Έχω μια έντονη λύπη, στα μάτια που απωθεί
Ενώ χαμογελώ, στα χείλη φαίνονται οι ρωγμές
Εκείνη που θα επιλέξει να μου αφοσιωθεί
Θα' ναι κερί που δεν σβήνει στων βουνών τις κορυφές
Έχω ένα καράβι χάρτινο που ταξιδεύει
σε ρυάκια βροχής, μαζί με της πόλης τις βρομιές
Το όνομα του ''Ελπίδα'' που μονάχα στοχεύει
να συγκινήσει τις πονεμένες και αγνές καρδιές
Είσαι μια θάλασσα πλατιά που αφήνει
τη γεύση αλμύρας στο δικό μου στόμα
Γεννήθηκες με μια μοίρα που δεν φθίνει
σκόνη αστεριών έχεις πάνω στο σώμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου