Εσύ γλυκό χαμόγελο
και μάτια λαμπερά που δεν εξαπατούν
Μοναδική ανάμεσα στους ανθρώπους
Ξεχωρίζεις σαν λουλούδι το καλοκαίρι
ανάμεσα στα ξερά πλέον χόρτα
που ο άνεμος φυσώντας καυτός
αγγίζει το σώμα μου που αναζητά
λίγη δροσιά απεγνωσμένα
Πόσο θα ήθελα να φιλήσω τα λεπτά αυτά χείλη
να ηρεμήσω απλώς ακούγοντας
τη χροιά της φωνής σου!
Και ύστερα να μην έχει σημασία
η παροδικοτητα της αίσθησης
πως είσαι δικιά μου
με την έννοια βέβαια της κατάκτησης
και όχι της κατοχής!
Θα φύγει το καλοκαίρι αυτό
δίχως να αντικρίσω ξανά αυτά τα μάτια
που ήταν γεμάτα καλοσύνη!
Δίχως να αισθανθώ οτιδήποτε!
Μονάχα το όνειρο μου μένει
παρηγοριά μου τα βράδια
που θα πιέζω τον εαυτό μου
να σε ονειρευτεί!
Διότι η ζωή τελικά είναι απλώς
μια ουτοπία συναρπαστική
Καμία πραγματικότητα
δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν!
Με οδηγό τα όνειρα
οι άνθρωποι επαναστάτησαν
εναντίον της κάθε πραγματικότητας
που τους ήθελε μόνιμα απασχολημένους
ώστε να μην ζουν τίποτα απολύτως!
Επιμένω λοιπόν στο όνειρο!
Διότι σημασία έχει να ζει κάποιος
το μεγαλείο της ψυχικής του ανάστασης
Την υπέρβαση αυτή
που σε κάνει να νιώθεις ρίγη στο κορμί σου
μονάχα με τη σκέψη σου
αφοσιωμένη σε εκείνον
που σου επέτρεψε ξανά να αντιληφθείς
τη ζωή ως θαύμα και όχι ως εξαναγκασμό!
