Εκείνος δεν άντεξε την δύση του εαυτού
αυτό που οι άλλοι ονομάζουνε αγώνα
Την καθημερινή, απτή αίσθηση του κενού
σαν να κουβαλάει η ψυχή του ένα πτώμα
Εκείνος δεν άντεξε, την συμπεριφορά τους
το να πληρώνεται σαν να τους κάνει ζητιανιά
Να τους μιλά, και να πηγαίνει με τα νερά τους
από ανάγκη να ανέχεται την ρουφιανιά
Σύγχρονη σκλαβιά η μισθωτή εργασία
δεν είναι ντροπή μας έλεγαν η κάθε δουλειά
Όμως όταν μας καταστρέφουν τη φαντασία
μας κλέβουν όνειρα για να μας δίνουνε λεφτά
Εκείνος αποφάσισε, όλοι τους μιάσματα
τα κάθε κατακάθια που μόνο διατάζουν
Ακάματοι υποκριτές, είναι αποβράσματα
με ξένες πλάτες ξέρουν μόνο να μας εκβιάζουν
Εκείνος αποφάσισε, να' χει τίμια φήμη
πως δεν είναι μάταιη σπουδή η εργασία
Μας γεμίζουν επιβιώνοντας μια άρρωστη μνήμη
και φθηνά μας πουλάνε σε δημοπρασία
Σύγχρονη σκλαβιά η μισθωτή εργασία
δεν είναι ντροπή μας έλεγαν η κάθε δουλειά
Όμως όταν μας καταστρέφουν τη φαντασία
μας κλέβουν όνειρα για να μας δίνουνε λεφτά
