16/12/18:

Ο χειμώνας τελείωσε νωρίς
Μίκρυνε η εποχή!
Τελείωσε σύντομα πριν μπει το νέο έτος!
Πριν τα σώματα μοιράσουν τη ζεστασιά τους
Πριν ακόμη ευθυγραμμιστούν τα μάτια
και οι σκέψεις γίνουν πραγματικότητα!
Και είναι κρίμα να σκεφτεί κανείς
πως η θέληση δεν έγινε ποτέ
η ανάμνηση που άξιζε να γίνει!
Είναι κρίμα...
Να βγαίνει ο Ήλιος αυτή την εποχή
δίχως τα σύννεφα να του γίνονται εμπόδιο
και να αγκαλιάζουν οι αχτίνες του τη γη
μα ορισμένα σώματα στο σκοτάδι να μένουν!
Αυτό το κρύο είναι πιο ανυπόφορο από ποτέ άλλοτε!
Υπάρχουν δύο σπίτια...
που οι κρύοι και υγρασιασμένοι τοίχοι
στα σκοτεινά δωμάτια
αναγκάζουν το μοναχικά σώματα να διπλώνονται
κάτω από μια κουβέρτα!
Το ένα παίρνει τη στάση εμβρύου
κλείνει τα μάτια...
Τέλος!

14/12/18: (2)

Είναι ο εαυτός μου μια θάλασσα πλατιά

που ταξιδεύουν σαν ακυβέρνητα πλοία

τα συναισθήματα, δεν φοβούνται τη σκουριά

μήτε τα βράχια που γεννούν απελπισία

Κι αν οι κίνδυνοι λένε παντού ελλοχεύουν

και έχουν τη δύναμη να πείθουν πως μπορούν

ακόμη και τα ποτάμια να στερεύουν

και το αλάτι απ' τη θάλασσα να στερούν