Γυναίκα!
Μην με κατηγορείς
πως
άσκοπα το κορμί σου ψηλαφίζω!
Ποτέ
ένας ποιητής, δεν ξέρει ποια είσαι!
Χρειάζομαι
χρόνο για να σκεφτώ
τα
όσα ένοιωσα στης αγκαλιάς σου
την επιθυμητή θαλπωρή!
Μια ξαφνική καταχνιά με εμποδίζει
να
αντικρύσω την πραγματική σου υπόσταση!
Ενώ
τώρα το βλέπω καθαρά…
Είναι
η κοινωνική σου μάσκα
που
με εμποδίζει να σε γνωρίσω!
Που
μου ζητά πράματα ανέφικτα
βασανίζοντας
με, με εφιάλτες τις νύχτες
και
ανεκδιήγητο πόνο τις ώρες του Ήλιου!
Άς
είναι! Πρέπει να θυσιάσω κάτι πολύτιμο
ώστε
να κερδίσω την ειλικρίνεια σου
Όμως
κι εσύ με τη σειρά σου
πάψε πια να βασίζεσαι
για
να καταφέρεις να επιβιώσεις
σε
έναν κόσμο τόσο πλασματικό
στο
χαμόγελο εκείνο
που
ο άνδρας πάντα πιστεύει!
Μη
διώχνεις από κοντά σου τις ευκαιρίες
να
ευτυχήσεις μέσα σε προστατευτικά χέρια
Γυναίκα!
Μην με κατηγορείς
πως
δεν πιστεύω στην έκφραση των ματιών σου
Θέλω
να καταφέρω να δω μέσα από αυτά
μήπως
και χαθώ στο βάθος της ψυχής σου!
