Καλώς Ήλθατε!

Το παρόν ιστολόγιο έχει ως σκοπό την προβολή της ποίησης, έχοντας για οδηγό την προσωπική μου αγάπη. Επίσης δημιουργήθηκε με την επιθυμία της ανταλλαγής απόψεων και την επικοινωνία ανθρώπων με κοινά πάθη και ανησυχίες. Η όλη ιδέα της δημιουργίας αυτού είναι να δοθεί βάρος ιδιαίτερα στον ελεύθερο στοχασμό.

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Σκέψεις ενός εργένη

Γιατί να παντρευτώ;
Ο άνθρωπος χρειάζεται αγάπη
Όχι δεσμά για να αποδείξει πως αγαπά και αγαπιέται
στο κοινωνικό σύνολο
Να γίνεται θέαμα φορώντας επίσημα ρούχα
παρουσία πολλών καλεσμένων
και χρηματισμένων ιερέων
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει
η παράδοση να είναι ισχυρότερη από την αλήθεια
και η υποκρισία ισχυρότερη από την ειλικρίνεια
Η γυναίκα να βιάζεται να ολοκληρωθεί
μέσα από τη γέννα
Αδιαφορώντας ασυνείδητα
για το αν πρέπει να είναι μαζί με αυτόν τον άνδρα
Και ο άνδρας, μη έχοντας κάτι καλύτερο να κάνει
σε αυτή τη σύγχρονη, μολυσμένη και ανούσια ζωή
το βάζει σκοπό να παντρευτεί
Ανόητοι!
Προσπαθείτε να είστε μαζί
γιατί φοβάστε τη μοναξιά του θανάτου!
Θα δημιουργήσετε ένα παιδί
για να το κάνετε όμοιο σας!
Και αν φέρει και δεύτερο η τύχη
Θα το κρατήσετε, χωρίς να το ρωτήσετε
αν θέλει να έρθει σε αυτό τον κόσμο
 

''θά 'ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη''
είπε κάποτε μια μελαγχολική ποιήτρια
Το σκέφτομαι και ανατριχιάζω!
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε ένα παιδί
αφού δεν προσπαθήσατε να κάνετε πρώτα
καλύτερο τον κόσμο για αυτή τη νέα αθώα ζωή;
Ή έστω, γιατί δεν προσπαθήσατε πρώτα
να γίνετε καλύτεροι εσείς σαν άνθρωποι
Διαφορετικοί, έντιμοι, μοναδικοί, δημιουργικοί
Για να μην δημιουργήσετε απλώς ένα ομοίωμα
αλλά κάτι καινούριο που να γεμίζει ελπίδα τον κόσμο
Ο άνθρωπος δεν είναι προϊόν της κύησης!
Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της φύσης!
Εκεί θα έπρεπε να επιστρέψει, να γεννά και να μεγαλώνει
κι όχι να γεννιέται στα ψυχρά κτίρια που μυρίζουν χημικά
όπου η ασφάλεια του τοκετού, εξαρτάται από την κοινωνική σου θέση
και άρα από την οικονομική σου ευχέρεια!
Η απόλυτη απόδειξη πως σε ότι και να πιστεύεις
το χρήμα είναι ο πραγματικός Θεός σου!
Η γυναίκα είναι ότι περισσότερο αγάπησα στη ζωή μου
Για να παραμείνει η αγάπη μου προς εκείνη άφθαρτη στο χρόνο
δεν θέλησα να παντρευτώ ποτέ!
Γιατί ο γάμος όπως τον εννοούν οι άνθρωποι, είναι δέσμευση
Μόνιμη στέρηση από τις χαρές της ζωής
σκλαβιά, που δεν ευδοκιμεί η αγάπη, και γίνεται ρουτίνα
Και η συνήθεια δημιουργεί μόνο νεκρούς ανθρώπους!
Οι δυστυχισμένοι γονείς, ξέρουν μόνο να ικανοποιούνται
από τις ζωές των παιδιών τους
Γίνονται απαιτητικοί, υπερπροστατευτικοί, σχεδόν ανήθικοι!
και δεν πρόκειται να χωρίσουν
τουλάχιστον ώσπου να μεγαλώσουν τα παιδιά
Τα οποία θα μάθουν με τη σειρά τους το λάθος των γονιών τους
όπου θα το επαναλάβουν εύκολα
με την ελπίδα να ξεφύγουν από τη δική τους δυστυχία
δημιουργώντας μια άλλη!
Τόση βιασύνη για το τίποτα!
Η αγάπη που βασίζεται απλώς στην ελπίδα, δεν καρποφορεί
Παρά γίνεται μίσος που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα
από την αποτυχία τους να μετατρέψουν έναν σύντομο έρωτα
σε μια βέβαιη και αμοιβαία αγάπη!
Γίνεται το σκοτάδι μόνιμη ωδή της ψυχοσύνθεσης μας
Το φώς, μια στιγμή που δεν καταλαβαίνουμε αν έλουσε κάποτε τα πρόσωπά μας
Ακόμη και τώρα που πλησιάζει η στιγμή του θανάτου μου
αυτές οι σκέψεις τη γαλήνη δεν με αφήνουν να βρω
Γιατί δεν παντρεύτηκα ποτέ, και μόνος τώρα το θάνατο κοιτάζω στα μάτια
αντί να μου κρατά το χέρι μια γυναίκα τρυφερά
κάνοντας το τελευταίο μου ταξίδι γαλήνιο και υποφερτό
Θέλησα στη ζωή καμιά να μη μου λέει τι να κάνω
και τώρα πληρώνω με το βάρος της μοναξιάς μου
την ικανοποίηση πως έζησα ελεύθερος και μόνος
Ωραίο προνόμιο η ελευθερία!
Μοιάζει περισσότερο με την πώληση της ψυχής σου
που αφελής και χωρίς να βλέπεις το αύριο τι θα φέρει
Ξέροντας μόνο την αναγκαιότητα της στιγμής
υπογράφεις για το ξεπούλημα της ύπαρξής σου
χωρίς τους όρους να διαβάσεις
Μα πάντα τα λάθη είναι της βιασύνης
κι ο καθένας στα νιάτα του νομίζει
πως έχει όλη τη ζωή μπροστά του
Χωρίς σοφία, κοιτά μονάχα τα προνόμια του
Ώ εγωιστικό παραλήρημα, πόσο κακό μας κάνεις!
Δεν λέω πως είναι σωστός τελικά ο γάμος
γιατί οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι ακόμα για αυτό
επειδή δεν έκαναν τον κόπο πρώτα ελευθερία να αποκτήσουν
Χωρίς όρους, δεσμεύσεις και δολοφονικές συνήθειες
ο άνθρωπος είναι ικανός να ευτυχίσει!
Αντίο!

11/9/11:

Μόνος, και κοντά μου μόνο η θάλασσα
Περπατώ στοχαστικός ακούγοντας
τις συμβουλές της εσωτερικής μου φωνής
Τα γυμνά μου πόδια νιώθουν τη θάλασσα,
τα χαλίκια, και την άμμο
Πατώ τα αποτσίγαρα του πολιτισμού τους!
Για μένα όλος ο κόσμος είναι εδώ!
Θα ήθελα μόνο μια γυναίκα
για να πατώ μαζί της τα αποτσίγαρα!
Αλλά και για να μου κρατά συντροφιά
πλάι στο ελαφρύ κύμα
κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι
Τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας άντρας από τη ζωή του
εκτός από τη γνώση και τον έρωτα;
Τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας άνθρωπος
Εκτός από κατανόηση και δημιουργική επάρκεια;
Τα κύματα δεν είναι εδώ για να μου απαντήσουν
αλλά για να με δοκιμάσουν
βασανίζοντας με, με αυτές τις ερωτήσεις!

18/9/11:

Το καλοκαίρι σιγά – σιγά απομακρύνεται
σαν μια ανάμνηση που θέλεις να ξεχάσεις
Μια αργή ψυχοφθόρα διαδικασία
επώδυνη για το σώμα όσο και για την ψυχή
Μα στην πραγματικότητα δεν είναι το καλοκαίρι
που θέλεις να ξεχάσεις
Αλλά εκείνες οι δύσκολες στιγμές
που συνδέουν την εποχή με τον πόνο
Όχι πως θέλησες ποτέ το κάθε καλοκαίρι σου
να είναι και μια επώδυνη ανάμνηση
Αλλά τι ειρωνεία!
Που στην εποχή των παιδικών
και εφηβικών αναμνήσεων σου
Δεν μπορεί πια να προστεθεί
ούτε ένα ευχάριστο γεγονός
όπως ο έρωτας!
Η ζέστη του καιρού
φέρνει κοντά σου μόνο τη θάλασσα
αντί τους ανθρώπους
Όχι πως εκείνη δεν είναι μια καλή φίλη
αλλά όπως και να έχει
ανήκεις στους ανθρώπους!