Γιατί διαβάζουμε ποίηση Robin Williams

9/6/16:

Κουράστηκα το να βλέπω τον εαυτό μου παντού

τους ανθρώπους ως καθρεφτισμένες μορφές

επάνω στα γυάλινα σκουπίδια

Κουράστηκα να έχω γεμάτο με έννοιες το νου

αναζητώ στις ευθύνες τους ενοχές

ανοίγω σκέψεις με αντικλείδια

Του κόσμου που δεν ξέρει αν επιθυμεί να ζήσει

στην ανημποριά του ζητά παρηγοριά

στην καθημερινή του ρουτίνα

Αναζητά ποικίλους τρόπους να αυτοκτονήσει

γιατί η ζωή έχει άκομψη θωριά

μοιάζει σαν αδύναμη αχτίνα

Δεν κάνουν έρωτα τα θύματα της ονείρωξης

ξέρουν τι σημαίνει να ερωτεύεσαι;

το κρεβάτι τους κρύο σαν μνήμα

Τα λεφτά είναι αποτέλεσμα επιδίωξης

και εσύ προς το μέλλον τους πορεύεσαι

υποκρινόμενος ένα θύμα

Είναι τόσο εύκολο να κοιτάζεις πέρα ψηλά

όλα εκείνα που ποτέ δεν θα φτάσεις
επενδύεις τα πάντα στο γέλιο
Αδυνατείς να ανέβεις μόνος στα ψηλά βουνά
εδώ κάτω φοβάσαι μήπως ξεγράψεις
στίχους στο κίβδηλο ευαγγέλιο