Σαν εφιάλτης η ζωή περνά
Με σηκώνει από το κρεβάτι βίαια
για τη δουλειά
Μου φορά μια μάσκα με το ζόρι
που την πετώ σε κάθε ευκαιρία με μένος
Μια φτηνιάρικη αποκριάτικη μάσκα
με ένα παγωμένο πλαστικό χαμόγελο
Και όλοι μου λένε να την φοράω
να στηρίζομαι σε αυτή την εικόνα
προκειμένου να ζήσω
με λίγες εκατοντάδες ευρώ το μήνα
χωρίς ταυτότητα
χωρίς συναισθήματα
χωρίς αίσθηση μοναξιάς
χωρίς εαυτό!
Ξεπουλιόμαστε για την αίσθηση επιβίωσης!
Κλείνω τα χειρόγραφα μου σε ένα μπουκάλι
και τα πετώ στην θάλασσα αδιαφορώντας
για το ποιος θα είναι ο παραλήπτης τους
Διότι τις περισσότερες φορές
το ταξίδι του ποιητικού λόγου
έχει μεγαλύτερη σημασία
Αρκεί να σωθεί ένας στίχος
από της θάλασσας τα κύματα
ώστε να διασωθεί η ίδια η ανθρωπότητα
από την αυτοκαταστροφική της μανία!
