21/11/17:

Είμαι σαν ένα ξερό κλαδί
πεσμένο πάνω στο τσιμέντο
Έρμαιο κάθε δυνατού ανέμου
Χωρίς φύλλα
Χωρίς ζωή
Παρασέρνομαι εύκολα
από τα βρόχινα νερά
Και από τις ρόδες των αυτοκινήτων
Διαμελίζομαι από πόδια
Και με σπάνε χέρια
Κι όμως!
Συνεχίζω να υπάρχω
έστω και αν φαίνεται πως δεν ζω!
Ήμουν μέρος κάποτε
ενός ανθισμένου δέντρου!
Και η ανάμνηση αυτή
είναι πιο δυνατή από κάθε θάνατο!