Την ώρα που διαμαρτύρεστε σιωπηλά
πίσω από τοίχους με κλειστές
πόρτες ασφαλείας
Για το κακό που σας βρήκε
συναισθηματικά, οικονομικά, ηθικά...
Και οι πνιγμένες κραυγές σας
οργή που βρίσκει έδαφος
στους φίλους
και στις σχέσεις σας
που γίνονται αϋπνίες επώδυνες
Και μαρτύριο καθημερινό
οι πολύωρες συζητήσεις
για την παράνομη αύξηση των αγαθών
και την συνεχόμενη αίσθηση αδικίας
που νιώθει κάθε απλός πολίτης
Την ώρα που ξυπνάτε
βαριεστημένα τα πρωινά
Και τρέχετε για να προλάβετε
το γεμάτο λεωφορείο
για να πάτε στις δουλειές σας
Και σε κάθε σας επιστροφή στο σπίτι
στις οικογένειες σας
ο μόνος σας τραυματισμός
είναι όταν καταπίνετε τον εγωισμό σας
και νιώθετε σαν ξυράφι το σάλιο
καθώς κατεβαίνει στο λαιμό σας
ώστε να μην τσακωθείτε
για ακόμη μια φορά
Και η μεγάλη σας ανησυχία
είναι το να μην πέσει
το φαγητό του μωρού στο πάτωμα
και οι χαμηλές βαθμολογίες του παιδιού
Την ώρα που αμφισβητείτε
την ομορφιά και την μοναδικότητα της ζωής
έχοντας δίπλα σας στο κομοδίνο χάπια
για να καταφέρετε να κοιμηθείτε
η κοιτάζοντας τρομαγμένοι
στέκοντας όρθιοι, νωχελικά
στην άκρη ενός γκρεμού
κάποια νύχτα που δεν θέλετε
να ξημερώσει
Η αναπολείτε δακρύζοντας
κάποιες παλιές στιγμές
προσωπικής ευτυχίας
δικάζοντας αυστηρά τον εαυτό σας
βλαστημώντας για την κακή σας τύχη...
Την ώρα που αλλάζοντας κανάλι
τη στιγμή που τρώτε
για να μην δείτε τις ειδήσεις
Αποφεύγοντας την πραγματικότητα
βλέποντας ανόητες εκπομπές
στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο
γελώντας με την ηλιθιότητα
και το χαμηλό επίπεδο
κάθε λογής σκουπιδιών
Και η μόνη σας σκέψη
είναι το πως θα έχετε κέρδος
στα προϊόντα του super market
και νιώθετε τρομερή ικανοποίηση
από τον ρόλο του ικανού αγοραστή
που σας έχει πείσει το σύστημα
των σύγχρονων αξιών
πως είναι ο μοναδικός ρόλος
που σας αξίζει στη ζωή
Εκείνες λοιπόν τις ώρες
και σε πολλές ακόμη στιγμές ''απόγνωσης''
και δήθεν περηφάνειας
διότι τόση είναι η μικρότητα
και η ενσυναίσθηση σας
Κάπου, πάντα, στην πολύπαθη γη μας
Οικογένειες τρέχουν
να βρουν καταφύγιο
κατευθυνόμενες
από τους ήχους των σειρήνων
Και παιδιά που περίμεναν
να πάνε στο σχολείο
βρέθηκαν ξαφνικά να κρύβονται
φοβισμένα κάτω από τη γη!
Βρέφη πρόωρα απομακρύνονται
από τα νοσοκομεία
και τυλίγονται σε πρόχειρες κουβέρτες
Και ζευγάρια ερωτευμένα
κρατούν γερά τα χέρια τους
κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο
για πρώτη φορά με απόγνωση
Ενώ ορισμένα νιώθουν την αίσθηση
του κρύου μετάλλου των όπλων
που τους δόθηκαν
Και φίλοι χωρίστηκαν
στην μεγάλη έξοδο από τις πόλεις
ακόμη και από την χώρα
για να καταφέρουν να σωθούν!
Ενώ στα νοσοκομεία οι ασθενείς
ενώνουν τα χέρια τους
για να κάνουν προσευχή
μαζί με τους νοσοκόμους
Οπλίτες πλέον οι απλοί πολίτες!
Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων
που προσπαθούν να ενωθούν
Κρύβονται από τους στρατιώτες
Μάχονται άνισα
Η ανθρωπότητα απέτυχε παταγωδώς!
Δεν είναι στρατιωτική επιχείρηση αυτή!
Είναι η οικονομική εξαθλίωση εκατομμυρίων
Το χάσιμο των περιουσιών τους
Ο άξαφνος χαμός ενός παρελθόντος
Ο βίαιος ακόμα χαμός κάποιας ζωής!
Ο πόλεμος δεν έχει ήρωες!
Είναι μια εκατόμβη νεκρών
εξαιτίας των συμφερόντων
ορισμένων κυρίαρχων του κόσμου!
