειροπαρμένος
το ξέρω πως σύντομα θα βρεθώ δικαιωμένος
Απορώ που ήσυχοι κοιμάστε ακόμα!
πρέπει επιτέλους να πέσετε σε κώμα
Σε μια κλινική όπως αυτές που μας φτιάξατε
με τα φακελάκια σας γιατροί μας ρημάξατε
Χωρίς υγεία και με ανύπαρκτα σχολεία
γνωρίζετε πως να δημιουργείτε άχρηστα πτυχία
Ανθρώπους που ανθρώπινοι δεν είναι
κυρίους με γραβάτες που ψεύτικοι είναι
Όσο και αν μου κλέψατε χρόνο γνωρίζω
ποιος είμαι και στον εαυτό μου θυμίζω
Το παρελθόν για να έχω άλλοθι όταν σας αποτινάξω
σαν έντομα και ύστερα τις έδρες σας να κάψω
Το σύστημα σας μου είναι απεχθές
όπως το χρέος σας που δεν με γεμίζει ενοχές
Δεν το δημιούργησα εγώ, όμως ξέρω τους άλλους
καίω εξίσου media και παπαγάλους!
Όμως σε αυτό το σημείο πρέπει να τελειώσω
βαρέθηκα να μιλάω, πρέπει να σας ανταμώσω!
Ελεύθερη έκφραση είναι η ανθρώπινη ανάγκη
που δεν χρειάζεται των κριτικών σας τη φραγή
Χρειάζομαι επιτέλους να φωνάξω απάτη
στους τελευταίους τίτλους όμως ζητάω πυγμή
που δεν θέλω εσύ να τις διαλέξεις
Εξουσία με ακούς; Εγώ υπάρχω
και για εσένα ενάντια πάντα γράφω
Ο λόγος μου είναι ουσιώδης διαμαρτυρία
η ποίηση των δρόμων η αφετηρία
Η φωνή του λαού που ξέρει να ζει
χωρίς την ανάγκη σας την πενιχρή
Ξέρω ακριβώς ποια είναι τα πρέπει μου
δεν είναι οι ανάγκες σας τα θέλω μου
Μπορώ να ζήσω και χωρίς ουσία
ανοησία όμως δεν δέχομαι για αξία
Έχετε επηρεάσει τους πάντες γύρω μου
δεν δέχομαι για πρώτους τους υπό μου
Μπορεί να είμαι μόνος μα έχω φωνή
πηγάζει από αυτή τη στιχουργική
Που δεν έχει ανάγκη καθόλου το μέτρο
μονάχα τη ρήμα για σύντροφο
Βαρέθηκα να επαιτώ για ψίχουλα
δεν είμαι εκείνος που ζει ύπουλα
Θυσιάζοντας στον βωμό σας τα όνειρα μου
ότι θέλετε τολμήστε το μπροστά μου
Δεν με υπολογίζετε το ξέρω υποκριτές
γιατί είστε πολλοί που δεν ζείτε με ενοχές
Τις περιουσίες σας θαρρείτε για αξία
τρέφετε εναντίον σας μια προσοδοφόρα βία
Χαρείτε για τελευταία φορά την ουρά σας
κάποια στιγμή όταν βρεθώ μπροστά σας
Θα είναι αργά όμως για να ξεφύγετε
από το λαό που θέλετε να αποφύγετε
Με πράξεις ξεπεσμένες της νοοτροπίας σας
έρχεται η σειρά μου να κρατήσω τα ηνία σας
Άλογοι μπορεί να είναι οι μεροκαματιάρηδες
εκβιαστές της χώρας οι Παγκόσμιοποιημένοι νοικάρηδες
Κάποια στιγμή άξαφνα οι φτωχοί θα αφυπνιστούν
και τις σκατόφατσες σας μαζικά θα απαρνηθούν
Ελεύθερη έκφραση είναι η ανθρώπινη ανάγκη
που δεν χρειάζεται των κριτικών σας τη φραγή
Χρειάζομαι επιτέλους να φωνάξω απάτη
στους τελευταίους τίτλους όμως ζητάω πυγμή
Στην κρίση σας που συνεχώς βαθαίνει
ο λαός είναι αυτός που όλα τα υπομένει
Καλοπερασάκιδες, ξερόλες της πίπας
σας ταιριάζει ένας βωμολόχος Αντύπας
Δεν είμαι δάσκαλος κανενός το ξαναλέω
απλώς ένας διαμαρτυρόμενος που πλέω
Με ένα πλοίο που ναύλωσα μονάχος
δεν παραιτούμαι ακόμα κι αν με σκίσει βράχος
Ζω με όπλο μου την θαρραλέα επιμονή
καταφέρνω πολλά και δεν θα γίνω μουνί
Όπως εσείς που τόσο εύκολα ξεπέφτετε
από τη βουλή ψηλά θέλω να σας δω να πέφτετε
Στο κοντάρι της σημαίας μας που ψηλά κυματίζει
πόρνη η σιωπή που το σώμα της λικνίζει
Τα λεφτά σας δεν πρόκειται να πιάσουν τόπο
Έχω για όπλο το beat μου και μόκο
Κοιτάζω ψηλά όχι σαν ονειροπαρμένος
το ξέρω πως σύντομα θα βρεθώ δικαιωμένος
Απορώ που ήσυχοι κοιμάστε ακόμα!
πρέπει επιτέλους να πέσετε σε κώμα
Σε μια κλινική όπως αυτές που μας φτιάξατε
με τα φακελάκια σας γιατροί μας ρημάξατε
Χωρίς υγεία και με ανύπαρκτα σχολεία
γνωρίζετε πως να δημιουργείτε άχρηστα πτυχία
Ανθρώπους που ανθρώπινοι δεν είναι
κυρίους με γραβάτες που ψεύτικοι είναι
Όσο και αν μου κλέψατε χρόνο γνωρίζω
ποιος είμαι και στον εαυτό μου θυμίζω
Το παρελθόν για να έχω άλλοθι όταν σας αποτινάξω
σαν έντομα και ύστερα τις έδρες σας να κάψω
Το σύστημα σας μου είναι απεχθές
όπως το χρέος σας που δεν με γεμίζει ενοχές
Δεν το δημιούργησα εγώ, όμως ξέρω τους άλλους
καίω εξίσου media και παπαγάλους!
Όμως σε αυτό το σημείο πρέπει να τελειώσω
βαρέθηκα να μιλάω, πρέπει να σας ανταμώσω!
Ελεύθερη έκφραση είναι η ανθρώπινη ανάγκη
που δεν χρειάζεται των κριτικών σας τη φραγή
Χρειάζομαι επιτέλους να φωνάξω απάτη
στους τελευταίους τίτλους όμως ζητάω πυγμή
