23/4/21: 22:58

Σήμερα βάλθηκα να διαβάζω

υπό το φως ενός κεριού!

Προσπάθησα αρκετά
ώσπου να συνηθίσει το βλέμμα μου
στο αμυδρό του φως
Να συνηθίσει η μύτη μου
στη μυρωδιά της βανίλιας
που γέμιζε το δωμάτιο
Όμως σκοπό το έβαλα να το καταφέρω!
Τα μάτια μου βάθαιναν με πείσμα
στην ουσία του
Για πρώτη μου φορά
διάβαζα τόσο αργά
απορροφώντας κάθε λέξη
Όχι απλά την ιστορία
και το νόημα της
Συνέχιζα ασταμάτητα
με τον αργό ρυθμό μου
Με σκοπό να τελειώσω
το μεγαλύτερο μέρος του
Καθώς διάβαζα μια σκέψη
μου καρφώθηκε στο μυαλό
Πόσα χάνουμε πλέον
με τους γρήγορους ρυθμούς μας;
Τι απολαμβάνουμε λοιπόν
στη σύγχρονη ζωή;
Τι τρέχουμε να προλάβουμε;
Ναι! Η ζωή είναι σύντομη
αλλά την κάνουμε ελάχιστη
όταν δεν ζούμε τίποτε
στην ολότητα του!
Έτσι θα έπρεπε να περνάνε
οι ημέρες μας
Με γεμάτες σελίδες!
Και μόνη μας αγωνία

η ανυπομονησία
για την επόμενη σελίδα!
Ούτε επαναλαμβανόμενα γεγονότα
Ούτε περιλήψεις εξαιτίας
της τεμπελιάς μας
Της ανημποριάς μας
να γεμίσουμε κάθε σελίδα
Η ζωή δεν θα έπρεπε να είναι βαρετή
αλλά ενδιαφέρουσα
όπως κάθε καλό βιβλίο!
Όσες σελίδες μας έχει δώσει η φύση
ας τις γεμίσουμε τουλάχιστον!
Αυτό ναι!
Είναι στο χέρι μας!
Και το τέλος ακόμη
θα έχει το νόημα της νίκης
και μια χαρά όμοια
με την ικανοποίηση που νιώθουμε
όταν τελειώνει ένα καλό βιβλίο
Ακόμη και να μην υπάρχει επόμενο
κάναμε το καθήκον μας!
Ο θάνατος είναι μικρός
μπροστά σε αυτή τη γνώση!
Νικήσαμε!