14/2/22: 21:20

Να θυμάσαι τα συναισθήματα σου!
Ακόμη και τότε
που ήσουν μόνο εσύ παρόν σε αυτά!
Και δεν υπήρχε αποδοχή
παρά μόνο στα λόγια παραδοχή
λέξεις που έβγαιναν από στόματα
πάντα ξένα
δήθεν παθιασμένα
δήθεν ευωδιαστά
προς καθετί που αισθανόσουν
καθετί που γευόσουν
Μα η πίκρα που δεν ήθελες να γευτείς
κόμπος στο λαιμό
για να σε πνίγει
και να σε αφήνει
ανήμπορο να αναπνεύσεις
Ζέστανε το σώμα σου
φρόντισε το!
Δεν αξίζει να νιώθει ως οδύνη
την κάθε ηδονή!
Τα πάντα επάνω του θυμούνται!
Έχουν μνήμες οι αισθήσεις!
Ένα χάδι πάνω στο χέρι
Μια αγκαλιά τρυφερή
Ένα κράτημα από το χέρι
Ένα γλυκό φιλί στα χείλη
ένα βλέμμα ποθητό
μια ανάσα καυτή
ένα απαλό ολόλευκο δέρμα
και οι λέξεις που άκουσες...
(Αχ αυτές οι λέξεις!)
που προκαλούσαν ανατρίχιασμα
ένα δυνατό καρδιοχτύπι
Και η έξαψη που μοιραζόσουν
Εκείνη η στιγμή που νιώθεις Θεός!
Τώρα μαραζώνει η μνήμη
σε ένα σκοτεινό δωμάτιο
αθόρυβο
και σε τρελαίνει η σιωπή
των πάντων γύρω σου!
Γιατί κάποτε
Ναι! Κάποτε!
Άκουγες μια φωνή να σε καλεί
να σου λέει ''Σε θέλω''!
Τώρα μονάχα η σκόνη
πάνω στα δώρα που σου χάρισαν
θυμίζει την τότε ευθυμία σου!
Τουλάχιστον εσύ χαμογελούσες

από ευγνωμοσύνη!