Σήμερα κρέμεται στον ουρανό
ένα κατακόκκινο φεγγάρι
σαν απαγχονισμένο ομοίωμα του ανθρώπου
που ανήμπορο να κάνει οτιδήποτε
παρακολουθεί με λευκά μάτια
την πατρίδα του να καίγεται!
Δυσκολία αναπνοής, μυρωδιά καμένης γης
αιωρούμενες στάχτες
που φαίνονται στα φώτα των δρόμων
σαν τρομακτικά
μικροσκοπικά φαντάσματα
αλλόκοτων ιστοριών της νύχτας
Και ένας υπόκωφος ήχος της φύσης
που ουρλιάζει σε άγνωστες σε εμάς συχνότητες!
Αλλά εμείς που ζούμε στο τσιμέντο
που περπατάμε σαν άλογα όντα
με σκέψεις οργισμένες και για αυτό το κακό
Απλώς παρακολουθούμε για ακόμη μια φορά
στιγμές αγωνίας των άλλων
σαν να ζούνε σε άλλη χώρα!
Γίνε μέρος του προβλήματος
και θα γίνεις η λύση του!
Πάρε την ευθύνη στους ώμους σου επιτέλους!
Γίνε Άνθρωπος όπως δίδασκαν κάποτε
σε αυτά τα ιερά χώματα
πλέον καλυμμένα από νεκρά όνειρα
μαύρες ελπίδες όπως οι στάχτες!
