24/3/22 10:00 Για την ποίηση

Λένε πως είναι για τους ρομαντικούς
εκείνους που ξέχασαν να ζουν
πέρα από τη φυλακή του μυαλού τους
Περίεργα ξωτικά, με όνειρα φτιαγμένα
από δάκρυα, στην απομόνωση
Λένε πως είναι για τους δαχτυλοδειχτουμενους
περίεργους τύπους που κυκλοφορούν
στα έρημα δάση αντί στις πόλεις
Για όσους δεν θέλουν άνθρωπο δίπλα τούς
για τους νοητικά προβληματικούς
και τους πεισιθανατους
Λένε πως είναι για τους αόρατους
που περνούν με ήσυχα βήματα
ανάμεσα από τους έρωτες
και τις φιλίες τους
Μονάχους που δεν κόπιασαν
τη ζωή να κερδίσουν!
Και όλα αυτά τα διαδίδουν
άνθρωποι που τάχα τους
ζουν τη ζωή όπως πρέπει!
Έντονα, με έρωτες πολλούς
μες τις μεγάλες τους παρέες ευτυχισμένοι
Που παίρνουν πόζες χαμογελαστές στον φακό
να δείξουν σε αγνώστους πως περνάνε
Που αγκαλιάζουν επιδεικτικά
κάποιον έρωτα τους
Επειδή έχουν ανάγκη να πιστέψουν
πώς νιώθουν κάτι, πέρα από την πλήξη τούς!
Όλοι αυτοί πως είναι δυνατόν να μην σκεφτούν
πώς κάποιος που τους προσπερνά σκυφτός
μέσα στα πλήθη των δρόμων
και στις πλατείες
Ξέρει πως είναι να μην υποκρίνεσαι στον έρωτα
ξέρει πως είναι να μην συμβιβάζεσαι στη φιλία
Και η μοναξιά του είναι συνειδητή επιλογή
και προτιμά την μακρόχρονη αναμονή
για τη δικαίωση των όσων κάποτε ένιωσε
παρά την παροδική, και εύκολα εκμεταλλεύσιμη
κάθε είδους σχέση των ανθρώπων
Δεν είναι οι σχέσεις για να παρηγορείς
το χάος που έχεις μέσα σου δειλέ!
Αγκάλιασε το επιτέλους!
Είναι ευλογία να παραμένεις ο εαυτός σου!
Παρά να γίνεσαι υποχείριο
για όλους όσους συντροφεύεις
Δεκανίκι συναισθημάτων και μυών
για ένα χαμόγελο που δεν ανήκει σε εσένα!

10/3/22: 23:22

Θα πάρω ένα στυλό

και θα γράψω πάνω σου ένα στίχο

Να 'χεις σημάδι αυτό που ένιωσα

όποτε βρισκόμουν μαζί σου!

Θα κάνω δερματοστιξία πάνω σου

Κόκκινο σημάδι το χέρι μου

παντού στο κορμί σου!

Για να νιώθεις ακόμη και ύστερα

από την απουσία μου

το ρίγος της μνήμης!

Δεν μου αρκεί να είμαι όμως

περαστικός που λάτρεψε

για λίγο την ηδονή

Παρά μονάχα παντοτινός

προσκυνητής της ανάσας σου

που έσβηνε επάνω μου

σαν κεράκι τη στιγμή

που λαχταρούσες

να πάρεις από εμένα

ως λάβαρο την ψυχή μου!

Σε αυτή τη μάχη

νικά μόνο ο Έρωτας!
Και αφήνει πίσω του
όλους τους δειλούς
και τους προδότες
Ανταμείβει τους άξιους
μαχητές που πέσανε ηρωικά
Και βάζει στην αφάνεια
εκμεταλλευτές σωμάτων
και ονείρων που δημιούργησαν
οι τόσες επιθυμίες!
Αυτή λοιπόν ήταν
η κληρονομιά μου σε εσένα!
Όταν θα κοιτάζεις στον καθρέπτη
το γυμνό σού κορμί
Να θυμάσαι πως κάποτε
κάποιος όχι τυχαίος περαστικός
είχε το θάρρος να αφήσει
το στίγμα των όσων ένιωσε
ακόμη και ως γεύση στα χείλη σου!