Θα σε ψάχνω στα όνειρα μου!
Διότι κάποτε υπήρξα ένα χαμόγελο
και αυτό μου επιτρέπει
να νιώθω ξανά λίγη
από εκείνη την αίσθηση
πραγματικής ευτυχίας!
Δυστυχία είναι το να γράφω ποιήματα
που ποτέ δεν θα διαβάσεις!
Παραβιάζει πόρτες η μορφή σου τα βράδια!
Νιώθω κάποια παρουσία
δίπλα μου στο κρεβάτι
Δε τολμώ όμως να γυρίσω το πλευρό μου
επειδή φοβάμαι το κενό
που θα αντικρύσω!
Δυστυχία είναι
να διατηρείς πεισματικά μνήμες
παρελθοντικής ευτυχίας
ερμητικά κλεισμένες στην φορμόλη
Υπαρκτές μόνο όσο δεν αποσυντίθενται
Όμως νεκρές, όπως ο χρόνος
που ποτέ ξανά δεν επιστρέφει!
Δυστυχία είναι
το να επιβάλλεις στον εαυτό σου
να αλλάξει τόσο πολύ
Ώστε να μην θυμάσαι πλέον
τι ήταν εκείνο που αγάπησε
κάποιος σε εσένα!
Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια
να προχωρήσεις
Να μην κρατάς τίποτα, καμία μνήμη
από αυτό που κάποτε ήσουν!
Να γκρεμίζεις την εικόνα σου
από τον πιο ψηλό γκρεμό
ώστε να μην μείνει τίποτα απολύτως!
Να γίνεις επιτέλους κάποιος άλλος
ακόμη και αν πάντοτε υπήρξες
τόσο πολύ σταθερός χαρακτήρας
Και αυτό είναι το μεγάλο τίμημα
κάθε έρωτα που τελείωσε με πόνο!
Να σκοτώσεις τον ίδιο σου τον εαυτό
μήπως κάποτε ανακαλύψεις
τι ήταν τόσο αληθινό μέσα του!
Δυστυχία είναι να διαβάζω τα βράδια
τυχαίες σελίδες αγαπημένων
πολυδιαβασμένων βιβλίων
Και ύστερα να αφηγούμαι
παλιές ιστορίες σε τρίτο πρόσωπο
έχοντας την αίσθηση
της παρουσίας σου!
