Έχω τόσα να σου πω
Για εκείνες τις μέρες που ξημέρωσαν
χωρίς καμία αίσθηση ζωής
σαν να λείπει η πνοή από μέσα μου
Για εκείνες τις μέρες που ξημέρωσαν
χωρίς καμία αίσθηση ζωής
σαν να λείπει η πνοή από μέσα μου
Έχω τόσα να σου πω
Για εκείνα τα μεσημέρια
που οι ακτίνες του ήλιου
σαν καυτές βελόνες τρυπούσαν το δέρμα μου!
Έχω τόσα να σου πω
Για εκείνα τα απογεύματα
που οι φλέβες μανιακά χτυπούσαν
σαν να ήθελε να βγει το αίμα από μέσα μου!
Έχω τόσα να σου πω
Για εκείνα τα αμέτρητα βράδια
που ευχήθηκα να μη δω όνειρο
για να πάψω να αισθάνομαι κάτι για εσένα!
Έχω τόσα να σου πω
που δεν πρόλαβα να γράψω σε εκείνα τα γράμματα
που δεν πρόλαβα τους στίχους να σου χαρίσω
που έκανα εμμονή την προσμονή σε θαύματα
που έκανα την ηδονή αμαρτία να τη μισήσω!
