Αξίζω τον Έρωτα σου!
Επί σειρά ετών τα βράδια μου
έγραφα για εσένα
Άυπνος σε μια κατάσταση ανάμεσα στον ύπνο
και το θάνατο
σε ονειρευόμουν να έρχεσαι
μες το σκοτάδι
που γινόταν αντιληπτός ο ερχομός σου
από τα σιγανά σου βήματα
και την ανεπαίσθητη αίσθηση
της κοντινής σου ανάσας
Αξίζω τον Έρωτα σου!
επειδή προσπάθησα πραγματικά
με όλες μου τις δυνάμεις
να κερδίσω κάθε άλλον
που ήθελε να σε κατακτήσει
ενώ προσπαθούσε να σε προσεγγίσει πρώτα
με συνηθισμένα λόγια
που θα έλεγε στην οποιαδήποτε
με κινήσεις χωρίς φαντασία
και με δόλο
ακόμη και με κλεμμένα σχέδια
για μια μελλοντική ελκυστική ζωή
Κι άν η φωνή μου ακούγεται
σαν ηχώ που πέφτει πάνω στα κοφτερά βράχια
ενός αβύθιστου γκρεμού
Μην με φοβάσαι!
Για αρκετό καιρό πετούσα εκεί
την ψυχή μου
και την άφηνα να γκρεμοτσακιστεί
για να μην πέσω ποτέ ο ίδιος!
Αξίζω τον Έρωτα σου
γιατί παραμένω ζωντανός
εξαιτίας της επιμονής μου
να γνωρίσω εσένα
που από πάντα επιθυμούσα!
