Καθετί που δημιουργεί
τον ανθρώπινο πόνο
Πάντα με μάτια κλειστά
και με φώτα ανοιχτά
ονειρεύεσαι μόνο
Καθετί που δημιουργεί
τον ανθρώπινο πόνο
μετά από κάποιες δειλές
προσπάθειες σκόρπιες θηλιές
εφιάλτη σε ανταμώνω
Είναι που έρχεται αργά
μες τη νύχτα κρυφά
κι είναι η επιθυμητή ηρεμία
κατάρα σαν άξαφνη ευτυχία
και πισώπλατη μαχαιριά
Είναι όποτε γίνηκες στίγμα
μετά από κάθε καρδιάς σου ρήγμα
Και από μακριά σε παρακολουθεί
χωρίς ποτέ σου να φανερωθεί
σαν αίνιγμα την ξαστεριά
Μετά από μακροχρόνια πείνα
έρχεται σαν απροειδοποίητο κύμα
Και σαρώνει όλα τα γραπτά
στην άμμο όλα τα απτά
και σε μετατρέπει σε αγώνα
Μετά από στεγνό ξερό στόμα
περιφέρεσαι σαν καταραμένο πτώμα
Σε κάνει να μοιάζεις σκουπίδι
ασήμαντος σαν καρπός βελανίδι
για τροφή σε κατοχή σε άλλον αιώνα
Ανυποψίαστος ποτέ σου δεν θα βρεις
γαλήνη στην ψυχή σου δεν μπορείς
Και όσο δίνεις να είσαι προετοιμασμένος
πως θα βρεθείς ατιμασμένος
και θα φυλάς μαραμένα λουλούδια
Ανυποψίαστος ποτέ δεν θα λάβεις
αγάπη αντάξιά σου, μόνο θα θάβεις
τα συναισθήματα σου βαθιά
σε κάποια κρυφή ερημιά
θα γράφεις μόνος τραγούδια
Και όσο και αν επιμένεις να νιώσεις
ολοένα τους γύρω σου θα θυμώσεις
που δεν κοιτάς να βολευτείς
σε προχειρότητες να αναλωθείς
θα σε στήσουν στον τοίχο!
Και όσο και αν επιμένεις να μείνεις
όπου σε διώχνουν, συναισθήματα οδύνης
Και προσπαθείς να είσαι λογικός
είναι μάταιο να γίνεις κυνικός
όποτε γράφεις έστω έναν στίχο!
Κάνω αγώνα ώστε να συντρίψω
δεν έχω δεύτερο εαυτό να κρύψω
Και ας είμαι για τους άλλους παροδικός
γνώριμος επιφανειακά, μα μοναδικός
Δεν χρειάζεται να καταθέσω πειστήρια
Κάνω αγώνα για να μην μισήσω
όσα αγαπώ να μην νεκροφιλήσω
Σε φωτογραφίες κενές να ταξιδεύω
σαν πλοίο χωρίς πανιά περιοδεύω
Και οι μνήμες της ψυχής μου βασανιστήρια
Ήμουν πάντοτε για τους άλλους παρών
σε καιρούς αισθημάτων εχθρικών
Έμβλημα μου έχω την λέξη θυσία
στη γλυκιά μέθη πεμπτουσία
Και καμία αναβολή ευθύνης
Ήμουν πάντοτε για άλλους χρήσιμος
οπότε κατέληξα να είμαι συγκρίσιμος
Και μονάχος διαβαίνω το δρόμο
με έναν σταυρό επάνω στον ώμο
Έτσι καταλήγεις αν για αγάπη επιμείνεις
Για πολλοστή φορά νιώθω νικημένος
από λάθος ανθρώπους παρατημένος
Δεν προτίμησα ποτέ μου να τους μοιάσω
με μια βροχής σταγόνα να ξεδιψάσω
Ή όλα ή τίποτα το σύνθημα μου!
Για πολλοστή φορά νιώθω την απουσία
ανθρώπων που δεν ήθελαν καμία ουσία
Κι όμως δεν με άλλαξαν καθόλου
δεν μπήκα στο πετσί κανενός ρόλου
Και είναι η μοναξιά το πάθημα μου!
