Είναι
ωραίο να είσαι οι άλλοι!
Κάποτε
θα έρθει ο πιο κατάλληλος καιρός
Που
θα πρέπει κάτι να κάνω στη ζωή μου
Είμαι
τόσο πολύ μικρός, σχεδόν μηδαμινός
Και
νοιώθω ανασφάλεια για τη λογική μου
Δεν
νοιώθω πως είμαι ικανός για δημιουργία
Τρομάζω
πάντα όταν βλέπω ασθενοφόρα
Στο
μόνο που ήλπιζα ήταν σε μια αυτοκτονία
Έχω πλέον μια ιδέα ασφαλώς ελπιδοφόρα
Θα
γνωρίσω μια γυναίκα, εντελώς κοινότυπη
Να επιθυμεί μια οικογένεια χωρίς ουσία
Θα
υποσχεθούμε μεταξύ μας αιώνια υποταγή
Για
να μας κάνει όπως θέλει η κάθε εξουσία
Θα
συμβιβαστούμε απόλυτα με τη μιζέρια μας
Και
θα ξεχνιόμαστε μονάχα στα σπάνια ταξίδια
Στην
άκρη θα βάλουμε τα νεανικά όνειρα μας
Προτεραιότητα
μόνο θα’ χει η κοινή μας πυξίδα
Θα
μεγαλώσουμε τα παιδιά για να τα διδάξουμε
Να
αγωνίζονται μόνο για μια ασφαλή επιβίωση
Επί σειρά ετών μέσα τους θα αναπτύξουμε
Για
τους ανεπιθύμητους μια ισχυρή αντιβίωση
