30/5/19:

Ο ποιητικός λόγος πρώτα απο όλα
είναι λόγος ερωτικός
Προς τη φύση
την αλήθειά
τον φίλο
τη γυναίκα!
Ένας ύμνος προς τη ζωή
που τον θάνατο ξορκίζει!
Ειναι η ειλικρινής έκφραση της στιγμής
Ένας σιωπηλός λυγμός τα βράδια
μια μοναχική αναγκαιότητα
μια ατέρμονη ερώτηση
μπροστά στο κενό
Είναι η εγωτική ενόραση
και ο πόνος που τη συνοδεύει
Μια παρήγορη λάμψη ενός άστρου
μια ελπιδοφόρα ανατολή
αλλά και μια αποφασισμένη δύση!
Ο ποιητικός λόγος πάνω από όλα
έχει την ευγένεια και την ομορφιά
ενός αναπάντεχου έρωτα!
αλλά και την αποφασιστικότητα των νιάτων!
Δεν γκρεμίζει για να αφήσει ερείπια
ούτε και χτίζει πάνω σε εγκαταλελειμμένα νεκροταφεία!

22/5/19:

Να μην ξεχνάμε ποτέ πως είμαστε εραστές

είναι το προνόμιο που μας έδωσε η φύση

Ζωής σεβαστοί, των συναισθημάτων εκφραστές

και μεθυσμένοι με κρασί, φιλιά, ή ποίηση

Αδιάκοπα να αναζητάμε την αλήθεια

σε κάθε βλέμμα, ή ένα χάδι, σε μια λέξη

Μακριά μας ο θάνατος που φέρνει η συνήθεια

η επαφή μας με όσους στη ζωή έχουν κλέψει

3/5/19:

Εκείνος δεν άντεξε την δύση του εαυτού

αυτό που οι άλλοι ονομάζουνε αγώνα

Την καθημερινή, απτή αίσθηση του κενού

σαν να κουβαλάει η ψυχή του ένα πτώμα

Εκείνος δεν άντεξε, την συμπεριφορά τους

το να πληρώνεται σαν να τους κάνει ζητιανιά

Να τους μιλά, και να πηγαίνει με τα νερά τους

από ανάγκη να ανέχεται την ρουφιανιά

Σύγχρονη σκλαβιά η μισθωτή εργασία

δεν είναι ντροπή μας έλεγαν η κάθε δουλειά

Όμως όταν μας καταστρέφουν τη φαντασία

μας κλέβουν όνειρα για να μας δίνουνε λεφτά

Εκείνος αποφάσισε, όλοι τους μιάσματα

τα κάθε κατακάθια που μόνο διατάζουν

Ακάματοι υποκριτές, είναι αποβράσματα

με ξένες πλάτες ξέρουν μόνο να μας εκβιάζουν

Εκείνος αποφάσισε, να' χει τίμια φήμη

πως δεν είναι μάταιη σπουδή η εργασία

Μας γεμίζουν επιβιώνοντας μια άρρωστη μνήμη

και φθηνά μας πουλάνε σε δημοπρασία

Σύγχρονη σκλαβιά η μισθωτή εργασία

δεν είναι ντροπή μας έλεγαν η κάθε δουλειά

Όμως όταν μας καταστρέφουν τη φαντασία

μας κλέβουν όνειρα για να μας δίνουνε λεφτά