Μην μου μιλάς!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Έχασαν οι λέξεις την μαγεία τους πια
την δυναμική τους
τη σημασία τους
Εγώ που πίστευα κάποτε τόσο πολύ στις λέξεις
έχασα πια την πίστη μου
Τις φοβάμαι όσο τίποτε άλλο!
Αν θέλεις να μου πείς κάτι
πές το με τα μάτια σου
με το χαμόγελο σου
και με το άγγιγμα σου
Μην μου μιλάς!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Έγιναν οι σχέσεις λόγια σκορπισμένα στον αέρα
και σύννεφα που πήραν μορφή για λίγο
κάποιας θελκτικής μορφής
Δεν θέλω πια να μιλάω!
Κουράστηκα!
Ξόδεψα τις λέξεις μου δω κι εκεί άδικα
εγώ που τις σύλλεγα μια, μια
και τις φυλούσα ώς κόρη οφθαλμού
σαν πολύτιμο λίθο
για τις χαρίσω σε όποια
μπορούσε να τις νιώσει
κλείνοντας τα μάτια
και αναστενάζοντας λέγοντας το όνομα μου!
Μην μου μιλάς!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Άφησε με απλά να σε σφίξω στην αγκαλιά μου
σαν κάποια που ποτέ δεν θα ξαναδώ
σαν κάποια που αποχαιρετώ από τη ζωή μου
μετά από την τελευταία μας ημέρα και νύχτα
Εκείνη την αξημέρωτη νύχτα!
Θέλω να γευθώ τα δάκρυα που κύλησαν στα χείλη σου
Είναι το Σ΄ αγαπώ εκείνο
που ειλικρινά πιστεύεις!
Θέλω να κοιμηθώ στα στήθη σου
αφού πρώτα τα φιλήσω
Θέλω να αφήσω σημάδια πάνω στο λαιμό σου
και εκδορές στα χείλη σου
Για να με θυμάσαι όλη σου τη Ζωή!
Οι λέξεις τελικά μόνο σβήνουν
σαν μελάνι που βράχηκε
σε κάποιο τετράδιο που πετάχτηκε
σαν κάθε ανάμνηση που πιάνει απλά χώρο
στη μνήμη μου
Στο σώμα σου σύντομα θα σβηστεί
η σκιά από το δικό μου σώμα
Όμως για πάντα θα με θυμάται
επειδή κατάφερα να γίνω
κομμάτι του εαυτού σου!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Έχασαν οι λέξεις την μαγεία τους πια
την δυναμική τους
τη σημασία τους
Εγώ που πίστευα κάποτε τόσο πολύ στις λέξεις
έχασα πια την πίστη μου
Τις φοβάμαι όσο τίποτε άλλο!
Αν θέλεις να μου πείς κάτι
πές το με τα μάτια σου
με το χαμόγελο σου
και με το άγγιγμα σου
Μην μου μιλάς!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Έγιναν οι σχέσεις λόγια σκορπισμένα στον αέρα
και σύννεφα που πήραν μορφή για λίγο
κάποιας θελκτικής μορφής
Δεν θέλω πια να μιλάω!
Κουράστηκα!
Ξόδεψα τις λέξεις μου δω κι εκεί άδικα
εγώ που τις σύλλεγα μια, μια
και τις φυλούσα ώς κόρη οφθαλμού
σαν πολύτιμο λίθο
για τις χαρίσω σε όποια
μπορούσε να τις νιώσει
κλείνοντας τα μάτια
και αναστενάζοντας λέγοντας το όνομα μου!
Μην μου μιλάς!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Άφησε με απλά να σε σφίξω στην αγκαλιά μου
σαν κάποια που ποτέ δεν θα ξαναδώ
σαν κάποια που αποχαιρετώ από τη ζωή μου
μετά από την τελευταία μας ημέρα και νύχτα
Εκείνη την αξημέρωτη νύχτα!
Θέλω να γευθώ τα δάκρυα που κύλησαν στα χείλη σου
Είναι το Σ΄ αγαπώ εκείνο
που ειλικρινά πιστεύεις!
Θέλω να κοιμηθώ στα στήθη σου
αφού πρώτα τα φιλήσω
Θέλω να αφήσω σημάδια πάνω στο λαιμό σου
και εκδορές στα χείλη σου
Για να με θυμάσαι όλη σου τη Ζωή!
Οι λέξεις τελικά μόνο σβήνουν
σαν μελάνι που βράχηκε
σε κάποιο τετράδιο που πετάχτηκε
σαν κάθε ανάμνηση που πιάνει απλά χώρο
στη μνήμη μου
Στο σώμα σου σύντομα θα σβηστεί
η σκιά από το δικό μου σώμα
Όμως για πάντα θα με θυμάται
επειδή κατάφερα να γίνω
κομμάτι του εαυτού σου!
