30/3/19:

Θέλησα να μιλήσω σε γλώσσα απλή
ώστε να μπορέσουν να με νιώσουν όλες οι καρδιές!
Προσπάθησα να εκφράσω τη συλλογική συνείδηση
μέσα από τα δικά μου μάτια
Μα εκείνος που αρνείται
τις συγκεντρώσεις εκείνες που είναι οργανωμένες
από ορισμένους για λίγους
Εκείνος που τον πόνο έχει περιγράψει περισσότερο
παρά ωραιοποιημένες και ονειρικές
πολυτραγουδισμένες ωδές
Παραμένει μια σκιά
δημιουργημένη από τον δικό του Ήλιο!
Ποιος είπε πως το φως
δεν είναι εξαρτώμενο από το σκοτάδι;
Ποια θα ήταν η μοίρα του;
Η χαρά του τι νόημα θα είχε
αν δεν είχε την ιδιότητα να εξαφανίζει το σκοτάδι
και να δημιουργεί σκιές;

19/3/19:

Δεν ήμουν ποιητής πριν σε γνωρίσω!
Ήμουν μια αμυδρή αχτίδα ενός ασήμαντου ήλιου
που χωνόταν στις σκιές και αναζητούσε
απεγνωσμένα ένα δάκρυ
για να το φωτίσει και να το στεγνώσει!
Ήμουν μια άσημη κραυγή
που κανείς κοντινός μου δεν μπορούσε να ακούσει
Ένα νεκρό ρόδο κρυμμένο σε ένα συρτάρι
και μελάνι που μόλις φαινόταν
ξεχασμένες λέξεις από τον χρόνο
Ήμουν κάτι λιγότερο από άνθρωπος
Ένας ξεχασμένος άνδρας
Φιλιά και χάδια υπήρχαν μόνο στη φαντασία μου
Και ροδισμένα σώματα μακριά μου
Ήμουν φτωχός χωρίς εσένα!
Κοιμόμουν από ανάγκη
και ξυπνούσα από συνήθεια
Έγραφα με στυλό πάνω στους δρόμους
λόγια που δεν μπορούσε κανείς να δει
και να διαβάσει!
Ήμουν μια επώδυνη ντροπή της ζωής!
Περπατούσα στο χλωρό χορτάρι μόνος
και ενώ αισθανόμουν τη γή
σαν ανατρίχιασμα μέσα μου
ο πόθος μου παρέμενε μια διαφυγή
από την πραγματικότητα
και ποτέ ένα πάθος!
Ήμουν...
Χάρη σε Εσένα έμαθα πως είναι
να σου λείπει κάτι που κάποτε υπήρξε
η πιο όμορφη 
η πιο αληθινή
πραγματικότητα!

14/3/19:

Σήμερα άνοιξα το παράθυρο
για να πετάξει έξω
σαν πεταλούδα εγκλωβισμένη η θλίψη
Μου έκανε παρέα στο σκοτάδι
αυτό το μικρό και ασήμαντο πλάσμα
που είχε φωλιάσει στο σπίτι μου
και πετούσε δω κι εκεί
ασυνάρτητα και αθόρυβα
Άνοιξα το παράθυρο να βγει
και αυτός ο βαρύς χειμωνιάτικος αέρας
που είχε γεμίσει τα πνευμόνια μου
με αρρωστημένη υγρασία
Ο Ήλιος έλουζε τα πάντα με καλοσύνη!
Το φως του μου έφερνε μια χαρμόσυνη είδηση
πως σήμερα είναι γιορτή!
Και ο γαλάζιος ουρανός
που του αφοσιώθηκαν κάποτε δυο μάτια
μες την απεραντοσύνη του
για ένα μοναδικό ταξίδι μας καλεί
που λέγεται Αγάπη!
Δεν σε ξέχασα ουρανέ μου!

5/3/19:

Θα φτιάξω φωλιές για τα χελιδόνια!

Θέλω να δώσω λίγη χαρά

σε αυτούς τους αγγελιοφόρους

των χαρμόσυνων νέων

Πως η φύση αναγεννάται πάλι!

Θα μου δοθεί η ευκαιρία

να αντικρίσω ξανά την Περσεφόνη

Θα την υποδεχθώ με μια αγκαλιά αγριολούλουδα

Δεν έχει και τόση σημασία αν δεν μυρίζουν

διότι η πράξη είναι σημαντικότερη

από τα λόγια!

Εσύ γυναίκα

δεν έχει σημασία να έχεις την αξία ενός μύθου!

Αρκεί να μου επιτρέψεις να σου φορέσω

το λουλουδένιο στεφάνι

που έφτιαξα για να στολίσει

το όμορφο πρόσωπο σου!

Να ξέρεις πως είμαι ικανός να παλέψω

ακόμη και με τον Άδη

για εσένα που ξέρεις να ανθίζεις!

Όμως ακόμη και αν δεν καταφέρω

το σκοτάδι να νικήσω

θα φέρω έστω μια δέσμη φωτός

μέσα στο κελί σου

για να βρίσκει τα λαμπερά σου μάτια

και να νιώθεις την ελευθερία

που μόνο ο Έρωτας μπορεί να δώσει

έστω και για λίγο...