Ξέρουμε εξαιτίας του
πόσα χρόνια έχουμε να αγκαλιάσουμε κάποιον
να αφεθούμε
να ερωτευτούμε
να γελάσουμε...
Υπολογισμένα μαθηματικά λοιπόν
οι μοναχικές στιγμές μας;
Αχ αυτά τα κυνικά μαθηματικά!
Δεν οδηγούν πουθενά
σε καμία ευτυχία!
Με αυτά μάθαμε να υπολογίζουμε
ακόμη και τους ανθρώπους
στον αιώνα της απλής λογικής!
Γνωρίζουμε κάποιον
και αμέσως υπολογίζουμε με αριθμούς
πόσο μακριά μένει από εμάς
ή τι δουλειά κάνει
Δεν δίνουμε καμία σημασία
στην ουσία του!
Δεν υπολογίζονται με μαθηματικά τα πάντα!
Όπως η καλοσύνη
και η αγάπη που έχει μέσα του!
Υπολογίζουμε τα πάντα λοιπόν
έτσι στυγνά
Για αυτό χάνουμε από τα χέρια μας
σώματα που δίνονται
ψυχές που χαρίζονται
Όταν γνωρίζεις πόσο χρόνο είσαι μόνος
γίνεσαι περισσότερο δυστυχισμένος!
Με χρόνο κοιμάσαι και ξυπνάς για να πας στη δουλειά
Με χρόνο υπολογίζεις
πόσο καιρό έχεις να εργαστείς
Με χρόνο μετράς τις στιγμές ελευθερίας σου
Τον ονομάζεις ελεύθερο χρόνο!
Για αυτό το λόγο είναι περιορισμένη η ελευθερία σου!
Μετράς στιγμές της φυλακής σου
ώσπου να σε αφήσουν να βγείς για λίγο στο προαύλιο
να δεις λίγο ήλιο για να ξεχαστείς που είσαι!
Μετράς ώρες μακριά από υποχρεώσεις
Η δυστυχία είναι η απουσία ελευθερίας
Υπάρχω σημαίνει πως ζω χωρίς χρόνο!
Για αυτό αγαπάμε και τις τέχνες
Είναι μια απελευθερωτική διαδικασία έκφρασης!
Αν δεν είχαμε εφεύρει το χρόνο
θα ήμασταν πραγματικά ελεύθεροι!
Τα ραντεβού μας θα δινόταν ανάλογα
με το πόσο ψηλά είναι το Ήλιος
Θα διαρκούσαν μέρες και νύχτες
Όχι σε ώρες που μας περιορίζουν
σε βιαστικές κινήσεις!
Για αυτό ο έρωτας είναι το μόνο που μας απέμεινε
που μας δίνει τόση χαρά
Επειδή εξαιτίας του
υπάρχει απουσία χρόνου!
Νιώθουμε επιτέλους ελεύθεροι
μόνο κάθε φορά που κάνουμε έρωτα!
Τι όμορφος που θα ήταν ο κόσμος
αν ήξερε τη σημασία της στιγμής!
Παραδινόμαστε συνεχώς
ψάχνοντας
και απαιτώντας
σε έναν καθορισμένο χρόνο!
Είμαστε απεγνωσμένοι διαβάτες έρημων δρόμων
γεμάτους με ανθρώπους
που πηγαίνουν συνέχεια κάπου
ενώ δεν φτάνουν ποτέ πουθενά!
