Θα με θυμάσαι στην απουσία ποιημάτων
και στην εκμετάλλευση των κρύων αγκαλιών
Στο αλόγιστο ξόδεμα των χρημάτων
και στη γεύση όλων των άνοστων φιλιών
Θα με θυμάσαι σαν ξαπλώνεις σε κρεβάτια
για μια σύντομη απόλαυση λίγων λεπτών
Θα επιστρέψεις συνειδητά στα σκοτάδια
και θα έχεις συνήθειες ανθρώπων πρακτικών
Θα νοσταλγήσεις το χθες και θα σε λυπάσαι
χάθηκε εκείνο το πλατύ χαμόγελο
Μπροστά στον καθρέπτη σου με στολίδια θα'σαι
μα θα σου λείπει ένα υπέροχο μυαλό
Θα κάνω την προσπάθεια για να μην μισήσω
την γυναίκα που μου δωσε άλλον εαυτό
Στη Ζωή τις πόρτες δεν πρόκειται να κλείσω
και θα βρω τον δικό μου άνθρωπο, ταιριαστό
Ναι θα πενθήσω τον χαμένο έρωτα μας
και το κέρινο ομοίωμα της μορφής σου
Μα πρέπει όμως να κοιτάξουμε μπροστά μας
δεν ήταν απύθμενο το βάθος της ψυχής σου
Δεν μου ταιριάζει για στήριγμα δεκανίκι
μήτε της λύπης η ταπεινωτική θωριά
Οικόσημο της περηφάνιας μου η νίκη
Σαν Οδυσσέας θα ψάξω μόνιμη στεριά
Δεν μου φαίνεται τόσο μακρινή η μέρα
που θα λάβω την αγάπη όπως αξίζω
Εχθρέ χρόνε συ μου μολύνεις τον αέρα
Μοναξιά την σαπίλα σου δεν θα μυρίζω
Με τον καιρό αποτίναξα την υπανθρωπία
μου δίδαξαν στη Ζωή την πλάτη να γυρίσω
Και αν σου μοιάζει το μέλλον μου ουτοπία
δεν είμαι Δόν Κιχώτης να τα παρατήσω
Η ποίηση είναι μεγάλη αρετή μου
τι κι αν με κάνει αυτό πλάσμα ευαίσθητο;
Δεν γεμίζω με καυσαέρια την πνοή μου
δεν δέχομαι έναν εαυτό αναίσθητο
Εσύ δέχεσαι την ταπεινωτική δουλεία
την υποκρισία ως απασχόληση σου
Με συγχωρείς δεν συντηρούμαι σε ψυγεία
δεν είναι ένα κομμάτι κρέας η ζωή σου
Τα λόγια μου είναι σκληρά και σε πονάνε
απλώς ενίσταμαι στο δικαστήριο σου
που έστησες για να μου πεις πως πρέπει να'μαι
Με σθένος αντιστέκομαι στο δηλητήριο σου
Εύκολα λες λόγια αγάπης για αντίο
έπρεπε να υποπτευθώ τα συμφέροντα σου
Ήσουν ψέμα και δεν είναι τόσο αστείο
δεν με ήθελες πραγματικά κοντά σου
Σε αγάπησα αι αυτό το ξέρεις ήδη
αποδέχθηκες όμως τον παλιό εαυτό σου
Δεν μου αξίζει να γίνομαι σκουπίδι
αλλάζεις εύκολα, χαρακτηριστικό σου
Πως νιώθεις ανασφάλεια δεν το πιστεύω
δεν διακρίνεις καθόλου τον δυναμισμό μου;
Παράτησα τα πάντα επειδή γυρεύω
Αγάπη! Μην περιμένεις τον γυρισμό μου
Τουλάχιστον εγώ δεν είμαι αυταπάτη
είμαι αληθινός όπως το διαδίδω
Μες τα μάτια μου έριχνες σκόπιμα στάχτη
της αγάπης τα λόγια ποτέ δεν προδίδω
Ζήτησα τα πειστήρια για τον έρωτα σου
Η αμοιβαιότητα να γίνει κλειδί
που θα μου ξεκλείδωνε τα αισθήματα σου
Ήθελα να παραμείνω για πάντα παιδί
Ξέρω πως δεν ήμουν ο άντρας που ζητούσες
αλλά δεν θα σβήσω ποτέ τα ποιήματα σου
Για να σου θυμίζουν πως κάποτε ζούσες
με κείνον που του άρεσαν τα βλέμματα σου
Δεν έζησα το όνειρο για να απαλύνω
τον πόνο της ερωτικής μου απουσίας
Αφέθηκα στα χέρια σου, μα σε αφήνω
δεν μου άρεσε η σχέση άνευ ουσίας!
