Ψάχνω τα σημάδια, που άφησες πάνω στο κορμί σου
θέλω να ξέρω, ποιος κόσμος σε πλήγωσε κι απόψε
Η ζωή είναι ένα δώρο, όχι η φυλακή σου
κι αν είναι σκοτεινά, ο Ήλιος θα βγει και απόψε
Πώς δεν είναι εύκολο το ξέρω, να μη λυπάσαι
και το να σου φαίνονται τα πάντα μαύρα στη ζωή
Είσαι η μόνη Λάμψη μου, αυτό να το θυμάσαι
σου απλώνω το χέρι, μα χάνεσαι σε μια στιγμή
Πες μου που θα πας και που πρόκειται να ξενυχτήσεις
μήπως μπροστά στη θάλασσα για να κάνεις προσευχή;
Μην ξεχαστείς, και στα βαθιά μην πας να κολυμπήσεις
κοντά σου δεν θα' μαι, να σε σταματήσω με μια κραυγή
Ψάχνω τα σημάδια της ψυχής σου, πόσο ματώνω
για όσα μου έχεις απ' την καρδιά εκμυστηρευτεί
Να θυμάσαι, κάθε πληγή με νότες επουλώνω
καθένας στα μέτρα του τον κόσμο έχει ονειρευτεί
Μέσα μου σε νιώθω σαν από χρόνια να σε ξέρω
η απόσταση θα είναι μια μοιραία αφορμή
Πρόσμενε νοσταλγικά τα δώρα που θα σου φέρω
θα σε πλησιάσω μόνο με ποίηση και μουσική!
Κι αν κάπου είναι γραφτό ποτέ να μην ιδωθούμε
μου αρκεί τουλάχιστον που υπάρχεις εκεί έξω
Των τοίχων τη σιωπή θα σπάσουμε, γιατί μπορούμε
από την πορεία μας, αναμνήσεις θα συλλέξω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου