Ήμουν μόλις 23 ετών τότε... Έψαχνα ακόμη να βρω τον εαυτό μου! Άλλοι τον ανακαλύπτουν με την πάροδο του χρόνου, συνήθως αργά και σε μεγάλη ηλικία. Άλλοι πάλι διψούν να μάθουν, την αλήθεια, τον εαυτό τους, τον κόσμο...
Τότε Ιούλιο μήνα, ήταν που κάποια άγνωστη μου χτύπησε την πόρτα ένα μεσημέρι. Ξαφνιασμένος, ενώ δεν περίμενα κάποια επίσκεψη, πλησίασα επιφυλακτικά την πόρτα. Την άνοιξα, και αντίκρισα το πιο υπέροχο πλάσμα που δεν είχα καν φανταστεί! Γυναίκα νεαρή, με πάθος για τη Ζωή, μου συστήθηκε ως η σπουδαιότερη εγκαρτέρηση του ίδιου μου του εαυτού, δίχως να το έχω αντιληφθεί ως τότε! Την ερωτεύθηκα παράφορα! Τα μάτια μου έλαμψαν όπως ποτέ άλλοτε, καθώς ανακάλυπτα ποιητές οι οποίοι έγιναν αμέσως αγαπητοί. Κάθε σελίδα στις ποιητικές συλλογές, ένας ύμνος προς την πραγματική Ζωή, κάθε βιβλίο διαβάζονταν με θρησκευτική ευλάβεια! Δεν πέρασε καιρός, που άρχισα να βάζω κάτω από το μαξιλάρι μου, κάποια ποιητική συλλογή, και να ελπίζω πως θα έχω έναν ενθουσιώδη και ουσιαστικό διάλογο με τον εκάστοτε ποιητή!
Ο έρωτας αυτός διαρκεί πλέον 20 ολόκληρα χρόνια, αψεγάδιαστος, ανέγγιχτος στο πέρασμα του χρόνου, από διάφορες του κόσμου επιρροές. Αφοσιωμένος πλήρως στην κάθε συναισθηματική μου κατάσταση, προσπάθησα να εκφράσω με λέξεις, τις εικόνες του μυαλού μου! Νομίζω πως κάτι κατάφερα, με την έμφυτη, ενθουσιώδη φύση μου! Έδωσα πρώτα από όλα, νόημα σε μια ζωή που δίχως την ποίηση, θα ήταν επαναλαμβανόμενη, βαρετή, με μια μόνιμα νεκρική αίσθηση, κάτι οξύμωρο για έναν κόσμο τόσο ζωντανό!
Η ποίηση με έκανε Άνθρωπο! Με έκανε δοτικό, μου έμαθε την ουσία της ενσυναίσθησης, μου δίδαξε πολύτιμα μαθήματα ζωής, τα οποία μπορούσα μέσα από τη δική μου ματιά, να μοιραστώ με κάθε άνθρωπο, που επιθυμούσε εξίσου να σώσει ένα κομμάτι του εαυτού του έστω, σε μια τόσο προκαθορισμένη ζωή! Καθένας λοιπόν βρίσκει τον εαυτό του, πάντα μέσα από αυτό που αγαπά, με όλη του την καρδιά! Για εμένα η ποίηση μου ταίριαξε, σαν τις πρώτες παιδικές μου αναμνήσεις, τότε που δεν υπήρχε προσωπικότητα! Μακάρι καθένας να ανακάλυπτε κάτι, που θα μπορούσε να του αφοσιωθεί ολοκληρωτικά για το υπόλοιπο της ζωής του!
Στα 43 μου πλέον χρόνια, το μόνο που επιθυμώ, είναι αυτός ο έρωτας, να κρατήσει για πάντα! Και αν κάποτε σταματήσω να γράφω, θα είναι γιατί θα μου λείπει η ίδια η ζωή, με τις χαρές και τις πίκρες της, με την παροδική χαρά, και την αιώνια δυστυχία! Είμαι όμως πεπεισμένος, πως μια πραγματική Αγάπη σε κάτι, είναι το μέσο που θα σου επιτρέψει, την πλήρη αποδοχή αυτού που ήδη είσαι, άρα και πραγματική ευτυχία ακόμη και αν εξακολουθείς να εκφράζεσαι, και να περιγράφεις καταστάσεις, ενώ η έμπνευση έρχεται τις περισσότερες φορές, μέσα από τις δυσκολίες!
