Η καλή και η κακή
συνείδηση
Πάντα
αναγκάζομαι να λέω καλημέρα
Επειδή
είμαι ον ανθρώπινο, κοινωνικό
Με
πείθω πως συνεργάζομαι με κάθε λέρα
Και
μου λένε πως είναι ότι πιο σημαντικό
Εγώ
ξυπνάω αποχαιρετώντας τη ζωή
Και
να μυρίζει ο αέρας σήψη θανάτου
Ακόμη
και η άνοιξη έχει πια προδοθεί
Τα
πλαστικά λουλούδια έχουν αξία κάδου
Μισώ
το είδος μου, βεβαιώνει την αρρώστια
Ενώ
γνωρίζω πως έχω πολλές επιλογές
Δεν
βελτιώνω τη ζωή πάνω σε μια ξαπλώστρα
Με
παιχνίδια που δεν κερδίζω ποτέ παροχές
Ο
άνθρωπος είναι ένα ον κοινωνικό
Υποφέρει
και πεθαίνει στην ουσία μόνος!
Χρειάζεται
ένα υγιές ακριβό ναρκωτικό
Ερωτεύεται
όταν του τελειώνει ο χρόνος!
