26/10/25 18:26

Θέλω να μας ενώνει η μουσική
όπως ένα φυσικό τοπίο το φθινόπωρο
που μας ωθεί να αγκαλιαστούμε
με το κρύο της υγρασίας
κάτω από κιτρινισμένα των δέντρων φύλλα
Να μας ενώνει όχι από εξαναγκασμό
αλλά από ανάγκη συντροφικότητας
δύο σωμάτων που ξέρουν να αναζητούν
στα συναισθήματα την αίσθηση αποδοχής
και λύτρωσης μέσα σε έναν διαρκώς ξένο κόσμο
από καθετί θετικά ανθρωπίνως δυνατό
Και η θλίψη να γίνεται ανάμνηση
και όχι πλέον παροντική εξοικείωση
Να γίνεται η μελαγχολία ένα τρυφερό φιλί στο μάγουλο
και όχι πλέον μια μοναχική στιγμή αβεβαιότητας
αλλά βαθιά εμπειρία με έναν άλλο άνθρωπο
που δεν έχει συμφιλιωθεί με την σκοτεινιά της εποχής μας
Θέλω να σε πάρω από το χέρι σαν παρορμητική απόφαση
μιας αναπάντεχης στιγμής πρόκλησης ευτυχίας
για να σου γνωρίσω τον κόσμο μου
με την μοναδική ματιά μιας παντοτινά νέας ψυχής
που δεν αφήνει να γεράσει
από την ποιότητα της ζωής
που του προσφέρει μια μη ελκυστική πραγματικότητα!
Να σε κάνω δική μου χωρίς να πάψεις στιγμή
να ανήκεις στον εαυτό σου!
Αυτός είναι ο σεβασμός που μπορώ να προσφέρω
για την αποδοχή της ένταξης μου
στο δικό σου σύμπαν!