24/2/18:

Είμαι ένας καινούριος άνθρωπος στη ζωή σου!

Γι' αυτό θα καταβάλλω υπεράνθρωπη προσπάθεια

ώστε να καταφέρω να σε έλξω

με το παλιό, το σίγουρο, και το αληθινό

Θα είμαι για εσένα εκείνος που ήδη γνωρίζεις!

Η πραγματοποίηση της πιο βαθιάς σου επιθυμίας!

Μην πιστεύεις εκείνους που λένε

πως ο έρωτας είναι μια τυχαία παρόρμηση

ή το αποτέλεσμα μιας στερημένης ανάγκης

Μην πιστεύεις εκείνους που λένε

πως ερωτεύονται συχνά

και μάλιστα το διαλαλούν

ώς ένα ακόμη κατόρθωμα τους!

Γνώριζες από πάντα τι είναι ερωτεύσιμο για εσένα!

Ήταν γραμμένο μέσα σου από τότε που γεννήθηκες!

Τα βιώματα σου ήταν απλώς η αφορμή

για να διαπιστώσεις την θέληση

αυτό που οι άνθρωποι

συνηθίζουν να αποκαλούν μοίρα!

Η έλξη είναι η επιβεβαίωση της ύπαρξης σου!

Ένα στίγμα που φέρει στα χείλη σου

τον απερίγραπτο πόνο της μοναξιάς

Ώσπου να ανακαλύψεις κάποτε

το τρεμούλιασμα που σου αξίζει!

Μην απορείς για την σπανιότητα

αυτής της χαράς!

Πόσες φορές θα βρεις σε έναν άλλο

τον εαυτό σου;

22/2/18:

Δεν είσαι εσύ που με πληγώνεις!
Είναι η ζωή που φεύγει και χάνεται
στου ορίζοντα το απέραντο τέρμα
Είναι η αναζήτηση της ελπίδας
που χάνει το νόημα του χρόνου
Και η απέραντη σιωπή της θάλασσας
που πια έχει πάψει να μου μιλάει!
Είναι το θρόισμα των φύλλων των δέντρων
που ηχούν σαν μεταλλικά νυστέρια στα αυτιά μου
Και ο γκρίζος ουρανός που με ακολουθεί
σαν ανάμνηση ενός εφιάλτη
Είναι το βουνό που φωνάζει το όνομα μου
και ζητά να το ανέβω για να δω τον κόσμο
διαφορετικό από αυτό που πραγματικά είναι
Είναι η άμμος της θάλασσας
που μου πληγώνει τα πόδια
σαν κοφτερά θραύσματα γυαλιού
Και τα βράχια που σκαρφαλώνω
για να κοιτάζω το άπειρο στον πυθμένα!
Είναι και εκείνο το βιβλίο που ακόμη δεν τελείωσα
και με κρατάει ακόμα στη ζωή
ο ευγενικός σκοπός του!

16/2/18:

Ο Έρωτας λύπης απόσταγμα
Μονόγραμμα αγαπημένης
πάνω στης χαράς σου το μνήμα
Αγριόχορτα αγκαθωτά
κρυμμένα καλά
ανάμεσα στα ανθισμένα
δίχως άρωμα λουλούδια
Το πένθος ενός ποιητή!
Η στέρηση ενός εραστή!
Τι ειρωνεία!
Κάτω από τον πεντακάθαρο
νυχτερινό ουρανό
ξαπλωμένος πάνω στο δροσερό
υγρασιασμένο χορτάρι
να φαντασιώνεσαι
κρατώντας το δικό σου χέρι
πως κρατάς ένα άλλο!
Πως αγγίζεις ένα γυναικείο κορμί
και πως κοιτάζεις γυρνώντας στο πλάι το κεφάλι
τη λάμψη εκείνων των φλογερών ματιών
που κάποτε φώτιζαν τις σκοτεινές σου νύχτες!
Όλα είναι παροδικά σε αυτή τη Ζωή!
Τίποτε δεν διαρκεί για πάντα!
Ακόμη και η εξιδανίκευση
των επιφανειακά όμορφων συντρόφων!
Είναι μάταιο το να πιστεύεις
πως όλοι οι άνθρωποι αξίζουν την Αγάπη!
Υπάρχουν και εκείνοι
που δεν τους έμαθε κανείς
να αγαπάνε πάνω από όλα τον ίδιο τους τον Εαυτό!
Η νοσταλγία είναι η τιμωρία της μνήμης!
Και η ισόποση λύπη της χαράς
που κάποτε αξιώθηκες να νιώσεις!

13/2/18:

Δεν θέλω να ταιριάξω με τον κόσμο σας

τον χειμώνα σας

δεν τον θέλω για εποχή

Και είμαι αντίθετος με τον δρόμο σας

και τον φόβο σας

που με τις τύψεις κυριαρχεί

Αναγεννήθηκα άπ' το χέρι

που με χαϊδεψε με στοργή

Αχ και να ήμουνα πεφταστέρι

ένα βλέμμα να μου αφοσιωθεί

Δεν θέλω να θυμώσω με τις πράξεις σας

την κατάντια σας

δεν θέλω να την διορθώσω

Για σας ο Ήλιος είναι ο δυνάστης σας

και ο ουρανός φράχτης σας

είμαι σύννεφο που θέλω να γλιτώσω

Αναγεννήθηκα άπ' το χέρι

που με χαϊδεψε με στοργή

Αχ και να ήμουνα πεφταστέρι

ένα βλέμμα να μου αφοσιωθεί

Δεν θέλω να πετάξω με την πλάνη σας

την σκυτάλη σας

δεν την παίρνω για να συνεχίσω

Και κάθε σας ιδεα το δρεπάνι σας

το χωράφι σας

δεν θέλω να το θερίσω

Αναγεννήθηκα άπ' το χέρι

που με χαϊδεψε με στοργή

Αχ και να ήμουνα πεφταστέρι

ένα βλέμμα να μου αφοσιωθεί

Αν κάποτε εκείνο το χέρι
κάλυπτε επιδέξια τα μάτια
Το σώμα αυτό δεν υποφέρει
θα ανέβει ξανά σκαλοπάτια

8/2/18:

3/2/18:

Στο παρελθόν επιστροφή δεν έχει!
Όση αξία μπορεί να του δώσει ο πλούτος της μνήμης
να παλεύεις για να μην τη χάσεις
με ανόητες προσπάθειες για να τη μειώσεις
εξαιτίας ενός μελλούμενου φόβου!
Ο ίδιος φόβος που δεν ευδοκιμεί
τη δημιουργία του παρελθόντος
και σου αφήνει κενή τη ζωή!
Μην μικραίνεις τις στιγμές σου
για να ελατώσεις τις λύπες σου
επειδή οι χαρές σου τότε νόημα είχαν!
Δεν υπάρχει ματαιότητα όταν αποκτάς γνώση!
Κι αν η ευθυμία μοιάζει με μακρινό άφταστο στόχο
επειδή για χρόνια περπατούσες
στον ανυπόφορο δρόμο της λύπης
εκείνος που η πραγματικότητα σου δημιούργησε
φυτρώνοντας αγκάθινους θάμνους
που σου έγδερναν όλο το σώμα
Τότε να γνωρίζεις πως δεν υπάρχει άλλη επιλογή
από την πραγμάτωση
της πιο μεγάλης σου επιθυμίας!
Άλλωστε το παρελθόν αποτελείται
από συντετριμμένους στόχους
κομμάτια ονείρων
και εσφαλμένες εκτιμήσεις ανθρώπων
Χωρίς το παρελθόν Ζωή δεν υπάρχει!
Υπάρχει βέβαια και ο εύκολος δρόμος της ανυπαρξίας
αλλά αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θρυμματίσου στο μικρότερο ορατό κομμάτι της ύλης
ξανά και ξανά, όπως στη θεωρία της αέναης επιστροφής
ώσπου να γίνεις ξανά ορατός για όλα τα μάτια!
Να ξέρεις πως κάποια θα αντιληφθούν την ολότητα σου
ακόμη και από τα πιο μικρά σου κομμάτια!

8/11/2000: Απ' τον ουρανό

Όταν θα ξεκινήσει το ταξίδι της ψυχής μου
και τη ζωή όπως λένε θα τη δω σαν ταινία
Βουβά θα με συνοδέψουν, αρχή της εποχής μου
σαν μια τελευταία, αγνή, και σπάνια κοινωνία

Η σιωπή σημαίνει το τέλος του κόσμου για μένα
και την αρχή ενός ταξιδιού, δίχως καν χάρτη
Όσοι άνθρωποι μου έδωσαν φιλιά προδομένα
δεν θα λυπούνται, δεν ένιωσαν για εμένα κάτι

Ο τελευταίος μου προορισμός ο παράδεισος
έζησα αγαπώντας, χωρίς να αγαπιέμαι
Ίσως είναι προτιμότερη μια κενή άβυσσος
παρά μόνο να αναπνέω για να ξεγελιέμαι

Απ' τον ουρανό θα βλέπω τον κόσμο που ζει το ψέμα
από εκεί ψηλά, τους ανθρώπους μου θα χαιρετώ
Θα με ξεχάσουν, παραδομένοι σε δυνατό ρέμα
για να φύγω ένα όνειρο μου είναι αρκετό

Η ζωή μας είναι ένα σύντομο παραμύθι
ακούς, πιστεύεις λόγια μεγάλα, που σε προσπερνούν
Δυνατή, χαώδης πάντα, η βουή από τα πλήθη
ζώντας χλιαρά, όλοι τον αργό θάνατο, καρτερούν

Το παράπονο μου, πως η κακία των ανθρώπων
δεν πρόκειται για το καλό να πάψει να υπάρχει
Ελπίζω ύστερα από παρέλαση προσκόπων
η αγάπη στις καρδιές πολλών, πρώτη θέση να’ χει

Με ένα τραγούδι οικτρό, θα αποχαιρετήσω
μια άδεια ζωή, που τις αναμνήσεις τις έκαψα
Μήπως ξεχάσω τι με έκανε να αγαπήσω
κάθε πικρή στιγμή που με δάκρυα ποίημα έγραψα

Το ξέρω πώς δεν πρόλαβα να δω θαύματα πολλά
δεν εκμεταλλεύτηκα τη ζωή πού χαρίστηκε
Αυτά τα λάθη ήταν για μένα σημάδια καλά
μα η καρδιά μέσα μου, αρκετά δοκιμάστηκε