14/9/12:

Ζωή είναι κάθε άρνηση που γεννιέται

μέσα στης ανηθικότητας την προσταγή

Ζωή είναι καθετί που δεν βολεύεται

δεν το φοβίζει του Ήλιου η χαραυγή

Κάθισα στο παγκάκι, και αφουγκράστηκα

της θάλασσας μου, τον ομιλητικό φλοίσβο

Κι ύστερα προς το σπίτι να πάω βιάστηκα

στο δρόμο είδα σκυλιά, όχι πολιτισμό

Ζωή είναι ο έρωτας που σε φοβίζει
η σιγουριά θα σε προδίδει συνεχώς

Ζωή είναι το αστέρι που λαμπυρίζει

και ο βέβαιος θάνατος του ο οδηγός

Κοίταξα ψηλά μια νύχτα δίχως αστέρια

η βρώμικη πόλη απέναντί κοιμόνταν

Ξανά επέστρεψα στης μνήμης τα λημέρια

στο παιδί που κάποτε τη ζωή φοβόνταν

Ζωή ένας θάνατος που δεν σπαταλιέται

για καμιάς υποχρέωσης την υποταγή

Ζωή χαμόγελο που δεν χαραμίζεται

στης υποκρισίας την ομόφωνη βουλή

Αν ποτέ σας σκεφτείτε της ζωής το σκοπό

στους φίλους σας επιτέλους φανερωθείτε

Με μάτια εφηβικά, τραγουδήστε σκοπό

έξω από της μοναξιάς την πόρτα σταθείτε