11/12/23: 16:41

Πάντοτε μου άρεσαν οι λέξεις!
Τα όμορφα λόγια που ομορφαίνουν τη ζωή!
Οι λέξεις από μόνες τους
δημιουργούν συναισθήματα
Μια ατμόσφαιρα μοναδική
και όλη η ασχήμια
της ανθρώπινης φύσης
εξαφανίζεται με λόγια απλά
όπως σε θέλω
σε ποθώ
μου λείπεις!
Και όταν η ανάγκη για έκφραση
συνδυάσει τις λέξεις
σε μια περίτεχνη και ευφάνταστη 
έκλαμψη του νου
Αυτό συμβαίνει διότι το ερέθισμα προέρχεται
είτε από την αναπάντεχη οδύνη
κάποιας θλιβερής διαπίστωσης
Είτε από κάποια άξαφνη
εύθυμη κατάσταση ευθύνης!
Να μπλέκεις τις λέξεις
όπως μπλέκουν τα δάχτυλα τους
οι ερωτευμένοι εραστές
τη στιγμή που τα κορμιά τους
μπερδεύονται κατά την αναζήτηση
της αίσθησης ψευδαίσθησης
της θεϊκής υπόστασης!

4/12/23: 00:08

Απέραντη μοναξιά!

Σαν τη γραμμή του ορίζοντα

που κοιτάζω επίμονα

καθώς εξαφανίζεται σιγά σιγά

εκείνα τα φθινοπωρινά σούρουπα

τις στιγμές που μου κάνει παρέα

η θάλασσα με τον φλοίσβο της

Εγκαταλελειμμένος, κενός

σαν παλιό ερημωμένο σπίτι

που πέθαναν οι ιδιοκτήτες του

και δεν το επισκέπτεται πια κανείς!

Με εκείνα τα κλειστά ξεθωριασμένα παράθυρα

και τις σκουριασμένες κλειδαριές στις πόρτες

Με τον ίσκιο του βαρύ σαν μνήμες

να πέφτει αθόρυβα πάνω

σε βρόμικα σπασμένα πεζοδρόμια

Νιώθω υπαρκτός μονάχα όταν

υπάρχει η αίσθηση του πόνου!

Και η θέληση διαφυγής

από μια κοινότοπη πραγματικότητα!

Ποιος ριψοκινδυνευει διαρκώς

το να επιστρέφει γυμνός

στα εθελουσία βασανιστήρια

των βιωμάτων του;

Μονάχα όποιος έχει την θέληση

να γλιτώσει τον εαυτό του

από την εθελούσια έξοδο

σε έναν τόσο έντονα λευκό κόσμο

Όπως εκείνον που καταπίνουν

οι αχτίδες ενός αφιλόξενου Ήλιου!