28/8/10

Στη ζωή δεν χρειάζεται πάντα να είσαι ο νικητής!

Πρέπει να δέχεσαι την ήττα

όχι όμως και την ταπεινότητα!

Τα πρωινά να ταξιδεύεις στους δικούς σου ουρανούς

υπερήφανος για όσα έχεις καταφέρει

Αλλά τις νύχτες να παίρνεις τη στάση εμβρύου

πάνω στο κρεβάτι, λουσμένος στον ιδρώτα
Με το στυλό σου σχεδόν άδειο

τα χαρτιά σου μουτζουρωμένα

και το βλέμμα σου ακαθόριστο!

Τα όνειρα να τα αντικρούεις με τις πράξεις σου

και την καθημερινότητα να αντιμετωπίζεις

με μοναδικό σου εφόδιο τη δημιουργία!

Στη ζωή χρειάζεται πού και πού, να είσαι νωχελικός!

Να ξαπλώνεις πάνω στο πράσινο της άνοιξης

Να παρακολουθείς τη δημιουργία των παιδικών κάστρων

πάνω στην καλοκαιρινή άμμο

Αδιαφορώντας να βρέχεσαι από την φθινοπωρινή βροχή

Να κρυώνεις μερικές φορές το χειμώνα

αρνούμενος να ζεσταθείς

για να νιώσεις λίγη από την πικρία των άστεγων!

Να περπατάς αργά, κοροϊδεύοντας τον αδηφάγο χρόνο!

Ποτέ μην βιάζεσαι να εξαφανίσεις κάθε στεναχώρια

για να έχεις το προνόμιο να μάθεις από αυτή!

Και ύστερα σοφότερος από κάθε προηγούμενη μέρα

να αναπολείς ξεκούραστος πλέον τις ερινύες!

Οι γυναίκες των άλλων

Η μοναξιά ξέρει πώς να σε κάνει να νιώθεις μειονεκτικά!

Περνούν από δίπλα σου επιδεικνύοντας τα υπέροχα αρώματα τους

Πάντοτε χαρούμενες και ευδιάθετες

Λυγίζουν απονήρευτα τα σώματα τους

Θελκτικές υπέροχες υπάρξεις που σου έχουν λείψει

Ξέρουν πώς να χαμογελούν

Πώς να σε κάνουν να σφίγγεις τις γροθιές σου

Απεγνωσμένα να ξεσπάς στους τοίχους

με όλη σου τη δύναμη

για την ανισότητα που έχεις νιώσει στη ζωή!

Ανίκανος να προστατεύσεις την αξιοπρέπεια σου

Το βλέμμα σου να μην μπορεί να κρύψει την επιθυμία σου

Και να ξεχνάς κάποιες στιγμές εκείνον που αγαπούν

Χωρίς όμως απάνθρωπη κακία!

Είναι ένας καυτός ήλιος που μέσα σου σε ιδρώνει!

Ένα ολόγιομο φεγγάρι που πάντοτε σε εμπνέει!

Μια αλλόκοτη επιθυμία στη ζωή που θέλεις να τερματίσεις

αρκεί να ζήσεις έστω μια ημέρα και μια νύχτα

έχοντας γεμάτη την αγκαλιά σου με μια τρυφερή ύπαρξη!