Κοίταξέ έξω... Ναι! Τα
μάτια σου μπορούν
Με της ψυχής το
βλέμμα να ειδωθούν
Είναι πάντα τόσο νοερό
το κάθε βήμα σου
Αναίτια χάνεται στα
βράχια το κύμα σου
Προσπάθησε να
αντέξεις τη λευκή σιωπή
Γίνε ένα με την απλότητα,
είναι ευχή
Ζήσε ότι ένοιωσες
ξανά, μην σταματάς
Μοιάζουν άκαρπα, τα
λάθη σαν γερνάς
Δεν είσαι ότι σε
πείσανε, οι αιώνιοι εχθροί
Δεν πίστεψες πως η
τέχνη είναι η αρχή
Με πινέλο,
κοπίδι, κίνηση, ακουστική ή πένα
Μοιάζει επιτέλους αυτή
η ζωή, με σ’ένα!
Κοίταζοντας έξω, με το
παράθυρο ανοιχτό
Νοιώσε τον άνεμο, άσε
το φώς σβηστό
Ξέρεις πολύ καλά, πως τα
αστέρια που κοιτάς
Σου ψυθηρίζουν
<<σε κανένα μην ακουμπάς!>>
