31/12/18:

30/12/18:

Τώρα σιωπή, κουρτίνες έκλεισαν

Ήλιοι έδυσαν

όλοι μέσα μου

Μια μουσική ηχεί στα αυτιά μου

φέρνει κοντά μου

εικόνες, μνήμες

Και οι σκιές κάποιων πλέον εχθρικών

ωδικών πτηνών

σχεδόν αρπακτικών

Χτυπούν του σπιτιού μου τους τοίχους

τρέμω τους ήχους

από τα ράμφη

Αχ, τα φρόντιζα για να σου στέλνουν

λόγια που μένουν

τα ποιήματα σου

Και ό,τι πιο πολύτιμο ακόμα

το νέο σώμα

ζεστό μα άδειο

29/12/18:

27/12/18: 2 Για τον φίλο μου Cesare Pavese

Το να γράφεις ποιήματα είναι σαν να κάνεις έρωτα:  δεν θα μάθεις ποτέ εάν την ευχαρίστησή σου τη συμμερίζεται πραγματικά ο άλλος. 
Cesare Pavese

Εσένα που σε νιώθω τόσο πολύ μέσα μου
όπως το αίμα που κυλά στις φλέβες μου
Εσένα που ξέρω μονάχα μέσα από το έργο σου
και του σύντομου βίου σου τα γεγονότα
που σε κατέληξαν εκεί που επιστροφή δεν υπάρχει!
Εσύ που παραλίγο να πεθάνεις έφηβος ακόμα
όταν περίμενες μες τη βροχή εκείνη τη μπαλαρίνα
για να συνοδέψει την μοναχική σου σιλουέτα
στο βάθος του χειμώνα
Εσύ που λιποθύμησες στο άκουσμα
πως η παλιά αγαπημένη σου παντρεύτηκε
επειδή δεν άντεξες την πραγματικότητα
Εσύ που ο τελευταίος σου έρωτας
σε ταξίδεψε σε εκείνον τον παράδεισο
που βρισκόταν για εσένα πάνω στις στέγες
Σε διαβάζω και σου μιλώ πολλά χρόνια τώρα
Επειδή ξέρω πως ένιωθες φίλε μου ποιητή!
Εσύ που έφηβος παρέμεινες ως το τέλος σου
και την ενήλικη ζωή τόσο απεχθανόσουν
Ξέρω πως ένιωσες!
Μακάρι να σε είχα γνωρίσει
Αχ, τι κουβέντες θα κάναμε μαζί!
Τι ονειροπολήσεις!
Και θα αφήναμε τη φαντασία μας
να δημιουργεί κόσμους όμορφους
όπως εκείνους που στα έργα μας περιγράφουμε!
Φίλε μου!
Ξέρω πως τα γράμματα σου
δεν διαβάστηκαν από κάποια που σου άξιζε!
Αυτό δεν σημαίνει πως κι εγώ πρέπει να πάψω να γράφω!
Επειδή η ζωή υπάρχει για να της αφοσιωθούμε
όχι για να της γυρίσουμε την πλάτη και να χαθούμε!
Μακάρι να ζούσες όσο η φύση θα σου είχε επιτρέψει!
Ποιος ξέρει τι άλλο θα είχες δημιουργήσει
Παρόλο που ο ίδιος έγραψες
ότι δεν είχες τίποτε άλλο να προσφέρεις στην τέχνη σου...
Είναι η θέληση μου ισχυρότερη από τη δική σου!
Κι αν τα χρόνια περνούν γρήγορα
και φαίνεται πως μας κλέβουν στιγμές
Στο χέρι μας είναι να δημιουργούμε
καθετί που επιθυμούμε στον κόσμο
Φίλε μου!
Το αντίο για ακόμη μια φορά
είναι μια δύσκολη στιγμή
Μα πρέπει να τελειώσω αυτόν τον αποχαιρετισμό σε εσένα
που με έμαθες τόσα πολλά!
Και πάνω από όλα, το να παραμένω ο εαυτός μου
και να μην ντρέπομαι καθόλου
για την ιδιαίτερη φύση μου!
Θα συνεχίσω να γράφω για τον Έρωτα
το μεγαλύτερο ιδανικό και προσμονή μου!
Θα τους αντέξω τους ανθρώπους φίλε μου!
Θα τους παλέψω!
Για να κερδίσω τη ζωή που μου αξίζει!
Αντίο!

27/12/18: 1

Αν χάσεις φίλο, άνοιξε μονοπάτι

Που θα σε οδηγεί στο δάσος μέσα σου

Κι αν μοιάζει σαν ψέμα, μια οφθαλμαπάτη

Η μορφή που θα συναντήσεις στο τέρμα σου

Δεν θα σου είναι πια εχθρός η εσχάτη

μνήμη που έχει χαράξει το δέρμα σου

Κάθε άνθρωπος μας, να ξέρεις πως είναι

λάμψη από ένα μακρινό αστέρι

Σημασία πλέον στον ουρανό δίνε

Όταν τον κοιτάζεις εκείνος το ξέρει

Κι αν νομίζεις πως το άγονο χώμα

Είναι το τέλος που δεν θα αποφύγεις

Πάντα να έχεις μες τα μάτια σου χρώμα

Και ποτέ ξανά τον πόνο σου μην πνίγεις

25/12/18:

21/12/18:

Όταν νοιάζεσαι σημαίνει πως άξαφνα θα ξυπνάς

την ώρα που κάποιος μακριά σου ζητάει τα άστρα
Για ώρες δεν κοιμάσαι, ανήσυχα στριφογυρνάς
στο κρεβάτι που τα όνειρα παρέμειναν άσπρα

Όταν η ζάλη αποχωρεί η αγκαλιά δεν αργεί
να δοθεί σαν ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα
που εκφράστηκε η αγάπη, και δόθηκε στοργή
τις χίλιες φορές που αναζήτησε ένα θαύμα

Χάρτινο καραβάκι είναι η θλίψη
πλέει ώσπου να βρει μοναχική στεριά
Μια πέτρα θα το βουλιάξει, θα την ρίξει
απαλό χέρι που σκούπισε τα δάκρυα

Του έρωτα τα φτερά αγκάθινα πούπουλα έχουν
καθώς τα αγγίζεις πάντα πασχίζεις μην ματώσεις
Ενώ σε φθάνει ψηλά, και νιώθεις πως σε προσέχουν
θέλεις την καρδιά αλλά και το πνεύμα να λυτρώσεις

Κι αν η μνήμη ξεγελά και συναισθήματα ξυπνά
ελπίζεις πως τίποτα ακόμη δεν έχει τελειώσει
Μοιάζει παροδική η χαρά, μα πάντα αγρυπνά
μέσα σου η καρδιά ποτέ δεν θέλεις να φιμώσει

Χάρτινο καραβάκι είναι η θλίψη
πλέει ώσπου να βρει μοναχική στεριά
Μια πέτρα θα το βουλιάξει, θα την ρίξει
απαλό χέρι που σκούπισε τα δάκρυα.

19/12/18:

16/12/18:

Ο χειμώνας τελείωσε νωρίς
Μίκρυνε η εποχή!
Τελείωσε σύντομα πριν μπει το νέο έτος!
Πριν τα σώματα μοιράσουν τη ζεστασιά τους
Πριν ακόμη ευθυγραμμιστούν τα μάτια
και οι σκέψεις γίνουν πραγματικότητα!
Και είναι κρίμα να σκεφτεί κανείς
πως η θέληση δεν έγινε ποτέ
η ανάμνηση που άξιζε να γίνει!
Είναι κρίμα...
Να βγαίνει ο Ήλιος αυτή την εποχή
δίχως τα σύννεφα να του γίνονται εμπόδιο
και να αγκαλιάζουν οι αχτίνες του τη γη
μα ορισμένα σώματα στο σκοτάδι να μένουν!
Αυτό το κρύο είναι πιο ανυπόφορο από ποτέ άλλοτε!
Υπάρχουν δύο σπίτια...
που οι κρύοι και υγρασιασμένοι τοίχοι
στα σκοτεινά δωμάτια
αναγκάζουν το μοναχικά σώματα να διπλώνονται
κάτω από μια κουβέρτα!
Το ένα παίρνει τη στάση εμβρύου
κλείνει τα μάτια...
Τέλος!

14/12/18: (2)

Είναι ο εαυτός μου μια θάλασσα πλατιά

που ταξιδεύουν σαν ακυβέρνητα πλοία

τα συναισθήματα, δεν φοβούνται τη σκουριά

μήτε τα βράχια που γεννούν απελπισία

Κι αν οι κίνδυνοι λένε παντού ελλοχεύουν

και έχουν τη δύναμη να πείθουν πως μπορούν

ακόμη και τα ποτάμια να στερεύουν

και το αλάτι απ' τη θάλασσα να στερούν

14/12/18: (1)

Να γίνεσαι τρεμάμενη εικόνα στα μάτια μου
η φωνή σου να είναι ο πιο μελωδικός ήχος
Με κάθε σου χάδι ενώνονται τα κομμάτια μου
να ξέρεις σου ανήκει για πάντα κάθε μου στίχος

Να αφήνεις την πιο γλυκιά γεύση στο στόμα μου
να είσαι η αλήθεια που θα μπορώ να πιστέψω 
Να αφήνεις τη μυρωδιά σου πάνω στο σώμα μου
θέλω τα ηλιοβασιλέματα να αγναντέψω

12/12/18:

10/12/18:

Κοιτώντας σε στα μάτια γυρεύω
να μάθω το κρυφό σου μυστικό
Ακόμη στην αγάπη πιστεύω
που είναι της ψυχής το γιατρικό

Κι αν έμεινα μονάχος μιλώντας
για χρόνια σε ένα τρελό εαυτό
Τον καθρέπτη κοιτάζω γελώντας
ειρωνικά λέω ευχαριστώ

Η πίκρα μου γέμισε το στόμα
φίλησε με για να νιώσω κάτι
Τη γλύκα στου έρωτα το σώμα
το θαύμα που το λένε αγάπη

Η παραίσθηση μια ζάλη είναι
και ένα παιχνίδισμα του μυαλού
Μαζί μου κρασί λησμονιάς πίνε
στη γη του μαρμάρινου ομφαλού

8/12/18:

Πες μου ένα παραμύθι για να κοιμηθώ

έχω κουραστεί πολύ από τη συνήθεια

Χρειάζομαι μια αγκαλιά να παρηγορηθώ

και σε ένα φιλί να γευθώ την αλήθεια

Περιττές οι λέξεις για να πεις το σ' αγαπώ

δύσκολοι καιροί για να δίνεις υποσχέσεις

Μοιάζει η αλήθεια ποίημα μοναδικό

που με την άγνοια σου θα το καταστρέψεις

Δεν μου ταιριάζει ο κόσμος σου το είχα πει

εύθραυστος είμαι ένα παιδί που διστάζει

την ασχήμια της ζωής μας να αποδεχτεί

χρειάζομαι ένα χέρι που δεν με τρομάζει

4/12/18:

Δεν χρειάζεται να επαναληφθούμε χίλιες φορές

Το βλέμμα μπορεί να πει όσα η καρδιά προστάζει

Αμίλητοι να αφεθούμε, πραγματικοί εραστές

που η σύμβαση του χρόνου μονάχα τους τρομάζει

Δεν χρειάζεται να αναλύουμε, πού συμφωνούμε

είναι μάταιο ομορφιά μου να φτιάχνουμε χάρτη

Για να μη βρεθούν σε πόλεμο οι χώρες που ζούμε

ας σβήσουμε από πάνω μας τις γραμμές απ τα κράτη