5/2/22: 22:23

Φοβάμαι την ποίηση!
Θα με αφήσει μόνο

στην άκρη ενός δρόμου
μέσα στον χειμώνα
σκυμμένο μέσα στο μπουφάν μου
να τρέμω από τις σκέψεις μου!
Να γίνομαι έκθεμα των περίεργων
του κόσμου που τρέχουν
να προλάβουν με αγωνία
τις ζωές τους!
Περίλυπος και διχασμένος
να κοιτάζω τα αυτοκίνητα
και να μετράω άσκοπα
τον αριθμό τους
σαν ανόητο παιχνίδι
ενός αργόσχολου!
Και τις βιτρίνες
των γύρω καταστημάτων
που σβήνουν μια μια
κατά τη διάρκεια
του κλεισίματος τους
Ακόμη και τα αδέσποτα ζώα
που με προσπερνούν
τρέμοντας, τρέχοντας
σαν καταδιωγμένα
από τους κακούς του κόσμου
που τους προσβάλλει ακόμη
και η παρουσία τους!
Καιρός να βγάλω τα χέρια
από τις τσέπες μου
Και σχεδόν ακίνητος
μέσα στην τόση δραστηριότητα
των ανθρώπων
Με το απεριποίητο πρόσωπο μου
γεμάτο γένια
αδιαφορώντας για την εμφάνιση
και την φευγαλέα ματιά μου
στα όνειρα των κυνηγημένων
από υποχρεώσεις
τύψεις ζωών που δεν ανέδειξαν
τα θαύματα του κόσμου
Θα ταιριάξω με το νου μου τις λέξεις
καθώς χαράζω αόρατα γράμματα
με το νοητό μου στυλό
πάνω σε πρόσωπα
τοίχους, πεζοδρόμια, φανάρια
αυτοκίνητα, καταστήματα
Ώσπου να αφήσω αναπόδεικτα
το στίγμα μου στον κόσμο!