30/1/18:

Μίλησε μου, για μένα χαμογέλασε

όμορφη αγνή μου, νέα προσδοκία

Σταμάτα να δακρύζεις και να λυπάσαι

μην θεωρείς την αγάπη ουτοπία

Εγώ θέλω να ακούσω προσεκτικά

ακόμη και το κρυφό παράπονο σου

Μπορούν και θα γίνουν τα πάντα εφικτά

με οδηγό τον έναστρο ουρανό σου

Μίλησε μου, για σένα και ευτύχισε

μάθε πως σου αξίζει μια άλλη μέρα

Μοιάζεις με το καράβι που ναυάγησε

αμέτρητες φορές πάνω σε ξένη ξέρα

Θα φέρω όλο τον κόσμο ανάποδα
αρκεί να μου κρατήσεις γερά το χέρι
Μου χτύπησε τα συναισθήματα σφοδρά
βόρειος άνεμος, που κρυφά υποφέρει

29/1/18:

Είδα τον Ήλιο να λάμπει μέσα απ' τα μαλλιά σου
άστρο πρέπει να σε γέννησε, την ώρα της αυγής
Έδινες χωρίς ενοχές, τα νόστιμα φιλιά σου
αλμυρή η γεύση τους, ένδειξη θαλάσσιας στοργής

Είδα τα μάτια σου, τόσο πολύ συχνά να δακρύζουν
για τον κόσμο που δεν ήθελε, ποτέ να σε πιστέψει
Κάνε φωτιά μου κάρβουνο, τα όσα σου θυμίζουν
την παλιά σου ζωή, η στάχτη της θα σε γιατρέψει

Απρόσμενη ευτυχία μου, λάθος μου μεγάλο
πίστεψα το βλέμμα σου, και τα λαμπερά σου μάτια
Τον εαυτό μου ρίσκαρα ενέχυρο να βάλω
στην αγάπη ο εγωισμός γίνεται κομμάτια

Είδα πως τα πέλματα σου επάνω στην αμμουδιά
ελαφριά σημάδια άφηναν, όπως τα ποθούσα
Αλλά παρασύρθηκα από μια ρηχή ρεματιά
φοβόμουν πάντα το βουνό, στη θάλασσα μιλούσα

Είδα τα σημάδια που άφηνες στους άλλους αχνά
με βία βάθαιναν αργά, επάνω στις πληγές μου
Ονειρευόμουν πως μέσα στα μαλλιά σου τα πυκνά
έπαιζαν ξένα δάχτυλα, μαχαίρι οι έννοιές μου

Απρόσμενη ευτυχία μου, λάθος μου μεγάλο

πίστεψα το βλέμμα σου, και τα λαμπερά σου μάτια
Τον εαυτο μου ρισκαρα ενέχυρο να βάλω
στην αγάπη ο εγωισμός γίνεται κομμάτια

24/1/18:

Να συνεχίσεις να υπάρχεις φίλε μου
πέρα από τη μοναξιά των άστρων!
Το φως σου να νικάει
τον περιορισμό του χρόνου!
Αν νιώθεις μόνος
φύγε μακριά από τα θολά
φώτα της πόλης
Στάσου στο πιο σκοτεινό
σημείο που θα βρεις
ώστε να θαυμάσεις
την απεραντοσύνη του σύμπαντος
για να νιώσεις μέρος
του θαύματος της Ζωής!
Να υπάρχεις με την παρήγορη γνώση
πως εκείνη που σου λείπει
κάπου θα στέκεται επίσης απομονωμένη
και θα κοιτάζει την ίδια ακριβώς στιγμή με εσένα
με τα γεμάτα θαυμασμό μάτια της
τα ίδια ποθητά αστέρια!
Κι αν τρεμοπαίζουν οι εικόνες
των πιο βαθιών επιθυμιών της
πάνω στις αλμυρές σταγόνες των δακρύων της
να είσαι εσύ εκείνος που κάποτε
με τα τρυφερά αλλα και αποφασιστικά του χέρια
θα σβήσει αυτές τις εικόνες
ώστε να κερδίσεις την αφοσίωση
αλλά και την αγάπη τους!
Από πάντα άλλωστε άξιζες
αυτή τη θλιμμένη χαρά!
Το σύμπαν είναι η Ποίηση της πραγματικότητας!
Μην αισθάνεσαι μικρός και ασήμαντος μπροστά του
εσύ κόκκε σκόνης!

19/1/18:

Βοήθησε με φως, γλυκιά μου

νέα υπέροχη ζάλη

Να γίνουν τα συντρίμμια μου

ο εαυτός μου και πάλι

Κράτησε με συ απαλά

μοιάζω απόδημος ξένος

Που γυρνά στους δρόμους δειλά

ζει των ανθρώπων το μένος

Να σε πάρω να φύγουμε

στων ονείρων μας τα μέρη

Βιάσου, δεν θα ρωτήσουμε

το αύριο τι θα μας φέρει

Βοήθησε με, αυταπάτη

να γίνω κι εγώ ζωγραφιά

από χέρια λεπτά στην ακτή

που δεν θα βαστούνε καρφιά

Κράτησε με όταν ο Ήλιος

για εμάς θα ανατέλλει

Είναι ο μόνος μας φίλος

που το καλό μας θα θέλει

Να σε πάρω να φύγουμε

στων ονείρων μας τα μέρη

Βιάσου, δεν θα ρωτήσουμε

το αύριο τι θα μας φέρει

15/1/18:

Πες μου μόνο μια αλήθεια

αγάπη μου, να σου αφεθώ

Μου έγινε πια συνήθεια

το ψέμα να ακολουθώ

Πες μου για μένα τι νιώθεις

καθόλου μην με φοβάσαι

Κράτα μου το χέρι να μη χαθείς

στη ζωή το φως μου θα' σαι

Χάρη στον έρωτα, γινόμαστε

αυτό που όλοι μας φοβόμαστε

Ελεύθεροι και ριψοκίνδυνοι

σαν αθώα παιδιά ανεύθυνοι

Δώσε μου μια υπόσχεση

όμορφη μικρή στιγμή μου

Δεν είναι απλή υπόθεση

να γέρνεις πάνω στο κορμί μου

Δώσε μου κάποια ελπίδα

τρυφερά να την κρατήσω

Έψαχνα πάντα πατρίδα

την φύση της να αγαπήσω

Χάρη στον έρωτα γινόμαστε

αυτό που όλοι μας φοβόμαστε

Ελεύθεροι και ριψοκίνδυνοι

σαν αθώα παιδιά ανεύθυνοι

11/1/18:

Οι παλιοί μας έρωτες

πικρές, σύντομες σχέσεις

Νύχτες αζημίωτες

στα χείλη υποσχέσεις

Στεγνή λέξη το αντίο

Ξερά χέρια μες το κρύο

Είμαστε πάντα μόνοι

σε όλη μας τη ζωή

Άθλιοι, ανάξιοι γόνοι

μια μίζερη προσευχή

Μοιάζει με στίγμα θανάτου

ο έρωτας στο άγγιγμα του

5/1/18:

Αγάπη σημαίνει δεν εγκαταλείπω τον αγώνα
στην πρώτη ουσιαστική δυσκολία!
Δεν ξεστομίζω λόγια σπουδαία με μεγάλη ευκολία!
Δεν κοιτάζω στα μάτια τον άλλο
με αυτό το εκφραστικό βλέμμα
και ύστερα του γυρνάω την πλάτη
σαν να μην υπήρξε ποτέ στη ζωή μου!
Αγάπη δεν σημαίνει να ξεχνάω τις στιγμές
ακόμη και αν με αυτόν τον τρόπο
τον πόνο της απώλειας θέλω να μετριάσω!
Και πως ακόμη και το χρόνο τον λογαριάζω
με τη σημασία της σπατάλης
για εκείνον που μπήκε στη ζωή μου!
Δεν σημαίνει πως έτσι στα ξαφνικά
σταματάω να νοιάζομαι τον άνθρωπο
που κάποτε το κρεβάτι του μοιράστηκε μαζί μου!
Αγάπη δεν είναι η παροδική αίσθηση ευτυχίας
η εκπλήρωση μιας ακόμη ανάγκης
Είναι το να φιλάς τις φωτογραφίες
με τη θρησκευτική ευλάβεια ενός πιστού
που βλέπει στην εικόνα σου
τη μορφή του ιδανικού του!
Αγάπη είναι η αίσθηση της απώλειας
με την έντονη θλίψη ενός θανάτου!
Η παρατεταμένη αίσθηση κενότητας
η ανημποριά που τη ζωή σκοτώνει!
Αγάπη είναι να υιοθετείς τη συμπεριφορά
και τις συνήθειες εκείνου που σου λείπει
για να μην νιώθεις μόνος!
Να παρατηρείς σχολαστικά τα πρόσωπα
που συναντάς τυχαία

στους δρόμους της μεγαλούπολης
Με την ελπίδα μήπως αντικρίσεις
τα μάτια εκείνα που σου λείπουν!
Αγάπη είναι η αίσθηση της απώλειας του Εγώ
χωρίς τη λύπη της εγκατάλειψης του κόσμου!
Είναι η αρχή της άγνωστης χαράς
το σπάραγμα των χειλιών σου
για τον ερχομό ενός άλλου στη ζωή σου!
Αγάπη σημαίνει να γράφεις περισσότερο
όταν το πλήρωμα του χρόνου
το νιώθεις σαν κόψιμο από μαχαίρι
πάνω στο στήθος σου
που στόχευε στο μέρος της καρδιάς!
Παρά όταν θεωρούσες δεδομένη τη στιγμιαία ευτυχία
τόσο σύντομη σαν ένα αστέρι που έλαμψε για λίγο
και κατάφερε όμως τα μάτια σου να κάψει
όταν το κεφάλι σου έστρεψες ψηλά
για να διαπιστώσεις το πόσο σύντομα πέρασε
από τον δικό σου προσωπικό ουρανό
το θαύμα της ζωής!
Εκείνον τον ουρανό που κάποτε
μονάχος σου κοιτούσες!

1/1/18:

Αχ θάλασσα μου, μια ιστορία θέλω να σου πω

για μια κοπέλα, που έψαχνε μια σταθερή στεριά

Ζητούσε στα πάντα έναν γνώριμο, απλό σκοπό

και ήμουνα σπασμένη βαρκούλα στην ακρογιαλιά

Αχ θάλασσα μου, τις μοναχικές νύχτες σε κοιτώ

βλέπω τα μάτια της, καθρεπτίζονται στα νερά σου
Αλλά με διχάζουν, όταν μου ζητάνε να σχιστώ

Αγάπη, στάζω αίμα, πάνω στα άγρια φτερά σου

Κοιτάζω τον ξάστερο ουρανό για απαντήσεις

ψάχνω τα αστέρια μου, που παρέμεναν θλιμμένα

Σου ζητώ μονάχα, νοσταλγικά να μου φιλήσεις

τα παιδικά μου όνειρα που πέθαναν για σένα

Κοιτάζω μπροστά το μέλλον μου ώστε να διασώσω

την ουσία που δεν βρήκα ποτέ στο άρωμα σου

Για να αφεθώ, να μην διστάσω και να ενδώσω

όπως έκανα σε κάθε εύκολο βούρκωμα σου