19/10/19:

Ένα καλοκαίρι ολάκερη η ζωή μου!
Τρεις μήνες που έμοιαζαν με τρεις ζωές
Ήρθες και έφυγες σαν μια ακόμη εποχή
και νόμιζα πως θα επέστρεφες ξανά
μετά από έναν ολόκληρο χρόνο
όπως κάθε άλλη εποχή
Δεν ήρθες όμως ποτέ ξανά!
Κι εγώ που πρόσμενα την αίσθηση του φιλιού
πάνω στα χείλη μου
όποτε ο νοτιάς σήμαινε την κυριαρχία του Ήλιου
Νιώθω τον βοριά το φθινόπωρο
και την υγρασία ως τα κόκαλα μου
όπως τότε που με άφησες
με πρόσχημα πως σου αρκούσε ένα μονάχα καλοκαίρι
εσύ που λόγια μεγάλα έλεγες
πως δεν θα με αφήσεις!
Αλλά αξίζω κάτι περισσότερο από μια εποχή
μια λέξη, ένα περαστικό χάδι, και ένα δάκρυ
Αξίζω το χαμόγελο που δεν σβήνει
εκείνο που αντιστέκεται πεισματικά στη θλίψη
Και ένα δώρο φτιαγμένο από τα χέρια σου
κάτι μικρό που όμως θα εκφράζει την Αγάπη!
Αξίζω το ερωτικό παιχνίδι
χωρίς κανόνες και ανούσιους περιορισμούς
Αυτά είναι για όσους νομίζουν
πως η ζωή είναι μια επανάληψη του κόσμου γύρω τους!
Όχι! Η ζωή είναι η έντονη επιθυμία να φεύγεις μακριά
από ανόητες υποχρεώσεις και ευθύνες
Για αυτό ερωτεύθηκα εκείνο το χέρι
που με τράβαγε μακριά από την καθημερινότητα
Εκείνο το απαλό χέρι που ήξερε να αγγίζει τρυφερά
να παρηγορεί κάθε μαύρη σκέψη
και να εξαφανίζει κάθε βεβαιότητα

8/10/19:

Μην μου μιλάς!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Έχασαν οι λέξεις την μαγεία τους πια
την δυναμική τους
τη σημασία τους
Εγώ που πίστευα κάποτε τόσο πολύ στις λέξεις
έχασα πια την πίστη μου
Τις φοβάμαι όσο τίποτε άλλο!
Αν θέλεις να μου πείς κάτι
πές το με τα μάτια σου
με το χαμόγελο σου
και με το άγγιγμα σου
Μην μου μιλάς!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Έγιναν οι σχέσεις λόγια σκορπισμένα στον αέρα
και σύννεφα που πήραν μορφή για λίγο
κάποιας θελκτικής μορφής
Δεν θέλω πια να μιλάω!
Κουράστηκα!
Ξόδεψα τις λέξεις μου δω κι εκεί άδικα
εγώ που τις σύλλεγα μια, μια
και τις φυλούσα ώς κόρη οφθαλμού
σαν πολύτιμο λίθο
για τις χαρίσω σε όποια
μπορούσε να τις νιώσει
κλείνοντας τα μάτια
και αναστενάζοντας λέγοντας το όνομα μου!
Μην μου μιλάς!
Πάψε πια να μου μιλάς!
Άφησε με απλά να σε σφίξω στην αγκαλιά μου
σαν κάποια που ποτέ δεν θα ξαναδώ
σαν κάποια που αποχαιρετώ από τη ζωή μου
μετά από την τελευταία μας ημέρα και νύχτα
Εκείνη την αξημέρωτη νύχτα!
Θέλω να γευθώ τα δάκρυα που κύλησαν στα χείλη σου
Είναι το Σ΄ αγαπώ εκείνο
που ειλικρινά πιστεύεις!
Θέλω να κοιμηθώ στα στήθη σου
αφού πρώτα τα φιλήσω
Θέλω να αφήσω σημάδια πάνω στο λαιμό σου
και εκδορές στα χείλη σου
Για να με θυμάσαι όλη σου τη Ζωή!
Οι λέξεις τελικά μόνο σβήνουν
σαν μελάνι που βράχηκε
σε κάποιο τετράδιο που πετάχτηκε
σαν κάθε ανάμνηση που πιάνει απλά χώρο
στη μνήμη μου
Στο σώμα σου σύντομα θα σβηστεί
η σκιά από το δικό μου σώμα
Όμως για πάντα θα με θυμάται
επειδή κατάφερα να γίνω
κομμάτι του εαυτού σου!