Συνοδοιπόροι της ζωής
εσείς που ποτέ δεν συναντηθήκατε
Παρά μόνο σε όνειρα με κενά πρόσωπα
ψάχνοντας τα βράδια σε κρεβάτια κρύα
κάποιο χέρι και την αίσθηση
ενός άλλου δίπλα σας
ενώ ξαπλώνατε μονάχα
για την ελπιδοφόρα ευδαιμονία
πέρα από τους περιορισμούς
κάθε μικρής ή παροδικής ευτυχίας
Και συνεχίζατε να κοιτάζετε το νυχτερινό ουρανό
με μια νοσταλγική αίσθηση
κάποιας μακρινής σας ανάμνησης
τον ίδιο ακριβώς χρόνο σε άλλο μέρος
ενώ ποτέ δεν μάθατε
ποια άλλα ταιριαστά σε εσάς μάτια
επιθυμούν να κοιμούνται
αφού πρώτα εμβαθύνουν
σε αυτή την εικόνα του σκοτεινού ουρανού!
Ποτέ κανείς δεν είναι πραγματικά μόνος!
Το συνειδητοποιείς πάντα στις στιγμές εκείνες
που δεν εξομολογείσαι ακόμη
και στον καλύτερο σου φίλο!
Κάπου υπάρχει ο συνοδοιπόρος σου στην ζωή!
Και αν το επιτρέψουν οι συγκυρίες
κάποτε να τον συναντήσεις
Τότε θα θελήσεις ίσως να τον χάσεις για πάντα
για να μην μειώσεις την αξία
του σύντομου ταξιδιού σου μαζί του!
Και είναι προτιμότερο να τον χάσεις για πάντα
από το να συνοδεύεις μια ξένη πλέον σκιά
κάτω από τον χαμηλό φωτισμό
των δρόμων τα βράδια
Έχει σημασία λοιπόν η εθελούσια απομόνωση
ώστε να μην καταφέρεις να καταστρέψεις
τη μοναδική ευκαιρία ερωτικής ολοκλήρωσης!
Ίσως δεν είναι απόλυτα καλό
το να συναντηθούν εκείνοι που ψάχνουν την αρετή
και την αίσθηση απόλυτης γαλήνης
Διότι επρόκειτο για έγκλημα
κατά της φύσης της ίδιας της ζωής!
Τίποτα δεν εξελίσσεται και δεν πάει μπροστά
αν δεν συντριβεί βίαια
πάνω στην ίδια την πραγματικότητα!
Ίσως τότε να αξίζει κάποιος
το να κρατήσει γερά ένα χέρι
και να προχωρήσει μαζί με εκείνον
που επέλεξε εξίσου να συντριβεί κάποτε
χωρίς ο άλλος να το γνωρίζει!
