22/12/21: 8:18

Κάθε πρωί να αγκαλιάζεις

σφιχτά τον εαυτό σου!
Του το χρωστάς

ύστερα από κάθε μοναχική νύχτα

Ύστερα από κάθε απογοήτευση
που δημιουργεί η απέχθεια
των άγνωστων πάντα ανθρώπων
που ξέρουν μόνο να αφήνουν
πίσω τους

μετά από κάθε τους πέρασμα
συντρίμμια ενοχικών
που στο μόνο που έφταιξαν
ήταν πως υπήρξαν ειλικρινείς
με τα συναισθήματα τους!
Να αγαπάς λοιπόν
τη λαμπερή μάτια σου

όπως όταν έρωτα αισθάνεσαι!
Τα δάκρυα σου ακόμα
την όψη τους
και τη γεύση τους στο στόμα!
Να μάθεις να αγαπάς
την ιδιαίτερη φύση σου
που ζητά ό,τι πιο ανθρώπινο υπάρχει
Την επικοινωνία ματιών
και στομάτων
Της σιωπής που ζητά
ένα χάδι
της σιωπής που πονά
στα κρυφά
Κανείς άλλος δεν θα είναι δίπλα σου
πέρα από λόγια ποθητά
και της φαντασίας σου
το επίμονο ταξίδι
που δεν οδηγεί πουθενά!

Να τον αγαπήσεις τον εαυτό σου!

Του το χρωστάς

από ευγνωμοσύνη!

29/11/21: 17:30

Μοναξιά είναι

το να κοιτάζεις τον ουρανό

και να προσπαθείς να νιώσεις κάτι

προσπαθώντας με επιμονή να δεις

στα λευκά απομακρυσμένα σύννεφα

κάποιο πρόσωπο από το παρελθόν!

Είναι η αίσθηση του κρύου τους χειμώνες

και της ζέστης τα καλοκαίρια

που αγγίζει το σώμα σου

ενώ είναι τα μόνα πλέον

που μπορεί να αισθανθεί!

Κανένας συνειρμός ενθουσιασμού!

Καμία συναίνεση χαμόγελου!

Παρά μόνο η παροδική ανάμνηση

που σκορπά ρίγη στο σώμα

ξυπνώντας κάτι σαν... έρωτα

στο μυαλό!

Αν ζητάς δίνε!

Αν πονάς φύγε!

Δεν σου αξίζει η φυλακή που επέλεξες!

Άνοιξε την πόρτα επιτέλους!

Τα παράθυρα άνοιξε στον Ήλιο!

Να συμμετέχεις στην χαρά του κόσμου

με ό,τι σου έχει απομείνει

ένα τραγούδι

ένα ποίημα

ένα βιβλίο

Μην μένεις ακίνητος προσμένοντας

κάποιο μέλλον που δεν θα έρθει ποτέ!

Γίνε αυτό που σου λείπει

μέσα από την επιθυμία

να συνεχίσεις να Ζεις!

Να είσαι υπαρκτό πρόσωπο!

Όχι μια σκιά!

Κανείς δεν αγάπησε είδωλα

καθρεπτισμένα

παρά μόνο χειροπιαστά

ζεστά σώματα

και πρόσωπα!

11/11/21: 22:00

Δεν είναι το κράτος πλέον, ο μόνος μας εχθρός

μήτε οι θρησκείες που ψεύτικες ελπίδες μοιράζουν!

Αν νομίζουν πως ποτέ δεν παίζουν ρόλο κανένα

στον κόσμο αυτό τον υποκριτικά ευτυχισμένο

και πως η γνώμη τους μοιάζει ταιριαστά να γράφτηκε

πάνω σε κάποιο τυχαίο, πρόχειρο χαρτί σκισμένο

Αν νομίζουν πως είναι οι μόνοι δικαιωμένοι

της πλέμπας οι ρηχοί ρήτορες που πασχίζουν

που δικάζουν δήθεν φρόνιμα, μα δίχως αιδώ

και με φόβο για τα πάντα αποφασίζουν

Αν κοιτάξουν γύρω τους, ταυτόχρονα όλοι μαζί

και δουν έναν ξένο ήλιο δίχως καμία πυγμή

Αν κοιτάξουν εκείνο τον καθρέπτη που τους δείχνει

μούμιας ομοίωμα, και δεν τρομάξουν για μια στιγμή

Γινήκαν οι άνθρωποι σαν μια φλόγα πλέον αμυδρή

που κρατά με το φόβο άνεμος να μη φυσήξει

Γινήκαν οι άνθρωποι θελκτικοί σε κάθε αμοιβή

και ζητάνε να πάρουν ένα μέλλον που θα φρίξει

Αν νομίζουν πως δεν κάνουν, ποτέ κανένα κακό

στην ίδια την ύπαρξη τους, τίποτα δεν χρωστάνε

Ξυπνούν χωρίς ενοχές γιατί ευθύνη καμία

ποτέ δεν τους ανήκε, μα δικαίωση ζητάνε

Αν νομίζουν πως θα κερδίσουν τον φοβερό χρόνο

ενώ τρώει το μέσα τους κάθε μικρός δισταγμός

σαν αράχνη που υφαίνει λίγο λίγο τον πόνο

όμως δεν θα υπάρχει πλέον καθόλου πια σφυγμός

Αν κοιτάξουν με μεγάλο θάρρος, για πρώτη φορά

μια πραγματικότητα, που ποτέ δεν τους διχάζει

Αν κοιτάξουν άξαφνα γύρω, αφότου ξυπνήσουν

από το όνειρο που δεν τους προετοιμάζει

20/10/21: 10:50

Θα είμαι ο εραστής σου!

Δεν υπάρχει ερώτηση

παρά μόνο απόφαση!

Δεν υπάρχει ερώτηση

παρά μόνο κατάκτηση!

Δεν υπάρχει αυτό που λεν ανάγκη

παρά μονάχα η επιθυμία

και για αυτό έχει αξία

ο πόθος μου για εσένα!

Θα είμαι ο εραστής σου!

Αρκεί να αποδείξω

πως είμαι άξιος σου!

Βλέμμα πάντα θελκτικό

και σκέψεις κυρίαρχες

γεμάτες από τη μορφή σου

και της ζωής σου στιγμές

που εμπιστεύτηκες σε εμένα

λατρεμένη μου ένταση!

Θα είμαι ο εραστής σου!

Δεν αφήνω τον εαυτό μου

να επηρεαστεί από ζωές άλλες

ξένες προς κάθε μεγαλείο!

Είμαι ενάντια στα λόγια όσων

μορφάζουν ικανοποιημένοι

από κάθε προχειρότητα

και την ανυπομονησία

της κοινότοπης αίσθησης ευτυχίας

Θα είμαι ο εραστής σου!

Κοίταξε με στα μάτια επίμονα

προκάλεσε μου την γλυκιά ζάλη

της απόλυτης ηδονής

εκείνης που προκαλείται μόνο

από την αίσθηση ευθύνης

που έχει κάθε άνδρας

αφότου βρεθεί ανήμπορος

να αντισταθεί στο τώρα!

Θα είμαι ο εραστής σου!

Διότι δεν μου αρκεί

το να περνάω από τη ζωή σου

σαν κάποιος που ήρθε για να φύγει

όταν πάρει αυτό που θέλει

Θέλω να σε κερδίσω

στη μάχη της σαγήνης

Διαφορετικά δεν θα αξίζω

τα πάντα από εσένα!

Θα είμαι ο εραστής σου!

Και αυτό χρειάζεται χρόνο

χρειάζεται να κοπιάσεις

αποφασισμένα να πολιορκήσεις

μια πραγματική γυναίκα

που δεν συγκινείται με τον καθένα

παρά μόνο με όποιον αξίζει

να ασχοληθεί η σκέψη της

ώσπου να σβήσει τη μνήμη!

7/10/21:

30/9/21: 10:23

Χρόνια προσμένω τον καλό καιρό να μου έρθει

κρατώντας για δώρο του καλότυχο στεφάνι

λουλούδια στολισμένο

Και να φορέσω το πιο όμορφο χαμόγελο που 'χει

η ψυχή μου μέσα της, που η λύπη δεν τη φτάνει

καλά κρυμμένο

Κι όλος ο ψυχισμός μου φθινοπώριασε καθώς

αισθάνομαι στο κορμί μου να έρχεται το κρύο

κάθε πρωινό

Και η χαρά μου εκλάπη, διότι πάντα νόμιζα πως

τα όνειρα τα κάνουν όσοι δεν ξέρουν να λεν αντίο

για αυτό θρηνώ

1/9/21: 13:50

Καθετί που έχει τη δύναμη να μας συγκινεί

λεν πως προέρχεται απ' τον πόνο

Και άσε τους άλλους χωρίς φωνή

να λεν πως τα πάντα γιατρεύονται απ' τον χρόνο

Καθετί που μέσα μας αισθανόμαστε

είναι δικό μας, για πάντα μας ανήκει

Και δεν μας αξίζει καθώς θυμόμαστε

να περνάμε από επώδυνη δίκη

Λεν πως είναι σαν λιμάνι η αγάπη

μα εγώ κοιτάζω συνεχώς τα πλοία

που καθώς φεύγουν η χαρά μου εκλάπη

οι ανίδεοι τ' ονομάζουν δειλία

Και σαν προσμένω κάτι από εκείνη

ο πόνος φωλιάζει θα γίνει αβάσταχτος

Έχω το θάρρος και παίρνω την ευθύνη

παρά ν' αποδέχομαι πως είναι φτιαχτός

Είναι το δικαίωμα μου

να κλάψω, και να φωνάξω

σκυφτός να αφουγκραστώ

Κανείς εδώ, κοντά μου

να μιλήσω, να κοιτάξω

και το παράθυρο κλειστό

15/8/21: 14:31

Να είμαστε επιτέλους παράλογοι!

Δεν είναι η λογική λοιπόν για όλους!

Υπάρχουν κι εκείνοι που ζουν

για τη στιγμή

για το φιλί

για μια αγκαλιά σφιχτή

για έναν έρωτα παθιασμένο

για ένα καλωσόρισμα

ακόμη και για ένα αντίο!

Πόνος ψυχής

μιας άδειας ζωής

Τι αξία έχει λοιπόν

η προμελετημένη επόμενη ημέρα

και η δήθεν αγάπη

των απόλυτα κοινών ανθρώπων;

Δεν υπάρχει ομορφιά στη θέα

των σπασμένων φτερών!

Επέλεξε λοιπόν!

Ξάφνιασμα ζωής

ή τη ρουτίνα μιας διαρκούς προβολής

συνεχόμενων

προβλεπόμενων

σκηνών

και κλισέ σεναρίων

που σκοτώνουν κάθε ικανότητα

φαντασίας

Καμία επιείκεια λοιπόν

για τους οργανωμένους

επαίτες φιλιών

και σωμάτων!

Δεν είμαστε όλοι εκπαιδευμένοι

για την αίσθηση του θανάτου

που ονομάσαμε ωριμότητα

δίχως ίχνος βέβαια

αυτογνωσίας!

Ο έρωτας είναι γνώση

για αυτό δεν έχει τέρμα

όπως ο θάνατος!

Όρια όπως η δήθεν ζωή!

Αποτραβηχτείτε συνάνθρωποι μου

από τα πρέπει που εκπαιδευτήκατε

από τα αν που λογιστήκατε

Και τότε μόνο θα κοιτάξετε

ένα άλλο πρόσωπο στα μάτια

αναγνωρίζοντας στην έκφραση του

το νόημα της εθελούσιας οδύνης!

Καμία χαρά δεν κερδίζεται χωρίς πόνο!

Μην συγκρίνετε με τις απογοητεύσεις

της επιλεγμένης δουλείας σας!

Αν δεν έχεις νιώσει πόνο

δεν έχεις μάθει να ζεις!

9/7/21: 1:45

Γεννάω εύκολα το μίσος

Όταν αλήθειες ξεστομίζω δίχως δισταγμό

Δεν μου ταιριάζει το ''ίσως''

Ούτε τα ''πρέπει'' που με στέλνουν στον γκρεμό

Είναι η ζωή ένα ψέμα

Ένα Λούνα Πάρκ που ξοδεύεις διασκεδάζοντας

Αξίζεις μόλις ένα κέρμα

Γιατί μαζεύεσαι κρυμμένος ουρλιάζοντας

Η ζωή είναι εκεί έξω

Όχι εκεί που με υποσχέσεις σε κλείνουν 

Αν είσαι στην απέξω

Με ψίχουλα σου ζητάνε να σε φτύνουν

Περνάω ανάμεσα από τοίχους

Ανθρώπινα κτήνη, άβουλα όντα της ντροπής

Γράφω με αίμα τους στίχους

Δεν μου ταιριάζει η ησυχία και η ασφάλεια της σιωπής

Είμαι γεμάτος από πόνο

Που επιθυμεί ταιριαστό άνθρωπο να βρει

Να του προσφέρει χρόνο

Μόνο έτσι να σωθεί κάποιο όνειρο μπορεί

Η ζωή σημαίνει ελευθερία

Αν τη χάσεις είσαι ένας νεκρός οργανισμός

Ηθικά ξεπουλιέσαι στην πορεία

Οι ερινύες σε ακολουθούν, δίκαιος ο κατατρεγμός

5/7/21: 16:04

Έρμαιο μιας θανατηφόρας ρουτίνας

τίμιος επαίτης εργάτης

οικογενειάρχης της πείνας

βολεμένος επαναστάτης

Κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους

που αποκαλείς σπίτι

κάνεις αγώνα μα πάντα

κάτι θα σου λείπει

Η ευτυχία δεν είναι ένας δρόμος

που πάει μόνο ευθεία

Είναι ένας προσωπικός κόσμος

ο μόνος που έχει ουσία

Και δεν είναι εγωιστής

εκείνος που πάει μπροστά

Αν δεν θέλεις να φυλακιστείς

ακολούθα τον εαυτό σου πιστά

Φίλε μου με κούρασε

η ηθική τιμιότητα σου

Σημαίνει τυφλά υπάκουσε

σε όλα τα πρότυπα σου

Όμορφα πρόσωπα μας διαφημίζουν

προϊόντα πολλά άχρηστα

Αρκεί όταν σε κοιμίζουν

να τους συμβουλεύεσαι πιστά

Γίνεται κάπου αγώνας κατά

του καθημερινού σου άγχους

Σε εξοντώνουν τακτικά

οι αυπνίες αντί οι εκφράσεις του πάθους

Άγχος περιττό σε σκοτώνει

σου μικραίνει τη ζωή

Κρυμμένες ασθένειες φανερώνει

η ελεγχόμενη σου πνοή!

18/6/21: 23:51

Γείρε πάνω μου

απαλά όπως τα πέταλα λουλουδιών

που πέφτουν πάνω στη γη

για να βρουν τη γη

και να τη νιώσουν

στην ολότητα της!

Γίνε λιτό χαμόγελο στα χείλη

Σιωπή, και σιγανό δάκρυ

Εγώ θα είμαι εκεί

για να πάρω τον πόνο της ζωής

και να τον συντρίψω

με όση δύναμη μου έχει απομείνει

από τις αλλεπάλληλες απογοητεύσεις

των ανθρώπινων πράξεων

Να είσαι εκεί τη στιγμή που δύει ο ήλιος

ποτέ πιά μόνη!

Και η αφορμή για έρωτα θα έρθει

σαν ξαφνική βροντή

στο μέσο του καλοκαιριού!

18/5/21:

Βρήκατε κάποιες νέες λέξεις για να μας μάθετε

αυτή είναι η νέα τάξη που μας επιβάλλετε

Να μη νιώθουμε, ελπίζουμε, καν επιβιώνουμε

μονάχα να υποτασσόμαστε, να ριζώνουμε

Συνεχώς δίνετε αξία στα αποβράσματα

μαθαίνετε απέξω δήθεν τα λαϊκά άσματα

Γεμίζετε την ανυπαρξία σας με σκουπίδια

ανακυκλώνετε στείρο χώμα και αποκαΐδια

Μόνο να τρέχουμε συνεχώς για τα αυτονόητα

Μόνο να ζητιανεύουμε για τα αδιανόητα

τα ανθρώπινα

τα ελεύθερα

τα δημοκρατικά μας φυσικά δικαιώματα

που μας στερείτε

διότι μισείτε

καθετί ζωντανό αντικαθίσταται με πτώματα

Τι κάνετε πάντα εσείς οι άνθρωποι οι απλοί

γυρεύετε λόγους να δικαιολογείτε τη σιωπή;

Μούγκα και υποκύψεις, μονάχα μένεις στις ρήσεις

κραυγή δεν ακούγεται σε ανοιχτές εγχειρήσεις!

Όλοι οι δήθεν με λένε εύκολα αναρχικό

πως να εξηγήσεις πως έχουν καθεστώς αυταρχικό

Ποδόσφαιρο και τα reality το μυαλό σου συρρικνώνουν

σκοτώνουν τη φαντασία και την τέχνη πληγώνουν

Κι εμείς διψάμε να νιώσουμε άφοβα τη βροχή

Κι εγώ θυμάμαι πως έχει από χρόνια κατοχή

Τα πράματα

δεν γεμίζουν

τα τραύματα, καθώς ήσυχα μας κοιμίζουν

συνειδήσεις

αν το αποφασίσεις

Καταλάβετε το πως επίτηδες μας χωρίζουν!

Το καλοκαίρι πλησιάζει νιώθω πως έχω χαθεί

μέσα σε στίχους που με ιδρώτα έχουν παραχθεί

Και στοχεύουν τους πάντες, δεν διακρίνουν τους λίγους

απευθύνονται σ' όλους, γονείς, νέους και εφήβους!

Δεν κοιμάμαι εύκολα γιατί πάντα ανησυχώ

όχι αν κλείδωσα την πόρτα, μα αν θα πρέπει να ανεχθώ

Κρύβομαι, θλίβομαι, να ξέρω πως δεν υπάρχω

κι όμως μένω ακίνητος ενώ μέλλον δεν θα 'χω!

Η ελπίδα δεν έχει την αξία της προσδοκίας

βρίσκεται σε φοβισμένα μυαλά της αχρηστίας

είναι καιρό φυλαγμένη

παραμένει φιμωμένη

Θα ξυπνήσει μια μέρα για να σας φέρει νέο φως

Αυτή είναι η ουσία

μεθάμε με αμβροσία

Και η επιμονή, ο μόνος τίμιος της ζωής σκοπός!

Έχω βαρεθεί τόσα χρόνια να μου λένε σώπα

Ποιοι; Εκείνοι που με ταΐζουν με νόμιμη ντόπα

Εγώ θα το φωνάζω πως: ''δεν γίνομαι πείραμα!''

Κόψτε τις πίπες! Σας μοιάζω εγώ για θήραμα;

Γελάς μαζί μου, λες πως μιλάω υποθετικά

Άνοιξε τα μάτια σου! Μας εξοντώνουν μεθοδικά!

Εμπιστεύεσαι τους δημοσιογράφους, τα κανάλια

Για κοίταξε μες τον καθρέπτη τα δικά σου χάλια!

Πάρτο απόφαση, το φθινόπωρο ξανά μαντρώσου

και να μην ξεχνάς όπου και να πας το φίμωτρο σου!

Στείλε μήνυμα και δώσε στο κράτος αναφορά

Μην ανασαίνεις, μην ησυχάζεις! Πράματα νοσηρά! 

Καλό παιδί, εμβολιάσου γίνε υπεύθυνος κι εσύ

θα σε πείσουν οι προπαγανδιστές με το φόβο που ζει

Μέσα σε κάθε κύτταρο σου που πεθαίνει, φτιάξε μνήμα

Το να διαμαρτύρεσαι στο διαδίκτυο σε καθιστά θύμα!

Ζεις χωρίς ενσυναίσθηση, μέσα στην αναισθησία

Άνθρωπος είσαι; Αναρωτήσου, ή απλώς οπτασία

Δεν έχεις δακρυγόνους αδένες, για αυτό δεν λυπάσαι

Μην κρύβεις τον πόνο, δεν αποδεικνύει πως δεν φοβάσαι!

 

Ιδού τα αποτελέσματα όταν δεν υπάρχει πυγμή

κατοικείς μόνιμα σε ένα ταλαιπωρημένο κορμί

Που είναι ο εγκέφαλός σου; Άγνωστο το πρόσωπο σου

Μην χαμογελάς,  έτσι δικαιολογείς το διωγμό σου!

Το αρχαιότερο ποίημα, στο οποίο έχει διασωθεί και η μελωδία! Σείκιλος 2ος αιώνας π.χ.

ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ,

ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ.

ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ,

ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ.

Όσο ζεις λάμπε,

καθόλου μη λυπάσαι.

Για λίγο διαρκεί η ζωή,

ο χρόνος απαιτεί την πληρωμή του.

23/4/21: 22:58

Σήμερα βάλθηκα να διαβάζω

υπό το φως ενός κεριού!

Προσπάθησα αρκετά
ώσπου να συνηθίσει το βλέμμα μου
στο αμυδρό του φως
Να συνηθίσει η μύτη μου
στη μυρωδιά της βανίλιας
που γέμιζε το δωμάτιο
Όμως σκοπό το έβαλα να το καταφέρω!
Τα μάτια μου βάθαιναν με πείσμα
στην ουσία του
Για πρώτη μου φορά
διάβαζα τόσο αργά
απορροφώντας κάθε λέξη
Όχι απλά την ιστορία
και το νόημα της
Συνέχιζα ασταμάτητα
με τον αργό ρυθμό μου
Με σκοπό να τελειώσω
το μεγαλύτερο μέρος του
Καθώς διάβαζα μια σκέψη
μου καρφώθηκε στο μυαλό
Πόσα χάνουμε πλέον
με τους γρήγορους ρυθμούς μας;
Τι απολαμβάνουμε λοιπόν
στη σύγχρονη ζωή;
Τι τρέχουμε να προλάβουμε;
Ναι! Η ζωή είναι σύντομη
αλλά την κάνουμε ελάχιστη
όταν δεν ζούμε τίποτε
στην ολότητα του!
Έτσι θα έπρεπε να περνάνε
οι ημέρες μας
Με γεμάτες σελίδες!
Και μόνη μας αγωνία

η ανυπομονησία
για την επόμενη σελίδα!
Ούτε επαναλαμβανόμενα γεγονότα
Ούτε περιλήψεις εξαιτίας
της τεμπελιάς μας
Της ανημποριάς μας
να γεμίσουμε κάθε σελίδα
Η ζωή δεν θα έπρεπε να είναι βαρετή
αλλά ενδιαφέρουσα
όπως κάθε καλό βιβλίο!
Όσες σελίδες μας έχει δώσει η φύση
ας τις γεμίσουμε τουλάχιστον!
Αυτό ναι!
Είναι στο χέρι μας!
Και το τέλος ακόμη
θα έχει το νόημα της νίκης
και μια χαρά όμοια
με την ικανοποίηση που νιώθουμε
όταν τελειώνει ένα καλό βιβλίο
Ακόμη και να μην υπάρχει επόμενο
κάναμε το καθήκον μας!
Ο θάνατος είναι μικρός
μπροστά σε αυτή τη γνώση!
Νικήσαμε!

23/3/21:

16/3/21: 8:20

Θα ήθελα να επιστρέψω

στις τελευταίες στιγμές

της παιδικής μου ηλικίας

Λίγο πριν η εφηβεία με γεμίσει

με έμμονες σκέψεις

και στραφεί η ζωή

σε νέες στεναχώριες

Σε αγωνίες που δεν με είχε προϊδεάσει

η σύντομη μέχρι τότε εμπειρία

Να επιστρέψω στις μοναχικές στιγμές

που πέρασα μαζί

με το τελευταίο μου παιχνίδι

και στις βόλτες που έκανα

με το τελευταίο μου ποδήλατο

Σε μια εποχή που οι ανάγκες ήταν λίγες

και οι θλιβερές σκέψεις μικρές

περαστικές σαν την αίσθηση του αέρα

στο λείο νεανικό μου πρόσωπο

Θα ήθελα να επιστρέψω

στα πρώτα μου δειλά σκιρτήματα

και στα πρώτα όνειρα

που τελειωμό δεν είχαν

Διότι η πρώτη νεότητα

δεν έχει την αίσθηση της υποχρέωσης

και της ευθύνης

πάρα μόνο την βαθιά επιθυμία

της εξέλιξης και της ευδιαθεσίας

Αχ τι ψευδαίσθηση τότε

πως η μόνιμη μελλοντική απασχόληση μου

θα ήταν η έγνοια ενός έρωτα

όπως αυτούς που μας έμαθαν οι ταινίες

ή τα εφηβικά μας βιβλία

Έτσι βυθίστηκα για καιρό στη θλίψη

εξαιτίας των ανύπαρκτων αυτών στιγμών

της απουσίας ενός συντροφικού δειλινού

και της ανούσιας αθωότητας

των δήθεν καλοπροαίρετων προσώπων

που συνέχιζα να τα κοιτάζω στα μάτια

σαν να επρόκειτο για κάποιο θαύμα

η σπανιότητα της καλοσύνης

Τώρα πλέον επέλεξα

στην προχωρημένη ενήλικη ζωή μου

-την δίχως ανθρώπους-

την αναγκαιότητα του να δίνεσαι

με τυφλή εμπιστοσύνη

στους σύντομους έρωτες που ζεις

χωρίς όμως τις απαισιόδοξες σκέψεις

ενός άδοξου τέλους

που σε προετοιμάζουν

για την παροδικότητα τους

ώστε η θλίψη σου να μην γίνει

μελλοντική σου ασχολία

όταν η μοναξιά σου επιστρέψει

Η πραγματικότητα συνθλίβει

κάθε μου στιγμή αθώων σκέψεων

με τον κυνισμό που της επιτρέψαμε

να μας αφυπνίσει βίαια

μήπως και σωθούμε στην πορεία της ζωής

και δεν αφεθούμε σαν σκισμένα πανιά

σε εκείνο το μικρό καράβι

που τραγουδούσαμε μικροί

στο έλεος του κάθε ανέμου!

9/3/21: 9:01

Να κουρνιάσω δίπλα σου

Να με κρατάς απαλά

σαν ανθοδέσμη από τριαντάφυλλα

Να είμαι εκείνος που αγωνιά

αν θα αισθανθεί τη ζεστή σου ανάσα

πάνω στο σώμα του

Σαν λέξη που δεν ειπώθηκε

το προηγούμενο μας βράδυ!

Θα είμαι σιωπηλός στο υπόσχομαι

Άκουσα τόσα λόγια

Αισθάνθηκα τις λέξεις

και πλέον τις φοβάμαι

Για αυτό μην μιλάς!

Απλά κοίταζε με με νόημα και ερωτισμό

και ξέρω τι αξίζει αυτή η ματιά

για να σου προσφέρω

αυτό που μπορώ ως άντρας

Μείνε μέχρι το πρωί

ώσπου να ανοίξω τα μάτια μου

Μην με εγκαταλείψεις το πρωί!

Διαφορετικά δεν έχει νόημα

αυτό που έζησα μαζί σου

Δεν είναι εφήμερη η αγάπη να ξέρεις

Όχι δεν είναι!

Άσε τους άλλους να λένε

Να μετράνε τον έρωτα

Να τον υπολογίζουν με μαθηματικές πράξεις

και με τον χρόνο

πάνω σε σώματα που τους έγιναν κιόλας ξένα

την επόμενη ημέρα!

Εσύ μείνε!

Διαφορετικά νόημα η Ζωή δεν έχει!

Κοιτάζω μπροστά μου το θαύμα του κόσμου

και μου χαμογελά

Ένας Ήλιος Ζει μέσα σου!

Τι όμορφα που είναι μετά το σκοτάδι

να ξέρεις πως θα φωτιστούν όλα ξανά

Και οι αποχρώσεις του γαλάζιου

σε ουρανό, λίμνες και θάλασσα

να ξέρεις πως υπάρχουν

για να τα αντικρίζεις

μέσα σε δύο μόλις μάτια!

11/2/21: (2)

Βουλώνετε στόματα που ξέρουν να μιλάνε

επειδή ξεστομίζουν λόγια που σας αμφισβητούν

Λογοκρίνετε πάντα, στίχους που προτιμάνε

άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να σκεφτούν

Ίδια η πρακτική σας τόσους πολλούς αιώνες

''διαίρει και βασίλευε'' παγιωμένο σύνθημα σας

Ο λαός αντιμετωπίζει ξανά βαριούς χειμώνες

θα πετάξει από πάνω του το γλοιώδες άγγιγμα σας

11/2/21: (1)

Πανδημία ανεργίας

Κατάθλιψης

Μοναξιάς

Εκμετάλλευσης

Ανεντιμίας

Ρουφιανιάς

Φόβου

Αβεβαιότητας

Ακροτήτων

Ανέχειας

Ανημπόριας

Απελπισίας

Τρομοκρατίας

Φασισμού

Διχόνοιας

Ασημαντότητας

Πραότητας

Ελέγχου

Υποταγής

Σιωπής

Δουλείας

Σκλαβιάς

Ενοχής

Ντροπής

Φίμωσης

Στέρησης

Εγκλεισμού

Διαταγής

Καπιταλισμού

Τραπεζιτών

Ανίσχυρων

Δειλών

Άξεστων

Αμόρφωτων

Εριστικών

Κυνικών

Δαχτυλοδειχτούμενων

Προπαγάνδας

Υλιστών

Ανύπαρκτων

Ανήθικων

Ασεξουαλικών

Προσβλητικών

Απεγνωσμένων

Ημιμαθών

Ηλιθίων

Ασέβαστων

Χειριστικών

Υβριστικών

Χειραγωγημένων

Άγχους

Καταπίεσης

Κρίσεων

Εκνευρισμού

Βίας...

Αυτά τα λίγα πρόχειρα

για την αποκατάσταση της αλήθειας!

5/2/21:

Ο άνθρωπος με πόση βαναυσότητα
φέρεται στη φύση;
Το λιγότερο είναι που κατακρεουργεί δέντρα
αντί να φροντίσει για την ενδυνάμωση
και την καλαισθησία τους
Έτσι δείχνει την ενόχληση του
σε οποιοδήποτε ζωντανό οργανισμό
Σαν να παίρνει εκδίκηση
που ο ίδιος δεν φρόντισε
τη δική του ζωή
Και έτσι στερεί την ελευθερία
ακόμη και στα ακίνητα δέντρα
που απλώνουν τα κλαδιά τους
ως ένδειξη ευλάβειας
στον ουρανό που τα τρέφει
με τη βροχή του!
Ο άνθρωπος δείχνει την ενόχληση του
σε καθετί ωραίο και αληθινό
Επειδή ο ίδιος δεν φρόντισε να γίνει
άξιος της όποιας ελευθερίας
άξιος κάποιου θαυμασμού!
Έτσι τον ενοχλούν ακόμη και οι πευκοβελόνες
Ποτέ θα καταλάβει επιτέλους
πως δεν έχουν σκοπό να τον πληγώσουν
αλλά να του προσφέρουν την αίσθηση της ζωής
σε κάθε αναπνοή του;
Αχ τα καημένα δέντρα που εμποδίζουν
τη διέλευση των ψηλών φορτηγών
και στέκονται στη σειρά
των δύο πλευρών ενός δρόμου
σαν αμίλητοι εσταυρωμένοι
που δέχονται την ήττα τους
για εγκλήματα που δεν έχουν κάνει
Μήπως και συγκινήσει η στωικότητα τους
ακόμη και τους πιο κυνικούς ρεαλιστές της ζωής
Ό,τι σπέρνεις θα θερίσεις άνθρωπε!
Κι εσύ μόνο θερίζεις!

23/1/21:

Ας πέθαινα κρυμμένος
στο βάθος των ματιών σου
μέσα στα δυο σπήλαια της ψυχής σου
Και της ίριδας τα χρώματα
παρηγοριά να δώσουν
από του κόσμου την αποστροφή
Θα ήθελα να κουρνιάσω ήρεμος
για πρώτη μου φορά
μες τη σιωπή σου να χαθώ
νανούρισμα να γίνει

Ας ήμουν ο μοναδικός
για πρώτη μου φορά
που θα επέλεγα να γίνω
ολότελα δικός σου
Κι ύστερα να ξάφνιαζα
-ανάθεμα τη λογική μου-
κάθε σου συναίσθημα
κι ας ήταν πλέον αργά
Μια στιγμή θα μου αρκούσε
αν πέθαινα ευτυχισμένος!

20/1/21:

Τι να κάνουμε;

Τουλάχιστον ας πεθάνουμε μαζί!

Μεγαλώσαμε τόσο πολύ

και τη μοναξιά δεν την αντέχω!

Να μην είμαι μόνος

η μόνη προσδοκία

Δεν είμαι αθώος πια

και μου είναι αδύνατο να ερωτευτώ

γιατί τους έμαθα

πλέον τους ανθρώπους!

Γαλήνη και ηρεμία

Ναι! Αυτό μπορώ να το καταφέρω!

Δες πόσοι άλλοι μπορούν!

Κοίτα την ικανοποίηση

στα πρόσωπα τους

Σε έχω και με έχεις

Αρκεί αυτό μόνο!

Ούτε αγωνίες για το πότε

θα χτυπήσει το τηλέφωνο

Ούτε ενόχληση στο στομάχι

για το πρώτο ραντεβού

που καθορίζει τα πάντα

Η ακόμη ιδιαίτερος καλλωπισμός

τεράστια επιθυμία και θέληση

για την κατάκτηση του σώματος

και του πνεύματος εκείνου

που μας έλκει ερωτικά!

Η μόνη επιτυχία που προσδοκούμε

ορμώμενοι από την αίσθηση επιβίωσης

είναι το να μην είσαι μόνος

και να νιώθεις έστω μια αγκαλιά

χωρίς όμως μούδιασμα στα χείλη!

Διότι η ζωή όπως μας έμαθαν

χρειάζεται θυσίες

Μας αρκεί λοιπόν να σκοτώνουμε

την πλήξη που νιώθουμε

για τον εαυτό μας!

Χειρότερος θάνατος από αυτόν

δεν υπάρχει!

Την αίσθηση πως είσαι ζωντανός

χωρίς όμως να είσαι υπαρκτός

να μην αποκτάς υπόσταση

εξαιτίας του αξιοθαύμαστου

εκείνου θάρρους

που καταπονεί τις αισθήσεις

κερδίζοντας όμως μια θέση

στην αθανασία!

16/1/21:

Οι ζωές μας μοιάζουν
σαν άνοστα φαγητά νοσοκομείου!
Τις γευόμαστε αναγκαστικά
τρώμε ό,τι μας σερβίρουν
σε ανοξείδωτους δίσκους
καταπίνοντας με δυσκολία
αρρωστημένοι από την κλεισούρα
Θέλω να βγω από εδώ!
Να γευτώ τον καθαρό αέρα
Να πιώ νερό από κάποια πηγή
Να μην θεωρώ φυσιολογικό
προσωπικό μου χώρο
ένα άθλιο σκουριασμένο κρεβάτι
και μοναδική μου βόλτα
το περπάτημα σε διαδρόμους
με οχλαγωγία εφημερίας
ή μοναδικό μου άρωμα
την οσμή φαρμάκων
και ούρων!
Δεν μου ταιριάζει αυτή η εποχή!
Είναι διεστραμμένη!
Μια πραγματικότητα ανεστραμμένη!
Ανοίξτε να φύγω!
Κανείς δεν πέθανε κοιτώντας τον Ήλιο!

15/1/21:

Πάθος!

Μια λέξη

Δύο συλλαβές

Δύο... εραστές!

Κορμιά που τυλίχθηκαν

εξαρτώμενο το ένα

από την οδύνη του άλλου!

Ηθελημένα να γιατρέψουν

πληγές και μοναξιά

Δύο ενέργειες που εξαντλήθηκαν

από ηδονή

και πεθαίνοντας

να γνωρίζουν την αιώνια χαρά

κερδίζοντας στο άπειρο

μια θέση ενός κόκκου σκόνης

απόδειξη πως κάποτε

υπήρξαν στον χρόνο!

5/1/21:

Ο χρόνος εφευρέθηκε για να μας κάνει δυστυχισμένους!
Ξέρουμε εξαιτίας του
πόσα χρόνια έχουμε να αγκαλιάσουμε κάποιον
να αφεθούμε
να ερωτευτούμε
να γελάσουμε...
Υπολογισμένα μαθηματικά λοιπόν
οι μοναχικές στιγμές μας;
Αχ αυτά τα κυνικά μαθηματικά!
Δεν οδηγούν πουθενά
σε καμία ευτυχία!
Με αυτά μάθαμε να υπολογίζουμε
ακόμη και τους ανθρώπους
στον αιώνα της απλής λογικής!
Γνωρίζουμε κάποιον
και αμέσως υπολογίζουμε με αριθμούς
πόσο μακριά μένει από εμάς
ή τι δουλειά κάνει
Δεν δίνουμε καμία σημασία
στην ουσία του!
Δεν υπολογίζονται με μαθηματικά τα πάντα!
Όπως η καλοσύνη
και η αγάπη που έχει μέσα του!
Υπολογίζουμε τα πάντα λοιπόν
έτσι στυγνά
Για αυτό χάνουμε από τα χέρια μας
σώματα που δίνονται
ψυχές που χαρίζονται
Όταν γνωρίζεις πόσο χρόνο είσαι μόνος
γίνεσαι περισσότερο δυστυχισμένος!
Με χρόνο κοιμάσαι και ξυπνάς για να πας στη δουλειά
Με χρόνο υπολογίζεις
πόσο καιρό έχεις να εργαστείς
Με χρόνο μετράς τις στιγμές ελευθερίας σου
Τον ονομάζεις ελεύθερο χρόνο!
Για αυτό το λόγο είναι περιορισμένη η ελευθερία σου!
Μετράς στιγμές της φυλακής σου
ώσπου να σε αφήσουν να βγείς για λίγο στο προαύλιο
να δεις λίγο ήλιο για να ξεχαστείς που είσαι!
Μετράς ώρες μακριά από υποχρεώσεις
Η δυστυχία είναι η απουσία ελευθερίας
Υπάρχω σημαίνει πως ζω χωρίς χρόνο!
Για αυτό αγαπάμε και τις τέχνες
Είναι μια απελευθερωτική διαδικασία έκφρασης!
Αν δεν είχαμε εφεύρει το χρόνο
θα ήμασταν πραγματικά ελεύθεροι!
Τα ραντεβού μας θα δινόταν ανάλογα
με το πόσο ψηλά είναι το Ήλιος
Θα διαρκούσαν μέρες και νύχτες
Όχι σε ώρες που μας περιορίζουν
σε βιαστικές κινήσεις!
Για αυτό ο έρωτας είναι το μόνο που μας απέμεινε
που μας δίνει τόση χαρά
Επειδή εξαιτίας του
υπάρχει απουσία χρόνου!
Νιώθουμε επιτέλους ελεύθεροι
μόνο κάθε φορά που κάνουμε έρωτα!
Τι όμορφος που θα ήταν ο κόσμος
αν ήξερε τη σημασία της στιγμής!
Παραδινόμαστε συνεχώς
ψάχνοντας
και απαιτώντας
σε έναν καθορισμένο χρόνο!
Είμαστε απεγνωσμένοι διαβάτες έρημων δρόμων
γεμάτους με ανθρώπους
που πηγαίνουν συνέχεια κάπου

ενώ δεν φτάνουν ποτέ πουθενά!