5/11/23: 16:28 Για την Ahoo Daryaei

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αντιστέκονται

Και δεν γεύονται με το ζόρι πικρές γεύσεις

Και αν δεν γίνω ποτέ σαν αυτούς

Έχω τουλάχιστον την τιμιότητα να τους θαυμάζω!

Όπως εκείνο το κορίτσι που μπροστά στον φόβο

του καθεστώτος της χώρας της

με τον σκοταδισμό που έχει επιβάλλει

Προτίμησε να πάρει ένα μεγάλο ρίσκο

διακινδυνεύοντας την ίδια την ζωή της

δείχνοντας τη γύμνια της

μπροστά σε μαυροφορεμένες οντότητες

που κρύβουν αναγκασμένες

την υπεροχή της ομορφιάς του φύλου τους

που κάποτε λατρευόταν από όλους τους πολιτισμούς

με την ανωτερότητα μιας θεάς!

Εκείνο το κορίτσι με τα εσώρουχα

περπάτησε ξυπόλυτη ανάμεσα

σε δειλές και φοβισμένες γυναίκες

που σαν δαίμονες την κοίταζαν

από την ζήλια τους

Και οι δήθεν άνδρες που η μόνη τους δύναμη

είναι ένας θεός εκδικητής

συνέλαβαν με τη βία

εκείνη την διαφορετική νέα κοπέλα

που είχε το θράσος να αμφισβητήσει

τις δουλοπρεπείς πεποιθήσεις τους!

Διότι ποτέ τους δεν θα μπορούσαν να έχουν

μια τέτοια γυναίκα για σύντροφο τους!

Πάντα για ψυχασθενή κατηγορούσαν

όποιον ξέφευγε από τη γραμμή του πλήθους!

Μην τυχόν και παρεκκλίνεις της πορείας τους

Μην τυχόν και δεν τους ακολουθήσεις στον γκρεμό

Πάντοτε μειώνουν εκείνον που στο χείλος του

βγάζει φτερά και πετάει σαν άλλος Ίκαρος

νέος, ριψοκίνδυνος, θαρραλέος, παρορμητικός

Πάντα ο μεγάλος άνθρωπος θα είναι νέος!

4/10/24: 1:05

Άφησε ελεύθερα τα δάχτυλα μου

να ψηλαφισουν όλο το κορμί σου

Είναι η στιγμή που ανήκει ο ένας στον άλλο!

Η πιο ιερή στιγμή ενός ζευγαριού!

Άφησε με δίχως να αντισταθείς

να κάψω με την ανάσα μου

κάθε χιλιοστό του δέρματος σου!

Και να αισθανθώ άνδρας

από την ολοκληρωτική μου κυριαρχία

πάνω στο κορμί και το μυαλό σου!

Προσπάθησα χρόνια για να αποκτήσω

την αξία μου!

Πέρασα μέσα από τους ανθρώπους

αρχικά σαν σκιά

έπειτα ως ενσαρκωμένη οδύνη

οπότε αξίζω την τρυφερή αίσθηση ενός φιλιού

και ένα αγκάλιασμα, το φάρμακο του κόσμου!

Καμία βία δεν υπάρχει στο ερωτικό σμίξιμο!

Όταν και οι δύο γνωρίζουν τον εαυτό τους!

Μονάχα ρυθμική κίνηση

που ακολουθεί τους χτύπους της καρδιάς

άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά

Ώσπου να υπάρξει η απόλυτη συντριβή

που μοιάζει με το θάνατο ενός άστρου!

Και ύστερα η ζωή να επανέρχεται

σαν γλυκό ξύπνημα

έπειτα από την απόλαυση ενός ονείρου

που ευχοσουν να μην τελειώσει!

30/8/24: 17:30

Δεν είναι αγάπη

Ο άκρατος ερωτισμός

Ο ξαφνικός ενθουσιασμός

Ο απόλυτος συμβιβασμός

Η επιλογή συντρόφου

ανάλογα τις ανάγκες σου

Η εγωιστική σου μεταμέλεια

Τα εύκολα μεγάλα όμορφα λόγια

Το μοίρασμα υποχρεώσεων

Η επικοινωνία υπό όρους

Η σχέση που μοιάζει με επιχείρηση

Η υποκριτική σου ικανότητα

Το να είσαι κρυψίνους

Η δήθεν αλήθεια σου

Η δημιουργία πολλών προσωπικοτήτων

Η παρατεταμένη σου τιμωρητική σιωπή

Η μονοδιάστατη σχέση σου

Τα ξεχωριστά κρεβάτια

Η διαφορετική συχνότητα επικοινωνίας

Η χαοτική αίσθηση ηθικής

Η εύκολη αποξένωση και αναζήτηση μοναξιάς

Το φοβερό σου βλέμμα

Ή το ανέκφραστο πρόσωπο

Οι καβγάδες που κάνει πίσω μόνο ο ένας

Το κρυφό αθώο φλερτ με κάθε άγνωστο

Το να θυσιάζεις τα πάντα για μια καριέρα

Η παραμέληση του εαυτού σου

Η σιγουριά της επιστροφής

Η δεδομένη υποχώρηση

Η αίσθηση κατοχής του άλλου

Η χειριστική συμπεριφορά

Η συναισθηματική κακοποίηση

Η φωνή που πνίγεται για να μην εκραγεί

Το λάθος που δεν διορθώνεται

Η επιβολή αλλαγής του άλλου στα μέτρα μας...

Καθώς φιλάς τον σύντροφο σου

να γεύεσαι την αλμύρα των δακρύων του!

Αυτό είναι η Αγάπη!

Να παίρνεις τα συναισθήματα του

ακόμη και τα πιο δυσάρεστα

και να τα κάνεις δικά σου!

Τόσο δικά σου, ώστε να νιώθει ο άλλος

πως πλέον δεν του ανήκουν!

Nα είσαι βέβαιος πως καμία ευκολία

δεν σημαίνει πως λογαριάζεται

για πραγματική σχέση!

23/8/24: 1:38

Οι σχέσεις δεν είναι

για να πειραματιζόμαστε

σε ξένα σώματα

Να λυγίζουμε ανθρώπους

Να τους χρησιμοποιούμε ανάλογα

με τις δικές μας ανασφάλειες

Να υιοθετούμε παρορμητικες συμπεριφορές

δίχως να υπολογίζουμε το βάρος

των πράξεών μας

Οι σχέσεις δεν είναι για να καλύπτουμε

κάποιο κενό μέσα μας

Ακόμη χειρότερα κάποια 

προσωπική μας ανάγκη!

Και να επιτρέπουμε να περνούν

αμέτρητοι άνθρωποι

από τις περιορισμένες χρονικά ζωές μας

με την ψευδή αίσθηση

πως θα ζήσουμε για πάντα

ως νέοι και δυνατοί!

Σεβασου το σώμα σου ως Δωρικό ναό!

Το πνεύμα σου διαφύλαξε

σαν να φυλάς Θερμοπύλες!

Το σπάνιο έχει πραγματική αξία

σε αυτή τη σύντομη ζωή!

Αυτό που είναι δυσεύρετο 

και μοιάζει μια παροδική εμπειρία

Θα μάθεις κάποτε πως το να ξοδεύεσαι

με την ευκολία αγοράς ενός αντικειμένου

Χάνεις την όποια ανθρώπινη σου υπόσταση!

18/8/24: 1:24

Οποτε νυχτώνει πολλές οι σκέψεις

και άυπνοι μένουν κάποιοι ρομαντικοί

που η ζωή τους γέμισε με φαντασία

όσα δεν μπόρεσε η τόλμη να πετύχει!

Οπότε νυχτώνει νιώθεις πως υπάρχεις

Οξύμωρο που καμία κοινωνία

δεν προσφέρει την αίσθηση του ανήκειν

σε όσους έχουν επίγνωση του εαυτού τους

Διότι όποιος κρατά χαρακτήρα

είναι επικίνδυνος τόσο για τους γύρω του

όσο και για τον ίδιο του τον εαυτό!

Για τους άλλους μοιάζει ιδιόρρυθμος

ένας παρείσακτος με αλλόκοτες ιδέες

Άξιος μονάχα για την πρόκληση της δυστυχίας!

Για τον εαυτό του ένας αγωνιστής

που κάθε νύχτα ξαναζεί τα γεγονότα δεκαετιών

Ένας ταξιδιώτης του ασυνείδητου

δίχως συντρόφους πάνω στην πλώρη της Αργω

που ναυπήγησε ο ίδιος!

Οπότε νυχτώνει μην κάνεις προσευχές

να φροντίζεις η ημέρα σου να έχει θεϊκή αίγλη

Ώστε να μην μειώνεις την ίδια την ζωή

γονατίζοντας δειλά στις κάθε λογής αδυναμίες!

Και ύστερα φρόντιζε να έχει φωνή δυνατή

κάθε σου λέξη που αναβλύζει 

σαν αίμα από μια καρδιά δυνατή

Και με το έντονο κόκκινο να σημαδεύει

κάθε τυχαίο κομμάτι χαρτί που αγγίζει

ώσπου να βάψει ακόμη και τα πιο δειλά χέρια

ώσπου να κάνει να δακρύσουν

ακόμη και τα πιο σκληρά μάτια!

29/7/24: 20:28 20 χρόνια ποιητικής αφοσίωσης, και ωφέλιμου πνευματικού κάματου!

        Ήμουν μόλις 23 ετών τότε... Έψαχνα ακόμη να βρω τον εαυτό μου! Άλλοι τον ανακαλύπτουν με την πάροδο του χρόνου, συνήθως αργά και σε μεγάλη ηλικία. Άλλοι πάλι διψούν να μάθουν, την αλήθεια, τον εαυτό τους, τον κόσμο...

        Τότε Ιούλιο μήνα, ήταν που κάποια άγνωστη μου χτύπησε την πόρτα ένα μεσημέρι. Ξαφνιασμένος, ενώ δεν περίμενα κάποια επίσκεψη, πλησίασα επιφυλακτικά την πόρτα. Την άνοιξα, και αντίκρισα το πιο υπέροχο πλάσμα που δεν είχα καν φανταστεί! Γυναίκα νεαρή, με πάθος για τη Ζωή, μου συστήθηκε ως η σπουδαιότερη εγκαρτέρηση του ίδιου μου του εαυτού, δίχως να το έχω αντιληφθεί ως τότε! Την ερωτεύθηκα παράφορα! Τα μάτια μου έλαμψαν όπως ποτέ άλλοτε, καθώς ανακάλυπτα ποιητές οι οποίοι έγιναν αμέσως αγαπητοί. Κάθε σελίδα στις ποιητικές συλλογές, ένας ύμνος προς την πραγματική Ζωή, κάθε βιβλίο διαβάζονταν με θρησκευτική ευλάβεια! Δεν πέρασε καιρός, που άρχισα να βάζω κάτω από το μαξιλάρι μου, κάποια ποιητική συλλογή, και να ελπίζω πως θα έχω έναν ενθουσιώδη και ουσιαστικό διάλογο με τον εκάστοτε ποιητή!

    Ο έρωτας αυτός διαρκεί πλέον 20 ολόκληρα χρόνια, αψεγάδιαστος, ανέγγιχτος στο πέρασμα του χρόνου, από διάφορες του κόσμου επιρροές. Αφοσιωμένος πλήρως στην κάθε συναισθηματική μου κατάσταση, προσπάθησα να εκφράσω με λέξεις, τις εικόνες του μυαλού μου! Νομίζω πως κάτι κατάφερα, με την έμφυτη, ενθουσιώδη φύση μου! Έδωσα πρώτα από όλα, νόημα σε μια ζωή που δίχως την ποίηση, θα ήταν επαναλαμβανόμενη, βαρετή, με μια μόνιμα νεκρική αίσθηση, κάτι οξύμωρο για έναν κόσμο τόσο ζωντανό!

        Η ποίηση με έκανε Άνθρωπο! Με έκανε δοτικό, μου έμαθε την ουσία της ενσυναίσθησης, μου δίδαξε πολύτιμα μαθήματα ζωής, τα οποία μπορούσα μέσα από τη δική μου ματιά, να μοιραστώ με κάθε άνθρωπο, που επιθυμούσε εξίσου να σώσει ένα κομμάτι του εαυτού του έστω, σε μια τόσο προκαθορισμένη ζωή! Καθένας λοιπόν βρίσκει τον εαυτό του, πάντα μέσα από αυτό που αγαπά, με όλη του την καρδιά! Για εμένα η ποίηση μου ταίριαξε, σαν τις πρώτες παιδικές μου αναμνήσεις, τότε που δεν υπήρχε προσωπικότητα! Μακάρι καθένας να ανακάλυπτε κάτι, που θα μπορούσε να του αφοσιωθεί ολοκληρωτικά για το υπόλοιπο της ζωής του!

        Στα 43 μου πλέον χρόνια, το μόνο που επιθυμώ, είναι αυτός ο έρωτας, να κρατήσει για πάντα! Και αν κάποτε σταματήσω να γράφω, θα είναι γιατί θα μου λείπει η ίδια η ζωή, με τις χαρές και τις πίκρες της, με την παροδική χαρά, και την αιώνια δυστυχία! Είμαι όμως πεπεισμένος, πως μια πραγματική Αγάπη σε κάτι, είναι το μέσο που θα σου επιτρέψει, την πλήρη αποδοχή αυτού που ήδη είσαι, άρα και πραγματική ευτυχία ακόμη και αν εξακολουθείς να εκφράζεσαι, και να περιγράφεις καταστάσεις, ενώ η έμπνευση έρχεται τις περισσότερες φορές, μέσα από τις δυσκολίες! 

26/7/24: 22:30

Η γυναίκα είναι το θαύμα του κόσμου!

Όχι επειδή γεννάει παιδιά

Ούτε επειδή αντέχει στον πόνο

Αλλά επειδή όταν ερωτεύεται έναν άντρα

μπορεί να κάνει τα πάντα!

Μπορεί να έχει όλους τους ρόλους

για εκείνον!

Γίνεται μητέρα, αδερφή, κόρη,

φιλη, σύντροφος

Και ο άντρας μαζί της

μαθαίνει να γίνεται πατέρας

αδερφός, γιος, φίλος,σύντροφος!

Κάνει τον άνδρα καλύτερο

αγωνιστή, καλλιτέχνη, δημιουργό!

Τον θωρακίζει με την Αγάπη της

και γίνεται η ασπίδα του

σε κάθε καθημερινή του μάχη!

Και ύστερα κερδίζει την ηδονή

απλώς με ένα ερωτικό βλέμμα!

Ξέρει πάντα ποια κουβέντα εμψυχώνει

αλλά και ποια σιωπή πληγώνει!

Και αν του αφήσει τραύμα

δεν θα επουλωθεί ποτέ!

Ενώ η γεύση του φιλιού της

η πιο δυνατή ανάμνηση

όλης της ζωής του!

Η γυναίκα είναι το ισχυρότερο

πλάσμα της φύσης!

Ξεκινά πολέμους

Σταμάτα στρατούς!

Γίνεται λατρεία

στα χείλη των αντιφρονούντων 

Έμπνευση για τους ευαισθητοποιημένους

και τους παθιασμένα ερωτευμένους

Το σώμα της ύμνος της Ζωής!

Για ένα λικνισμα πολλοί

χάνουν περιουσίες

την λογική τους

τον ίδιο τους τον εαυτό! 

Το γέλιο της παρηγοριά

στην κάθε είδους δυστυχία!

Όταν κερδίζει νοιαξιμο

τρυφερότητα, παρηγοριά

ευαισθησία, ερωτική εξομολόγηση

Είναι εξωπραγματική! 

Όταν εμπνέει, εμφυσήσει σαν τον Θεό

ζωή στο σώμα του άνδρα!

Αρχαία Θεά που λατρεύεται με δεήσεις

αφιερώματα, πίστη και αφοσίωση!

Ένα χάδι της αρκεί

για να καταφέρει ένας άνδρας

να του σταθεί σαν δούλος

εμπρός του ο κόσμος!

Και ύστερα θα μου κάνετε λόγο

για αδύναμο φύλο;

23/7/24: 21:32

Ο κόσμος πλέον θα σωθεί

όταν θα αντικρίσει την τελευταία ανεμογεννήτρια

τοποθετημένη σε καμένες εκτάσεις

να πέφτει βίαια, δεμένη με συρματόσχοινα

όπως τα αγάλματα παλιών δικτατόρων

από τα χέρια των απλών πολιτών των κρατών!

Ο κόσμος πλέον θα σωθεί

όταν στα χωράφια θα έχουν καταστραφεί

τα τελευταία φωτοβολταϊκά

από τα χέρια των ίδιων των αγροτών

Οι οποίοι ξανά θα σπείρουν

τους σπόρους της ελπίδας!

Ο κόσμος πλέον θα σωθεί

όταν η υγιής εθνική συνείδηση

επιτρέψει ξανά στους λαούς

να πάρουν στα χέρια τους

την γλώσσα, τον πολιτισμό τους

τα ήθη και τα έθιμα τους

τα καλλιτεχνικά τους δημιουργήματα

ακόμη και την πατρώα θρησκευτική τους ταυτότητα

Και κλείσουν τα σύνορα σε καταπατητές

κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου σταυρωτά

δυνατά, αποφασισμένα, με ύφη πετρωμένα στο χρόνο

ενάντια στον παραλογισμό της νέας τάξης πραγμάτων

που με λάβαρο το δήθεν φιλάνθρωπο πρόσωπο της

εξαφανίζει στοχευμένα

κάθε είδους εθνικής υπερηφάνειας αιώνων!

Ο κόσμος πλέον θα σωθεί

όταν αφυπνιστεί και ο τελευταίος πολίτης

και πάψει να εμπιστεύεται

επίσημα επιστημονικά χείλη

που έχει εξαγοράσει η παγκόσμια μαφία!

Ο κόσμος πλέον θα σωθεί

όταν ξεκινήσει να φυτεύει με τα δικά του χέρια

φυτά και δέντρα στις πόλεις

Όταν συνειδητοποιήσει πως η αποκέντρωση

είναι η λύση για μια ποιοτική επιτέλους ζωή!

Και αποτρέψει την επέκταση των πόλεων των 15 λεπτών

όπως και την προέλαση πλουσίων ολιγαρχων!

Κι εδώ στην γλυκιά καταπατημένη πατρίδα

στην ξεπουλημένη πατρίδα

στην ανύπαρκτη παγκόσμια πατρίδα

Όταν επιστρέψει η δημοκρατική μας συνείδηση

μέσα από την πραγματική μόρφωση

την αξιόλογη μακροχρόνια παιδεία

Και αδειάσει γήπεδα, πίστες φθηνών τραγουδιστών

και διεθνείς αλυσίδες καταστημάτων

Και βάλει πιο πάνω την ψυχαγωγία

από τις φθηνές ανούσιες διασκεδάσεις

αποβλακωμένων, ασυνείδητων, ατάλαντων

με το περιορισμένο λεξιλόγιο

την παπαγαλίστικη δήθεν γνώση

και των δυστυχισμένων καριεριστών

με τα ακριβά κοστούμια

και τις εξαπατημένες ζωές

τότε ίσως θα μπορούμε να μιλάμε

για μια ζωή πραγματικά ανθρώπινη!

Προς το παρόν κάντε το πρώτο βήμα τουλάχιστον

καλλιεργηθείτε μέσα από την σπουδαιότερη

ανθρώπινη επινόηση

τα βιβλία!

19/6/24: 15:35

Εδώ που έχουμε έναν ήλιο τόσο δυνατό

που κάνει όμορφη

ακόμη και την πιο άσχημη πόλη

Εδώ που οι πολίτες φυτοζωούν

κλέβοντας χρόνο της μιας στιγμής

μέσα από υποχρεώσεις και ανάγκες ψεύτικες

από μια ζωή αποδεδειγμένα ανυπόφορη

Εδώ που έχουμε ξεσπάσει με κλάμα

και αναζητούμε στην παροδική ευθυμία

μια ανάσα ζωής απεγνωσμένοι

Σαν φυλακισμένοι που στο προαύλιο της φυλακής

κοιτάζουν ένα κομμάτι του ουρανού

Και έργο μας μοναδικό, πως καταφέραμε

να στήσουμε άγαλμα στην πτώση!

Κι όμως αντέχουμε!

Για πόσο ακόμα;

Με μπάνια και ήλιο, αντέχεται η ζωή;

Ποιος σας έμαθε να αγοράζετε ντοπαμίνη

το νόμιμο ναρκωτικό της εποχής μας;

Μέσα από τα μέσα κοινωνικής απομόνωσης;

Ποιος συνέθλιψε με τόση ευκολία

τις προσωπικότητες σας

Με τόσο εξευτελιστικά φθηνά ανταλλάγματα

ξεπουλήθηκε η αξιοπρέπεια και η πυγμή σας;

Ποιος σας έμαθε τον επαναλαμβανόμενο κύκλο ζωής

όπως εκείνον που έκανε

ο αλυσοδεμένος Billy Hayes;

Σας ευχαριστεί λοιπόν αυτή η εικόνα;

Βγείτε από τον κύκλο επιτέλους!

Η ηθική του κοπαδιού είναι δηλητηριώδης!

Και από τη στιγμή που δεν είσαι Θεός

γίνε αγρίμι καθώς θα βρεθείς μοναχός σου

σε ένα βουνό

Περιπλανώμενος πάνω από τη θάλασσα της ομίχλης!

Η ηθική του κοπαδιού έχει την ικανότητα

να σκοτώνει προσωπικότητες

ταλέντα, κάθε είδους ευτυχία!

Με αντάλλαγμα την κοινωνική αποδοχή!

Και εκείνος ο ήλιος ο δυνατός

που στην χώρα αυτή τον εμπορευματοποιείτε 

για μια ξαπλώστρα σε ιδιωτική πλέον παραλία

Κάποτε υπήρξε Θεός!

Κι εσείς τον χρησιμοποιείτε

ως μια λάμπα ισχυρή!

Οικειοποιείτε αισχρά την οδύνη

για μια στιγμή ψεύτικης ευφορίας!

26/5/24: 8:40

Ζούμε σε έναν κόσμο

όπου η ένωση κορμιών

γίνεται εκβιασμός ψυχών!

Ματαιότητα η αναζήτηση

καθαρής ψυχής

με ευωδία εξίσου

καθαρής σάρκας!

Σπάνια είναι η μοναξιά

που αγκαλιάζεται

με ανιδιοτέλεια!

Επικριτική η επιλογή

να επιμείνεις στις αξίες σου

Θλιβερή η εμμονή

να εξαρτάσαι

για την όποια ευτυχία!

Μονάχα σε μια κάμαρα σκοτεινή

καταφέρνεις κάποτε

να ξεχωρίζεις

την κατάχρηση

και την εξάρτηση

από τον δόλο

και την ανεξάρτητη βούληση!

Κανένας εκβιασμός της ψυχής

δεν σου αξίζει

για τον πόθο της επιθυμίας

να συντροφεύσει το κορμί σου!

25/5/24: 19:40

Είμαστε τόσοι πολλοί!

Ναι!
Είμαστε τόσοι πολλοί!
Που καλύπτουμε σαν αποδημητικά πουλιά
τον ανοιξιάτικο ουρανό
Αλλά ως πουλιά
πετάμε δω κι εκεί
αδιαφορώντας καθώς φαίνεται
στα μάτια των ανθρώπων
για τα προβλήματα της γης!
Έχουμε μικρές σκιές
στα μάτια των υπόλοιπων ανθρώπων
που μας υπολογίζουν σαν αδύναμα πλάσματα
Και για αυτό μας πληγώνουν!
Διότι πάντα πληγώνει κάποιος
οτιδήποτε δεν μπορεί να φτάσει!
Και τα φτερά μας είναι ζηλευτά
σε όσους περπατάνε ακόμα
σε γη σταθερή, με βήματα σβησμένα
όπως οι ζωές τους που χάνονται
μες την βεβαιότητα της σταθερότητας!
Και είμαστε τόσοι πολλοί!
Κι όμως... νιώθουμε τόσο μόνοι!
Διότι δεν αρκεί το πέταγμα
μαζί με τους συντρόφους
Όποτε αναγκάζεσαι
για την άχαρη προσγείωση
ανάμεσα σε τόσα χαμογελαστά αγάλματα
εκλιπαρείς να ανήκεις κάποτε στα αστέρια!
Κάθε σύντροφος, ένα βιβλίο ανοιχτό
για μάτια που απολαμβάνουν
τη θέα των λέξεων
το ανατρίχιασμα των μηνυμάτων!
Κάθε στίχος και μια πληγή
κάθε ποίημα και μια σπουδή!
Αυτή τη ζωή πρόκειται να κάνεις
αν αποφασίσεις να έχεις φτερά
σε έναν κόσμο με ρύπανση γεμάτο!

22/5/25: 21:34

Να την θαυμάζεις φίλε μου!

Αυτό το λίκνισμα δεν προσφέρεται

σε όποιον δεν ξέρει να αγγίζει

Αυτό το βλέμμα δεν σπινθηρίζει

για αδιάφορα σε εκείνη μάτια

Αυτές οι λέξεις δεν ξεστομίζονται

αν δεν νιώθει καμία αφοσίωση

Αυτά τα χέρια δεν αγκαλιάζουν

σαν μάνα το παιδί της

αν δεν είναι τα πάντα για εσένα!

Και κάθε άγγιγμα δεν θα μοιάζει ποτέ

σαν οποιασδήποτε άλλης

όταν θα έχει τη λατρεία που της αξίζει!

Όμως πρόσεξε!

Δεν παίζεις με εκείνη που σου γεμίζει φιλιά

κάθε προσωπική σου οδύνη!

Δεν χαρίζεται απλόχερα η ευτυχία να ξέρεις...

Είναι αγώνας! Πάντα ένας διαρκής δύσκολος αγώνας!

Αν δεν έχεις την υπομονή να την κερδίσεις

Δεν θα αντιληφθείς ποτέ το μεγαλείο

που σου δίνει ύστερα η ξεγνοιασιά!

Διότι κάθε άντρας με την ιδιότητα του πολεμιστή

μόνο καταφέρνει να κερδίσει!

Μην γίνεσαι ανδρείκελο λοιπόν!

Υποχείριο της κάθε λατρείας του κόσμου!

Μείνε πιστός αγωνιστής του Έρωτα

και κάποτε θα ανταμειφθείς

με την σπάνια γαλήνη!

24/4/24: 19:10 (πρόχειρο σχέδιο)

Καθετί που δημιουργεί

τον ανθρώπινο πόνο

Πάντα με μάτια κλειστά

και με φώτα ανοιχτά

ονειρεύεσαι μόνο

Καθετί που δημιουργεί

τον ανθρώπινο πόνο

μετά από κάποιες δειλές

προσπάθειες σκόρπιες θηλιές

εφιάλτη σε ανταμώνω

Είναι που έρχεται αργά

μες τη νύχτα κρυφά

κι είναι η επιθυμητή ηρεμία

κατάρα σαν άξαφνη ευτυχία

και πισώπλατη μαχαιριά

Είναι όποτε γίνηκες στίγμα

μετά από κάθε καρδιάς σου ρήγμα

Και από μακριά σε παρακολουθεί

χωρίς ποτέ σου να φανερωθεί

σαν αίνιγμα την ξαστεριά

Μετά από μακροχρόνια πείνα

έρχεται σαν απροειδοποίητο κύμα

Και σαρώνει όλα τα γραπτά

στην άμμο όλα τα απτά

και σε μετατρέπει σε αγώνα

Μετά από στεγνό ξερό στόμα

περιφέρεσαι σαν καταραμένο πτώμα

Σε κάνει να μοιάζεις σκουπίδι

ασήμαντος σαν καρπός βελανίδι

για τροφή σε κατοχή σε άλλον αιώνα

Ανυποψίαστος ποτέ σου δεν θα βρεις

γαλήνη στην ψυχή σου δεν μπορείς

Και όσο δίνεις να είσαι προετοιμασμένος

πως θα βρεθείς ατιμασμένος

και θα φυλάς μαραμένα λουλούδια

Ανυποψίαστος ποτέ δεν θα λάβεις

αγάπη αντάξιά σου, μόνο θα θάβεις

τα συναισθήματα σου βαθιά

σε κάποια κρυφή ερημιά

θα γράφεις μόνος τραγούδια

Και όσο και αν επιμένεις να νιώσεις

ολοένα τους γύρω σου θα θυμώσεις

που δεν κοιτάς να βολευτείς

σε προχειρότητες να αναλωθείς

θα σε στήσουν στον τοίχο!

Και όσο και αν επιμένεις να μείνεις

όπου σε διώχνουν, συναισθήματα οδύνης

Και προσπαθείς να είσαι λογικός

είναι μάταιο να γίνεις κυνικός

όποτε γράφεις έστω έναν στίχο!

Κάνω αγώνα ώστε να συντρίψω

δεν έχω δεύτερο εαυτό να κρύψω

Και ας είμαι για τους άλλους παροδικός

γνώριμος επιφανειακά, μα μοναδικός

Δεν χρειάζεται να καταθέσω πειστήρια

Κάνω αγώνα για να μην μισήσω

όσα αγαπώ να μην νεκροφιλήσω

Σε φωτογραφίες κενές να ταξιδεύω

σαν πλοίο χωρίς πανιά περιοδεύω

Και οι μνήμες της ψυχής μου βασανιστήρια

Ήμουν πάντοτε για τους άλλους παρών 

σε καιρούς αισθημάτων εχθρικών

Έμβλημα μου έχω την λέξη θυσία

στη γλυκιά μέθη πεμπτουσία

Και καμία αναβολή ευθύνης

Ήμουν πάντοτε για άλλους χρήσιμος

οπότε κατέληξα να είμαι συγκρίσιμος

Και μονάχος διαβαίνω το δρόμο

με έναν σταυρό επάνω στον ώμο

Έτσι καταλήγεις αν για αγάπη επιμείνεις

Για πολλοστή φορά νιώθω νικημένος

από λάθος ανθρώπους παρατημένος

Δεν προτίμησα ποτέ μου να τους μοιάσω

με μια βροχής σταγόνα να ξεδιψάσω

Ή όλα ή τίποτα το σύνθημα μου!

Για πολλοστή φορά νιώθω την απουσία

ανθρώπων που δεν ήθελαν καμία ουσία

Κι όμως δεν με άλλαξαν καθόλου

δεν μπήκα στο πετσί κανενός ρόλου

Και είναι η μοναξιά το πάθημα μου!

19/4/24: 17:50

Οι πιο επικίνδυνες

φράσεις στον κόσμο

είναι οι εξής:
Σε θέλω
Μου λείπεις
Σε έχω ανάγκη
Σε χρειάζομαι
Σε Αγαπώ
Μην φύγεις!
Ξυπνούν άγρια ένστικτα

στους αποδέκτες
που ψάχνουν θηράματα
για να ξεσκίσουν καρδιές!

18/4/24: 1:55

Κι αν επιστρέφω σε γνώριμα μέρη
είναι που αγαπώ την ανάμνηση
ορισμένων ανθρώπων
περισσότερο πλέον από τους ίδιους!
Την ανάμνηση που μου επέτρεψαν να κρατήσω
στα βαθύτερα κελιά της μνήμης
που σαν κατάδικος γυρνάω
σε τέσσερις τοίχους
που γράφω πάνω τους με τα νύχια μου
με την ελπίδα να εξοικειωθώ
με την σκληρή απουσία τους
ή ίσως κάποτε να τους δω αλλαγμένους
όπως άλλαξα κι εγώ μέσα τους!
Η οδύνη της κάθε απουσίας
έρχεται συχνά τα βράδια άξαφνα
Τότε που το μυαλό ηρεμεί
και θυμάται καλύτερα
τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια
ακόμη και της πιο συνηθισμένης ημέρας!
Επιστρέφω σημαίνει πως προσδοκώ
να μπει επιτέλους ένα καλό τέλος
σε κάθε φιλία και ερωτική σχέση
ώστε να μην με ταλαιπωρεί πλέον
κάθε μου όνειρο, φαντασίωση, ελπίδα!

17/3/24: 17:33

Αν δεν παλεύεις για έναν καθαρότερο ουρανό

πως θα κοιτάξεις ένα άστρο πάνω στην θάλασσα;

Αν δεν ξαπλώνεις στα χλωρά χόρτα

πως θα δώσεις μορφές στα περαστικά σύννεφα;

Δεν έχει νόημα το να απεχθάνεσαι απλώς

αυτό που σου δώσανε για ζωή!

Δεν έχει πραγματική χαρά η κλεμμένη ευτυχία!

Κάνε πράξεις και ας τις θεωρείς ασήμαντες!

Δημιούργησε οτιδήποτε, και ας μην αντέξει στο χρόνο!

Γράψε ένα στίχο στην άμμο για να τον χαρίσεις στην θάλασσα

Χάραξε τα αρχικά εκείνης που αγαπάς σε ένα κορμό

Γράψε με σπρέι ένα στίχο

πάνω σε έναν άχρωμο τοίχο

Περπάτα για να νιώσεις μια απίστευτη ηρεμία

ακόμη και όταν υπάρχουν άνθρωποι γύρω σου

Μονάχα όταν αντιληφθείς

την παροδικότητα της παρουσίας σου στον κόσμο

Θα ξέρεις πως έχει επιτέλους σημασία

μια ζωή που θα ανήκει σε εσένα!

Μεγαλείο είναι η αίσθηση ύπαρξης

σε έναν κόσμο ανυπόστατης ζωής!

Δεν είμαστε εδώ για να κερδίσουμε

κάποιας μορφής αθανασία!

Ζήσε όσο μπορείς πιο ανθρώπινα

Μην σπαταλάς το χρόνο σου

σε όσα τους δώσανε οι άλλοι αξία!

27/2/24: 19:06

Την δανεική ώρα που χαράζουμε

μόνοι μας πορεία άνευ λόγου

Περπατούμε δίχως να διστάζουμε

στα καρφιά κάθε αισχρολόγου

Πέρασα θάμνους και χόρτα ξερά

μέσα από ποτάμια και λάσπες

Και ακόμη δεν μου είναι φανερά

εκείνα τα διδάγματα για αγάπες

Την ώρα που η νύχτα πέφτει

αναπάντεχα σαν λύτρωση

Ο ύπνος θα με βγάλει ψεύτη

καμία αλήθεια δεν θα φανερώσει

Και ο ήλιος που βρίσκεται ψηλά

μάταιος ο κόπος να τον φτάσω

Δεν είμαι Ίκαρος με κέρινα φτερά

τον κάθε φόβο μου να δαμάσω

24/2/24: 7:43

Συνηθίσαμε τις κακές ειδήσεις

Τον σχολικό εκφοβισμό

Τον φόβο τα βράδια στις μεγαλουπόλεις

Τις αυτοκτονίες υπερχρεωμένων 

Τις ανθρωποκτονίες στις ερωτικές σχέσεις

Τον ψυχολογικό πόλεμο στις δουλειές

Το οχτάωρο μόνο στα χαρτιά

Τους νόμους που δεν έχουν καμία ισχύ

Τη διεφθαρμένη δικαιοσύνη

Τους βολικούς νόμους, για τους λίγους

Τις επιλεκτικές ευαισθησίες

Τα νέα πρότυπα ομορφιάς

Την φασιστική αποδοχή ορισμένων

κακού τύπου ομοφυλόφιλων

και παχύσαρκων μοντέλων

Τις δήθεν φεμινίστριες που εκφράζουν

μόνο τον μισανδρισμό

Την εχθρότητα των φύλων

Την ωριμότητα ορισμένων παιδιών

Τις εξαρτήσεις εφήβων

Την προπαγάνδα από πληρωμένα κανάλια

Τα προβοκάτσια μεταξύ κομμάτων

Τη θέαση αστέγων

Την εκμετάλλευση των τραπεζών

Την κρατική αδιαφορία

Τις κρατικές δολοφονίες

Την απουσία εθνότητας των λαών

Τους πολέμους στην τηλεόραση

Το κάψιμο δασών

Το κλείσιμο παραλιών

Την πράσινη ανάπτυξη

Τις ανεμογεννήτριες στις κορυφές βουνών

Τα φωτοβολταϊκά στα χωράφια

Την ακρίβεια στις καθημερινές μας ανάγκες

Την φτωχοποίηση όσων ζούσαν με αξιοπρέπεια,

Τους ηττοπαθείς ανενεργούς πολίτες

Τους θρασύδειλους αμόρφωτους

Τους λαθρομετανάστες που πληρώνονται στα ΑΤΜ

Τους δήθεν επαναστάτες με πλάτες συνδικαλιστών

Τους υποκριτές με το εύκολο χαμόγελο

Τους δοσίλογους δήθεν καλοπροαίρετους

Τους φτιαχτούς ρόλους ανδρών και γυναικών

Τις κοινωνικές ανάγκες

Τις προσωπικές υποχρεώσεις

Τη ζωή που κυλάει για να φεύγει

Την υπερβολική αγάπη κατοικίδιων

από μοναχικούς απογοητευμένους ανθρώπους

Τον βασανισμό ζώων από ψυχολογικά ασταθείς

Τη διάδοσή της πολυγαμικοτητας από ψυχολόγους

Την αγάπη που κατοικεί μόνο στα μυαλά ονειροπόλων

Τους ανίκανους να ερωτευτούν εγωιστές

Την καθημερινή μιζέρια

Το άθλιο χιούμορ κυνικών

Το αμήχανο χαμόγελο κοινωνικών

Συνηθίσαμε να είμαστε άβουλοι

δυσαρεστημένοι, ανέκφραστοι, κρυψίνοες

Συνηθίσαμε στην άχαρη ζωή της καθημερινότητας 

Καιρός λοιπόν να βγούμε στον Ήλιο

Καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε

για τη μοναδικότητα της ζωής

μήπως και ζήσουμε όσο υπόλοιπο μας απομένει

με αξιοπρέπεια και πραγματική ευτυχία!

11/2/24: (2) 22:46

Θα σε ψάχνω στα όνειρα μου!

Διότι κάποτε υπήρξα ένα χαμόγελο

και αυτό μου επιτρέπει

να νιώθω ξανά λίγη

από εκείνη την αίσθηση

πραγματικής ευτυχίας!

Δυστυχία είναι το να γράφω ποιήματα

που ποτέ δεν θα διαβάσεις!

Παραβιάζει πόρτες η μορφή σου τα βράδια!

Νιώθω κάποια παρουσία

δίπλα μου στο κρεβάτι

Δε τολμώ όμως να γυρίσω το πλευρό μου

επειδή φοβάμαι το κενό

που θα αντικρύσω!

Δυστυχία είναι

να διατηρείς πεισματικά μνήμες

παρελθοντικής ευτυχίας

ερμητικά κλεισμένες στην φορμόλη

Υπαρκτές μόνο όσο δεν αποσυντίθενται

Όμως νεκρές, όπως ο χρόνος

που ποτέ ξανά δεν επιστρέφει!

Δυστυχία είναι

το να επιβάλλεις στον εαυτό σου

να αλλάξει τόσο πολύ

Ώστε να μην θυμάσαι πλέον

τι ήταν εκείνο που αγάπησε

κάποιος σε εσένα!

Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια

να προχωρήσεις

Να μην κρατάς τίποτα, καμία μνήμη

από αυτό που κάποτε ήσουν!

Να γκρεμίζεις την εικόνα σου

από τον πιο ψηλό γκρεμό

ώστε να μην μείνει τίποτα απολύτως!

Να γίνεις επιτέλους κάποιος άλλος

ακόμη και αν πάντοτε υπήρξες

τόσο πολύ σταθερός χαρακτήρας

Και αυτό είναι το μεγάλο τίμημα

κάθε έρωτα που τελείωσε με πόνο!

Να σκοτώσεις τον ίδιο σου τον εαυτό

μήπως κάποτε ανακαλύψεις

τι ήταν τόσο αληθινό μέσα του!

Δυστυχία είναι να διαβάζω τα βράδια

τυχαίες σελίδες αγαπημένων

πολυδιαβασμένων βιβλίων

Και ύστερα να αφηγούμαι

παλιές ιστορίες σε τρίτο πρόσωπο

έχοντας την αίσθηση

της παρουσίας σου!

11/2/24: 22:46

Σαν εφιάλτης η ζωή περνά

Με σηκώνει από το κρεβάτι βίαια

για τη δουλειά

Μου φορά μια μάσκα με το ζόρι

που την πετώ σε κάθε ευκαιρία με μένος

Μια φτηνιάρικη αποκριάτικη μάσκα

με ένα παγωμένο πλαστικό χαμόγελο

Και όλοι μου λένε να την φοράω

να στηρίζομαι σε αυτή την εικόνα

προκειμένου να ζήσω

με λίγες εκατοντάδες ευρώ το μήνα

χωρίς ταυτότητα

χωρίς συναισθήματα

χωρίς αίσθηση μοναξιάς

χωρίς εαυτό!

Ξεπουλιόμαστε για την αίσθηση επιβίωσης!

Κλείνω τα χειρόγραφα μου σε ένα μπουκάλι

και τα πετώ στην θάλασσα αδιαφορώντας

για το ποιος θα είναι ο παραλήπτης τους

Διότι τις περισσότερες φορές

το ταξίδι του ποιητικού λόγου

έχει μεγαλύτερη σημασία

Αρκεί να σωθεί ένας στίχος

από της θάλασσας τα κύματα

ώστε να διασωθεί η ίδια η ανθρωπότητα

από την αυτοκαταστροφική της μανία!

9/2/24: 10:43

Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο
από έναν άνθρωπο
που έχει αρχίσει να ξεχνάει!
Φιλίες
Έρωτες
Πως είναι η ξεγνοιασιά 
Το αυθόρμητο χαμόγελο
Η πίστη στην ανθρώπινη καλοσύνη
Ένας άνθρωπος χωρίς μνήμες
Είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ!
Ακόμη και μέσα στην παροδική
αίσθηση ύπαρξης
στον γήινο χρόνο!

6/2/24: 15:30

Προστατέψτε όλα τα παιδιά πάση θυσία

από τις ορδές εκδικητικών στείρων

Από εμφυτεύσεις ακατάλληλων ονείρων

και γονείς που βρίσκονται σε αφασία

Προστατέψτε τα παιδιά, είν' η μόνη ουσία

σε αυτή τη νέα βδελυρή εποχή

Και κάντε όλοι μαζί εσπευσμένα αποχή

μην περιμένετε κανέναν μεσσία

Επικίνδυνοι εξτρεμιστές, πάντα διαδίδουν

μέσα από τα χρωματιστά βιβλία

στα πλέον επικίνδυνα δημόσια σχολεία

τη νέα πανδημία μας μεταδίδουν

Δεν επιτρέπω να με λένε συντηρητικό

έχουν δόλο, ανατρέπουν τη λογική

Παρουσιάζουν μια νέα κατάσταση μαγική

και δελεάζουν τον κάθε παθητικό

Δηλητηριώδη η προπαγάνδα στις ειδήσεις

προβάλουν μόνο αρρωστημένα μυαλά

και δεν πρόκειται να προσγειωθούμε ομαλά

όταν μας δίνουν ύστερα όλες τις λύσεις!

31/1/24: 23:33

Κάθε άνθρωπος αλλάζει

ύστερα από ένα μεγάλο σοκ

Έναν έρωτα που προδόθηκε

Κάποιον συγγενή που έχασε ξαφνικά

η κάποιον πολύ καλό του φίλο

Μια αναπάντεχη αρρώστια

που τον έκανε να εκτιμήσει τη Ζωή!

Πάντα όμως κάτι που θεωρούσε

αδύνατο να του συμβεί!

Μην θεωρείτε τη Ζωή δεδομένη!

Δεν είναι στην ίδια την Φύση

δεδομένη οποιαδήποτε ομορφιά της!

Μια πυρκαγιά η μία πλημμύρα αρκεί

για να καταστρέψει τα πάντα!

Είναι σκληρή η κάθε μορφής ομορφιά

και κερδίζεται μονάχα

με προσωπικό αγώνα και κόπο!

Για αυτό νιώθουμε υπέροχα

ύστερα από καθετί που καταφέραμε!

Πήγαμε κόντρα με σθένος

στην κάθε μας ανέλπιδη σκέψη

που δυσκόλευε τον αγώνα μας

Παλέψαμε με πείσμα προκειμένου

να κατορθώσουμε τους στόχους μας

Αν λοιπόν θεωρούσαμε δεδομένη τη Ζωή

θα ήμασταν κιόλας ήδη νεκροί

που απλώς θα ξοδεύαμε το οξυγόνο των άλλων!

Μην περιμένεις κάποιο δυσάρεστο γεγονός

ώστε να σε ωθήσει να ζήσεις τη Ζωή σου!

Ζήσε τώρα!

Εκτίμησε επιτέλους πως ήσουν ο τυχερός

ανάμεσα στους αμέτρητους κόκκους άμμου

που του δόθηκε η ευκαιρία να έρθει στον κόσμο!

Εκείνος που δεν καταφέρνει να τον αλλάξει

καμία δυστυχία ακόμη και ευτυχία

είναι έρμαιο του δηλητηριώδη εγωισμού του!

26/1/24: 12:20

Πως μπορείς;

Αλήθεια... πως μπορείς;

Να εξομολογείσαι με τις ώρες

σε έναν άνθρωπο που γνωρίζεις

Να μιλάς για τα πάντα μαζί του

Να τον θεωρείς φίλο και σύντροφο

Να μην ντραπείς να μοιραστείς

τις πιο κακές σου στιγμές

τότε που δεν ήσουν ο εαυτός σου

τότε που μίσησες αυτό που έγινες

Και εκείνος μένει!

Σε ακούει προσεχτικά

σε αισθάνεται

σε καταλαβαίνει

Προσπαθεί να κατανοήσει

ποιος ο λόγος που έγινες

κάτι που ποτέ άλλοτε δεν ήσουν!

Και μαζεύει τα κομμάτια σου

σαν να ήταν δικά του!

Μαζεύει σε ένα μέρος της καρδιάς του

λύπες, δάκρυα, φωνές, μίση...

Και σου δίνει το κατάλληλο φάρμακο

για κάθε περίπτωση

όπως αστεία τσαλακώνοντας τον εαυτό του

αρκεί να σε βλέπει να γελάς!

Διότι το Εγώ, έχει πλέον εξαφανιστεί!

Όπως ανιδιοτελή δοτικότητα

λόγια και πράξεις Αγάπης

Ώσπου να κατορθώσει

να ρουφήξει από κάθε σου πληγή

το πικρό δηλητήριο του πόνου

παίρνοντας στους ήδη κουρασμένους του ώμους

το βάρος της ενήλικης ευθύνης

για την ευτυχία σου!

Πως μπορείς λοιπόν

να φεύγεις τόσο σύντομα

τρέχοντας μάλιστα τρομαγμένη

με την εκδίκηση να φαίνεται στα μάτια

επειδή δεν σε έμαθε κανένας

πως υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα

μια διαφορετική ζωή!

Τόσο πολύ σπάνια

για αυτό τόσο πολύτιμη!

Δεν θα μάθεις ποτέ σου

αν δεν έχεις θρησκευτική πίστη

στον άλλο που σου εκφράζεται ερωτικά

αν είναι κλέφτης στιγμών

η απραγματοποίητής ευχών!

Μείνε διότι ο χρόνος είναι λίγος!

Και η ζωή μια μάχη δίχως τέλος!

16/1/24: 9:19

Μάθαμε να συνυπάρχουμε

ανέκφραστοι ερωτικά

ως ζευγάρια, υποθετικά

Άνθρωποι που ποτέ τους

δεν τόλμησαν

τον φόβο να νικήσουν

Ποτέ τους δεν τόλμησαν

ελεύθεροι να ζήσουν!

Μέτριοι, ηττοπαθείς

νοσταλγοί ένδοξων ονείρων

Και η φαντασία τους

όμοια με ονείρωξη στείρων!

Μάθαμε να συνυπάρχουμε

κοινωνικοί και πάντα ευχάριστοι

Πάντα ευδιάθετοι, εξωστρεφείς

Διότι φοβόμαστε να είμαστε εμείς

οι περίεργοι και οι αχάριστοι!

Κι έτσι, σε κάθε ξένο δίνουμε

την τέλεια εικόνα!

Κι όμως τις νύχτες στο σπίτι

κοιτάζοντας στον καθρέπτη

βλέπουμε μια πληγωμένη περσόνα

Καθώς αντιλαμβανόμαστε

πως συνεχώς προδίδουμε

τον ίδιο μας τον εαυτό

μας το ανταποδίδουμε

με ξενύχτι σκληρό

Σαν αθώοι νιώθουμε πάντα

το βάρος της αλήθειας 

και δεν έχουμε πλέον θάρρος

να αποδεχτούμε όρθιοι

το θάνατο της συνήθειας!

5/1/24: 4:00

Όταν σβήσουν τα φώτα

τι θα δούμε;

Ίσκιους ονείρων

να περιφέρονται

σαν άστεγοι

σε πόλεις απάνθρωπες;

Απελπισμένους ναρκομανείς

νοσταλγούς των κατασκευασμένων

για τα πλήθη του κόσμου

εορταστικών περιόδων

ή μήπως μοναχικούς διαβάτες

άδειων πεζόδρομων

την ώρα που κλείνουν

τα καταστήματα

ώστε να αισθάνονται

σαν να τους κλείνουν

την πόρτα στο σπίτι!

Όποτε κάθε φορά που σβήνουν τα φώτα

μετά το πέρας κάθε εορταστικής περιόδου

αναρωτήσου τους λόγους που τα άνοιξαν!

Και ο κόσμος δεν θα μοιάζει ποτέ ξανά ίδιος

ποτέ ξανά γνώριμος, ασφαλής, αφελώς όμορφος

Και η κάθε ομορφιά του, θα μοιάζει πλέον

ένας προσωπικός αγώνας

δεν θα είναι ποτέ ξανά ένα πιάτο σερβιρισμένο! 

Να είσαι έτοιμος λοιπόν

για μια ευτυχία αποκτημένη με κόπο

Και ποτέ ξανά δεν θα είσαι ίδιος!