Κάθε μας δυστυχία
είναι η μη αποδοχή
από ανθρώπους οι οποίοι
δεν έχουν ιδέα ποιοι είναι οι ίδιοι!
Από εκεί πηγάζουν οι ενοχές
για το ποιοι είμαστε πραγματικά
ενώ μας τρώει σαν εσωτερικό σκουλήκι
η σκέψη πως δεν είμαστε ποτέ μας αρκετοί
για την αγάπη των άλλων!
Έτσι κυνηγάμε ανθρώπους
που δεν γνωρίζουν την προσωπική τους αξία
δίνουμε σημασία σε σκιές που φοβούνται
να δουν τον ήλιο
για να μην γίνουν ένα με το φως του!
Είναι βαρύ φορτίο η λάμψη!
Λίγοι θέλουν να βγουν από τη σκιά
διότι βολεύτηκαν στο σκοτάδι!
Κυνηγάμε ανθρώπους
από καθήκον να τους σώσουμε
από τους δικούς τους εφιάλτες
από τα βάσανα των σκέψεων τους
που σαν αιώνες δυσοίωνοι
απλώνονται στον ορίζοντα!
Και το ευχαριστώ σε εμάς
είναι να μας ενοχοποιούν που γίναμε
μαλθακοί στα μάτια τα δικά τους!
Διότι δείξαμε αυτή την αδυναμία
που οι άνθρωποι πάντα εκμεταλλεύονται
προς όφελος τους!
Μα ποια η σημασία να δείξεις ποιος είσαι
να ξεγυμνωθείς μπροστά σε μάτια άγνωστα ακόμα
αν δεν έχεις σκοπό να δώσεις ενέχυρο την ψυχή σου
σε χέρια που μοιάζουν ολόλευκα;
