24/3/22 10:00 Για την ποίηση

Λένε πως είναι για τους ρομαντικούς
εκείνους που ξέχασαν να ζουν
πέρα από τη φυλακή του μυαλού τους
Περίεργα ξωτικά, με όνειρα φτιαγμένα
από δάκρυα, στην απομόνωση
Λένε πως είναι για τους δαχτυλοδειχτουμενους
περίεργους τύπους που κυκλοφορούν
στα έρημα δάση αντί στις πόλεις
Για όσους δεν θέλουν άνθρωπο δίπλα τούς
για τους νοητικά προβληματικούς
και τους πεισιθανατους
Λένε πως είναι για τους αόρατους
που περνούν με ήσυχα βήματα
ανάμεσα από τους έρωτες
και τις φιλίες τους
Μονάχους που δεν κόπιασαν
τη ζωή να κερδίσουν!
Και όλα αυτά τα διαδίδουν
άνθρωποι που τάχα τους
ζουν τη ζωή όπως πρέπει!
Έντονα, με έρωτες πολλούς
μες τις μεγάλες τους παρέες ευτυχισμένοι
Που παίρνουν πόζες χαμογελαστές στον φακό
να δείξουν σε αγνώστους πως περνάνε
Που αγκαλιάζουν επιδεικτικά
κάποιον έρωτα τους
Επειδή έχουν ανάγκη να πιστέψουν
πώς νιώθουν κάτι, πέρα από την πλήξη τούς!
Όλοι αυτοί πως είναι δυνατόν να μην σκεφτούν
πώς κάποιος που τους προσπερνά σκυφτός
μέσα στα πλήθη των δρόμων
και στις πλατείες
Ξέρει πως είναι να μην υποκρίνεσαι στον έρωτα
ξέρει πως είναι να μην συμβιβάζεσαι στη φιλία
Και η μοναξιά του είναι συνειδητή επιλογή
και προτιμά την μακρόχρονη αναμονή
για τη δικαίωση των όσων κάποτε ένιωσε
παρά την παροδική, και εύκολα εκμεταλλεύσιμη
κάθε είδους σχέση των ανθρώπων
Δεν είναι οι σχέσεις για να παρηγορείς
το χάος που έχεις μέσα σου δειλέ!
Αγκάλιασε το επιτέλους!
Είναι ευλογία να παραμένεις ο εαυτός σου!
Παρά να γίνεσαι υποχείριο
για όλους όσους συντροφεύεις
Δεκανίκι συναισθημάτων και μυών
για ένα χαμόγελο που δεν ανήκει σε εσένα!