20/7/22: 00:40

Ξέρουν πότε θα σας βάλουν φωτιά!
Ξέρουν πότε θα σας κάψουν τα σπίτια!
Η φύση ΔΕΝ εκδικείται!
Μονάχα η ανθρώπινη υπεροψία
και η αναισθησία
Η ανηθικότητα που βολεύει πάντα
τους κυβερνώντες αυτού του κόσμου
φέρει ως αποτέλεσμα
την καμένη γη
τη θλίψη και την απελπισία!
Δεν είναι "κλιματική αλλαγή"!
Είναι μια εγκληματική συναλλαγή
μεταξύ βρώμικων χεριών
και λερωμένων στομάτων
που ακόμη και η βρωμιά του χρήματος
υποκλίνεται στις τακτικές ελέγχου
και χειραγώγησης
της κενής ανούσιας γνώμης!
Χωρίς λοιπόν υπάνθρωπη θέληση
τίποτα δεν καίγεται!
Τίποτα δεν καταστρέφεται
δίχως την προσωπική αίσθηση
μικρότητας και ανυπαρξίας
αίσθησης της ανικανότητας
να παρέμβει στα πράματα
ο καθένας ξεχωριστά ως μονάδα
που έχει επίγνωση της πραγματικότητας
Ζώα δίχως φυσικό περιβάλλον
καμένα ανάμεσα στις στάχτες
Άλλα περιπλανώμενα που πονάνε
από τις πληγές τους
ώσπου να βρουν
κάποιο τίμιο χέρι που θα τα φροντίσει
Άνθρωποι δίχως μέλλον
με περιουσίες καμένες
Με αναμνήσεις χαμένες για πάντα
σαν να μην υπήρξαν ποτέ!
Μπαζωμένα ρέματα οι φλέβες τους
καταπατημένες δασικές εκτάσεις
οι καρδιές τους!
Είμαστε οι ξενιστές πάνω στο σώμα της γης
παράσιτα που ζουν, από τον θάνατο του άλλου!

10/7/22: 2:25

Δεν άντεχες να είσαι μόνη
Δεν άντεχα να είμαι μόνος
Κι έτσι βρεθήκαμε μαζί
σε μια προσπάθεια
να πάψουμε να βλέπουμε πλέον
το είδωλο μας τα βράδια στον καθρέπτη
μόνο, σκυθρωπό, με δάκρυα στα μάτια
Ηθελημένα ταλαιπωρημένο
από τα βάρη της ζωής
Να φανταζόμαστε πως
καθρεπτίζονται οι σκέψεις
σαν όνειρα επάνω στην επιφάνεια του
Κι εμείς σαν ήρωες ενός τραγικού περιστατικού
επιζήσαντες ο ένας από χαρακιές από αίμα
και ο άλλος από ποιητική απαξίωση
να μοιραστούμε θελήσαμε
για μια μόλις εποχή
τις αγωνίες και τα όνειρα εκείνα
που κάνουν να μοιάζει ο Έρωτας με σωτηρία!
Εσύ είσαι αλλού, πάντα ήσουν αλλού!
Κι εγώ στο εδώ, μόνιμα να προσμένω
Εκείνη τη στιγμή που τότε ήρθε
να με σημαδέψει για πάντα!
Δεν ξεχνώ, άρα υπάρχω!
Δεν υπάρχω, άρα επιβιώνω!
Και δεν είναι γνώρισμα της ζωής
η εθελούσια απομόνωση!
Πλέον κάθομαι τα βράδια
με χιλιάδες όνειρα σβησμένα στα χέρια μου
και μου είναι τόσο δύσκολο
να τα βλέπω να μαραίνονται
τόσες χιλιάδες ημέρες μακριά σου!