Καλώς Ήλθατε!

Το παρόν ιστολόγιο έχει ως σκοπό την προβολή της ποίησης, έχοντας για οδηγό την προσωπική μου αγάπη. Επίσης δημιουργήθηκε με την επιθυμία της ανταλλαγής απόψεων και την επικοινωνία ανθρώπων με κοινά πάθη και ανησυχίες. Η όλη ιδέα της δημιουργίας αυτού είναι να δοθεί βάρος ιδιαίτερα στον ελεύθερο στοχασμό.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

12/12/11

Τόλμησες στα μάτια να κοιτάξεις τον ποιητή
κι εκείνος αμέσως θέλησε, στην ποίηση του να σε υμνήσει
Γυναίκα, σε σκέφτηκε μα δεν ήσουν σωστή
του έδωσες την αφορμή, τόσο σύντομα να σε λησμονήσει.

Ήσουν ακόμη ένας βιαστικός άνεμος
που κατάφερε να στεγνώσει για λίγο, τα δάκρυα των ματιών του
Έλπιζε να ξεχνούσε, αλλά η έρημος
του σπιτιού, γέμιζε με τη σκόνη των άδειων δωματίων του.

Αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία
Εκείνος στέκεται στα βράδια του, μπροστά σε κάποιο παράθυρο
Προσμένοντας απ τα χείλη σου, την μοιραία
στιγμή, να ξεστομίσεις σ αγαπώ πριν να βρεθεί στο άπειρο.

Για σένα θα ξεχνούσε την άξια του γνώση
επιθυμούσε να δημιουργήσει τέχνη, με τα όνειρα σου
Νιώθει πως η ζωή σκληρά θα τον προδώσει
και τον εαυτό του κενό, όπως τα κούφια όμορφα φτερά σου.

Η ζωή είναι τόσο πολύτιμη, για να σκέφτεται κάποιoς εσένα
Η ζωή είναι τόσο μοναδική, που δεν ξοδεύεσαι για μια πλάνη
Και όσο οι αδύναμοι άνθρωποι, θα βασίζονται σε χέρια ξένα
Δεν υπάρχει καμία ελπίδα, ο παλιός σου εαυτός να πεθάνει

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

26/11/11:

Μόνο εσύ γυναίκα μπορείς να γεμίσεις
της φαντασίας μου τα λευκά δωμάτια
Τα χέρια σου είναι ικανά να χρωματίσουν
κάθε ελπιδοφόρο συναίσθημα μου
Μετά από κάθε πέρασμά σου
οι τοίχοι γεμίζουν με ευχάριστες
αδέξιες, παιδικές ζωγραφιές
Άφησε με να σου μάθω να εκφράζεσαι
Επίτρεψέ μου να σου διδάξω την ποίηση
Και ύστερα άσε με να απολαύσω τον έρωτα σου!

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

25/11/11:

Αναρωτήσου, καθώς η ζωή θα μοιάζει
με μια ανέλπιδη ευχή
Ή με ένα όνειρο που έκλεψες από έναν ξένο
Είσαι έτοιμος για να γίνεις ποιητής;
Η εγκατάλειψη
Της μοναξιάς σου ο παροξυσμός
Η διαστρεβλωμένη πραγματικότητα σου
Για πάντα θα σε ακολουθούν
Όπως οι μνήμες κατά τη διάρκεια
μιας ακόμα ατελείωτης νύχτας
Είσαι έτοιμος για να ξεχωρίσεις
και άνθρωπος να μοιάζεις
που δεν εγκαταλείπει τον αγώνα
της δικής του μοίρας;
Περπατώντας ανάμεσα σε γκρεμισμένες εικόνες
και τοπία των πιο σκληρών χειμώνων
Η κάθε ημέρα σου θα μοιάζει με αγώνα
Η κάθε νύχτα σου με απουσία χρόνου
Είσαι έτοιμος;
Όταν θα γνωρίσεις όλη τη νοσηρότητα
της ανθρώπινης φύσης
είσαι τόσο ανθρώπινος ώστε να αντέξεις;
Οφείλεις να αντέξεις!
Για να γίνεις ο ίδιος η απόδειξη
πως εκείνος που αντέχει κερδίζει
την εμπειρία του να είναι ζωντανός!

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

15/6/11:

Μια κοπέλα που καθότανε πάνω στης θάλασσας τα βράχια
τα κύματα ρωτούσε σιγανά, μήπως και της απαντήσουν
Που είναι η ζωή που μου έταξαν τα τόσα καλοκαίρια;
Που είναι εκείνος που θα ήθελε να 'ταν μαζί μου τώρα;
Μήπως να δίστασε από της ζωής τις παράλογες πίκρες
και του φαινόταν πια τόσο δύσκολο εμένα να πιστέψει;
Μήπως τα τόσα δειλινά που συνήθιζε να κοιτά μόνος
άνθρωπο δεν ήθελε δίπλα του, γυναίκα να αγκαλιάσει;
Ο άνεμος ξάφνου ψυχράθηκε, τα κύματα σηκώθηκαν
και την κοπέλα που έστεκε μόνη, στα βράχια λυπημένη
επιθυμούσε να παρηγορήσει με λόγια αληθινά
έσπασε τη σιωπή του για να της πει τα παρακάτω λόγια:
Οι ερωτήσεις σου διλήμματα του κάθε ερωτευμένου
που βλέπει τη ζωή μόνο μέσα από τα δικά του μάτια!
και δεν ξέρει να αντιμετωπίζει της μοναξιάς το βάρος
είναι ασήκωτο σαν της ελπίδας τις τελευταίες ώρες.
Η κοπέλα τότε γεμάτη ενοχές, που δεν της ανήκαν
επειδή την αλήθεια ξόδεψε για τα δικά της τα μάτια
θυμήθηκε πότε επιθύμησε του άνδρα την αγκαλιά
και πώς γνώριζε καλά τον τρόπο, στάλα δάκρυ να μην χύσει
Μετάνιωνε που δεν έκανε την ικανότητα της πράξη
με φτηνούς εγωισμούς τον ανάγκαζε σύντομα να φύγει
Έμεινε μόνη, λέγοντας στη θάλασσα το παράπονό της
γιατί από τότε, άλλος δεν ρισκάρισε να την πλησιάσει.
Εσύ που σε όλο τον κόσμο, πολλά πρόσωπα έχεις νιώσει
Πες μου, γιατί το όνειρο να είναι συνώνυμο της θλίψης;
Γιατί η επιθυμία μου να είναι βάσανο που πονά;
Γιατί η  ομορφιά μου να γίνεται καθρέπτης που δεν σπάει;
Όπως το είπες κοπέλα, πρόσωπα έχω πολλά γνωρίσει
και της ψυχής τους τα μυστικά, πολλοί μου έχουν εμπιστευτεί
Εγώ είμαι αόρατος, πρόσωπο δεν έχω να μορφάσει
δεν έχω δάχτυλα ψυχρά που υποκριτικά αγκαλιάζουν!
Κάθε όνειρο η επιθυμία του ιδανικού κόσμου
που ο άνθρωπος ποτέ δεν κατάφερε να κατασκευάσει
Τα βράδια η ψυχή ταξιδεύει, η καρδιά παραμιλάει
Η ομορφιά είναι αντικατοπτρισμός του εγωισμού σου!
Άνεμε αυστηρό σε βρίσκω, εγώ σε νόμιζα για φίλο
σε παρακαλώ, σπρώξε με επάνω στης θάλασσας τα βράχια
Ευγνωμοσύνη σου χρωστώ, μα δεν βρίσκω λόγο για να ζήσω
είναι δύσκολο να το αποφασίσω μόνη μου να πέσω.
Εκείνος που ποτέ δεν παίρνει την βαριά ευθύνη της ζωής
στο βλέμμα του θανάτου βρίσκει την λύτρωση από τον πόνο
Όσοι τον έκαναν πέρα και τον πίκραναν είναι υπαίτιοι
όταν φανέρωσε τα ειλικρινή σημάδια της καρδιάς του.
Ξαφνικά η κοπέλα σηκώθηκε, κοίταξε τα αστέρια
έκανε ένα βήμα μπροστά, και έκλεισε σφιχτά τα μάτια
Δεν έβγαλε άχνα, μήτε φώναξε απ' την απελπισία
καθώς βρισκόταν μόλις ένα βήμα πριν το άγνωστο τέλος.
Ο άνεμος δυνάμωσε ξαφνικά, όχι για να την ρίξει
Οργισμένος την έσπρωξε απότομα πίσω, σώζοντας την
Κατάφερε να την εμποδίσει, μην κάνει αυτή την τρέλα
Εκείνη σαστισμένη κοίταξε με τρόμο ολόγυρα της
Μονάχα όταν σηκώθηκε είπε με σφιγμένα τα χείλη:
Άνεμε, είσαι φίλος! Και εκείνος που τιμά την φιλία
εμποδίζει τον φίλο του, να κάνει κακό στον εαυτό του
χωρίς τη σκέψη αν ο τρόπος του ήταν και ο καλύτερος.
Ο άνεμος είχε σιωπήσει, και η κοπέλα ξαφνιασμένη
πήρε το δρόμο της επιστροφής, με αργά δειλά βήματα
Αντιλήφθηκε πως η φύση στους παραλίγο εκλιπόντες
μοιάζει πως φλυαρεί, αλλά μας βοηθά, αφυπνίζει και σώζει!
Καθώς έφευγε, ο άνεμος θέλησε να της ψιθυρίσει
Αν αγαπήσεις ποιητή, είναι κατάρα που φέρει ευθύνη
Να είσαι ερωμένη, μάνα και παιδί, μόνο για εκείνον!
Αλλά εσύ δεν άντεχες ούτε να είσαι ο εαυτός σου!
Γι’ αυτό στη θάλασσα απευθύνθηκες, την ερωμένη μου!
Αντίο! Να' σαι καλά ομορφιά του κόσμου, βάλσαμο ζωής
Κι αν κάποτε βρεθεί ένας άντρας που σε υμνήσει, μην ξεχνάς
πως πρέπει πάνω από όλα, τα χέρια σου να αγκαλιάζουν.
Πως πρέπει ακόμη και τα στήθια σου να γίνουν μαξιλάρι
για να ξεκουράζεις το κεφάλι του από τις τόσες σκέψεις
που τον κυρίευαν, ώσπου να σε ανακαλύψει με κόπο
Αντίο χαρά, παρηγοριά, ευαισθησία και ομορφιά!

Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011

26/9/11:

Εγκλωβισμένος μες τον κοινό κόσμο του τίποτα
Ψάχνω τα θέλω μου στην ανάγκη να γίνω κάτι
Εσύ που νιώθεις τη ζωή σε δωμάτια ύποπτα
Εγώ τα όνειρα προστατεύω σε έναν φράχτη

Τη μουσική που εσύ πληρώνεις και αισθάνεσαι
Εγώ τη φτύνω τα αισθήματα δεν πουλιούνται
Αν με βρίσκεις παράξενο και με απεχθάνεσαι
Να ξέρεις πως οι συνήθειες σου πάντα εκδικούνται

Πώς βρίσκεις τη ζωή, κάποιον τυχαία θα ρωτήσω
Εκείνος με αποφεύγει, είμαι τρελός θα σκεφτεί
Καμία απάντηση, δεν ξέρω να αγαπήσω
Αχ, οι άνθρωποι δεν είναι σαν βιβλία ανοιχτοί

Μου λένε πως παίρνω τη ζωή μόνο στα σοβαρά
Εκείνοι που με φθηνά αστεία μόνο προσβάλουν
Αναρωτιέμαι, πως ζούνε χωρίς να έχουν φτερά
Να μην σκέφτονται ποτέ, πως κάποτε θα πεθάνουν

Βολεύονται με μια αλήθεια που είναι δανεική
Δεν τους ενδιαφέρει να βρουν τη δική τους να λάμψουν
Σκέφτομαι όσους υπέφεραν, μονάχοι στη σιωπή
Επιθυμούν στη ζωή, χωρίς γνώση να διδάξουν

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Σκέψεις ενός εργένη

Γιατί να παντρευτώ;
Ο άνθρωπος χρειάζεται αγάπη
Όχι δεσμά για να αποδείξει πως αγαπά και αγαπιέται
στο κοινωνικό σύνολο
Να γίνεται θέαμα φορώντας επίσημα ρούχα
παρουσία πολλών καλεσμένων
και χρηματισμένων ιερέων
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει
η παράδοση να είναι ισχυρότερη από την αλήθεια
και η υποκρισία ισχυρότερη από την ειλικρίνεια
Η γυναίκα να βιάζεται να ολοκληρωθεί
μέσα από τη γέννα
Αδιαφορώντας ασυνείδητα
για το αν πρέπει να είναι μαζί με αυτόν τον άνδρα
Και ο άνδρας, μη έχοντας κάτι καλύτερο να κάνει
σε αυτή τη σύγχρονη, μολυσμένη και ανούσια ζωή
το βάζει σκοπό να παντρευτεί
Ανόητοι!
Προσπαθείτε να είστε μαζί
γιατί φοβάστε τη μοναξιά του θανάτου!
Θα δημιουργήσετε ένα παιδί
για να το κάνετε όμοιο σας!
Και αν φέρει και δεύτερο η τύχη
Θα το κρατήσετε, χωρίς να το ρωτήσετε
αν θέλει να έρθει σε αυτό τον κόσμο
 

''θά 'ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουν γονιούς
δε θα βγαίνουν στην τύχη''
είπε κάποτε μια μελαγχολική ποιήτρια
Το σκέφτομαι και ανατριχιάζω!
Γιατί πρέπει οπωσδήποτε να κάνετε ένα παιδί
αφού δεν προσπαθήσατε να κάνετε πρώτα
καλύτερο τον κόσμο για αυτή τη νέα αθώα ζωή;
Ή έστω, γιατί δεν προσπαθήσατε πρώτα
να γίνετε καλύτεροι εσείς σαν άνθρωποι
Διαφορετικοί, έντιμοι, μοναδικοί, δημιουργικοί
Για να μην δημιουργήσετε απλώς ένα ομοίωμα
αλλά κάτι καινούριο που να γεμίζει ελπίδα τον κόσμο
Ο άνθρωπος δεν είναι προϊόν της κύησης!
Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα της φύσης!
Εκεί θα έπρεπε να επιστρέψει, να γεννά και να μεγαλώνει
κι όχι να γεννιέται στα ψυχρά κτίρια που μυρίζουν χημικά
όπου η ασφάλεια του τοκετού, εξαρτάται από την κοινωνική σου θέση
και άρα από την οικονομική σου ευχέρεια!
Η απόλυτη απόδειξη πως σε ότι και να πιστεύεις
το χρήμα είναι ο πραγματικός Θεός σου!
Η γυναίκα είναι ότι περισσότερο αγάπησα στη ζωή μου
Για να παραμείνει η αγάπη μου προς εκείνη άφθαρτη στο χρόνο
δεν θέλησα να παντρευτώ ποτέ!
Γιατί ο γάμος όπως τον εννοούν οι άνθρωποι, είναι δέσμευση
Μόνιμη στέρηση από τις χαρές της ζωής
σκλαβιά, που δεν ευδοκιμεί η αγάπη, και γίνεται ρουτίνα
Και η συνήθεια δημιουργεί μόνο νεκρούς ανθρώπους!
Οι δυστυχισμένοι γονείς, ξέρουν μόνο να ικανοποιούνται
από τις ζωές των παιδιών τους
Γίνονται απαιτητικοί, υπερπροστατευτικοί, σχεδόν ανήθικοι!
και δεν πρόκειται να χωρίσουν
τουλάχιστον ώσπου να μεγαλώσουν τα παιδιά
Τα οποία θα μάθουν με τη σειρά τους το λάθος των γονιών τους
όπου θα το επαναλάβουν εύκολα
με την ελπίδα να ξεφύγουν από τη δική τους δυστυχία
δημιουργώντας μια άλλη!
Τόση βιασύνη για το τίποτα!
Η αγάπη που βασίζεται απλώς στην ελπίδα, δεν καρποφορεί
Παρά γίνεται μίσος που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα
από την αποτυχία τους να μετατρέψουν έναν σύντομο έρωτα
σε μια βέβαιη και αμοιβαία αγάπη!
Γίνεται το σκοτάδι μόνιμη ωδή της ψυχοσύνθεσης μας
Το φώς, μια στιγμή που δεν καταλαβαίνουμε αν έλουσε κάποτε τα πρόσωπά μας
Ακόμη και τώρα που πλησιάζει η στιγμή του θανάτου μου
αυτές οι σκέψεις τη γαλήνη δεν με αφήνουν να βρω
Γιατί δεν παντρεύτηκα ποτέ, και μόνος τώρα το θάνατο κοιτάζω στα μάτια
αντί να μου κρατά το χέρι μια γυναίκα τρυφερά
κάνοντας το τελευταίο μου ταξίδι γαλήνιο και υποφερτό
Θέλησα στη ζωή καμιά να μη μου λέει τι να κάνω
και τώρα πληρώνω με το βάρος της μοναξιάς μου
την ικανοποίηση πως έζησα ελεύθερος και μόνος
Ωραίο προνόμιο η ελευθερία!
Μοιάζει περισσότερο με την πώληση της ψυχής σου
που αφελής και χωρίς να βλέπεις το αύριο τι θα φέρει
Ξέροντας μόνο την αναγκαιότητα της στιγμής
υπογράφεις για το ξεπούλημα της ύπαρξής σου
χωρίς τους όρους να διαβάσεις
Μα πάντα τα λάθη είναι της βιασύνης
κι ο καθένας στα νιάτα του νομίζει
πως έχει όλη τη ζωή μπροστά του
Χωρίς σοφία, κοιτά μονάχα τα προνόμια του
Ώ εγωιστικό παραλήρημα, πόσο κακό μας κάνεις!
Δεν λέω πως είναι σωστός τελικά ο γάμος
γιατί οι άνθρωποι δεν είναι έτοιμοι ακόμα για αυτό
επειδή δεν έκαναν τον κόπο πρώτα ελευθερία να αποκτήσουν
Χωρίς όρους, δεσμεύσεις και δολοφονικές συνήθειες
ο άνθρωπος είναι ικανός να ευτυχίσει!
Αντίο!

11/9/11:

Μόνος, και κοντά μου μόνο η θάλασσα
Περπατώ στοχαστικός ακούγοντας
τις συμβουλές της εσωτερικής μου φωνής
Τα γυμνά μου πόδια νιώθουν τη θάλασσα,
τα χαλίκια, και την άμμο
Πατώ τα αποτσίγαρα του πολιτισμού τους!
Για μένα όλος ο κόσμος είναι εδώ!
Θα ήθελα μόνο μια γυναίκα
για να πατώ μαζί της τα αποτσίγαρα!
Αλλά και για να μου κρατά συντροφιά
πλάι στο ελαφρύ κύμα
κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι
Τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας άντρας από τη ζωή του
εκτός από τη γνώση και τον έρωτα;
Τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας άνθρωπος
Εκτός από κατανόηση και δημιουργική επάρκεια;
Τα κύματα δεν είναι εδώ για να μου απαντήσουν
αλλά για να με δοκιμάσουν
βασανίζοντας με, με αυτές τις ερωτήσεις!

18/9/11:

Το καλοκαίρι σιγά – σιγά απομακρύνεται
σαν μια ανάμνηση που θέλεις να ξεχάσεις
Μια αργή ψυχοφθόρα διαδικασία
επώδυνη για το σώμα όσο και για την ψυχή
Μα στην πραγματικότητα δεν είναι το καλοκαίρι
που θέλεις να ξεχάσεις
Αλλά εκείνες οι δύσκολες στιγμές
που συνδέουν την εποχή με τον πόνο
Όχι πως θέλησες ποτέ το κάθε καλοκαίρι σου
να είναι και μια επώδυνη ανάμνηση
Αλλά τι ειρωνεία!
Που στην εποχή των παιδικών
και εφηβικών αναμνήσεων σου
Δεν μπορεί πια να προστεθεί
ούτε ένα ευχάριστο γεγονός
όπως ο έρωτας!
Η ζέστη του καιρού
φέρνει κοντά σου μόνο τη θάλασσα
αντί τους ανθρώπους
Όχι πως εκείνη δεν είναι μια καλή φίλη
αλλά όπως και να έχει
ανήκεις στους ανθρώπους!

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Ἀνθολογία τῆς Οἰκονομίας του Γεώργιου Σουρή

Συλλεγέντα κα ναρτηθέντα π τ πανηγυρικ λεύσει το ΔΝΤ
Ποις εδε κράτος λιγοστ
σ
᾿ λη τ γ μοναδικό,
κατ ν ξοδεύ
κα
πενήντα ν μαζεύ;
Ν τρέφ λους τος ργούς,
ν
χ πτ Πρωθυπουργούς,
ταμε
ο δίχως χρήματα
κα
δόξης τόσα μνήματα;
Νχ κλητρες γι φρουρ
κα
ν σ κλέβουν φανερά,
κι
ν ατο σ κλέβουνε
τ
ν κλέφτη ν γυρεύουνε;
* * *
Κλέφτες φτωχο κα ρχοντες μ μαξες κα τια,
κλέφτες χωρ
ς μία πχυ γ κα κλέφτες μ παλάτια,
νας κλέβει ρνιθες κα σκάφες γι ψωμ
λλος τ θνος σύσσωμο γι πλούτη κα τιμή.
* * *
λα σ᾿ ατ τ γ μασκαρευτκαν
νείρατα, λπίδες κα σκοποί,
ο
μορες μας μουτσονες γινκαν
δ
ν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
* * *
λληνας δυ δίκαια σκε πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε κα
ορεν ες ποιο θέλει μέρος.
* * *
Χαρ στος χασομέρηδες! χαρ στος ρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε
ρωμις κα δασκαλοκρατιέται.
* * *
Γι᾿ ατ τ κράτος, πο τιμ τ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτ
ρ στ χρόνια τ παλιά, σικτρ κα στ καινούργια!
* * *
Κα τν σοφν ο λόγοι θαρρ πς εναι ψώρα,
πιστ
ς ες ,τι λέγει κανένας δν φάνη...
α
τς πλάνος κόσμος κα πάντοτε κα τώρα,
δ
ν κάνει ,τι λέγει, δν λέγει ,τι κάνει.
* * *
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαο,
φος το γόη, ψευτομοιραο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθ
ντίληψη, μυαλ ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι
λα τ ξέρει.
Κι
π προσπάππου κι π παππο
συγχρόνως μπο
φος κα λεπο.
* * *
Κα ψωμοτύρι κα γι καφ
τ
«δ βαρυέσαι» κι «χ δερφέ».
σάν πολίτης, σκυφτς ραγις
σ
ν πιάσει πόστο: δερβεναγς.
Θέλει κόμα -κι ατ εναι ραο-
ν
παριστάνει τν ερωπαο.
Στ
δυ φορώντας τ πόδια πού χει
στό
να λουστρίνι, στ᾿ λλο τσαρούχι.
* **
Δυστυχία σου λλάς, μ τ τέκνα πο γεννς.
Ελλάς, ρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Σάββατο 4 Ιουνίου 2011

Οι στίχοι του τραγουδιού Asi esta la cosa που ακούγεται στο ντοκιμαντέρ Argentina's Economic Collapse, από το Hip Hop σχήμα Actitud Maria Marta.

Asi estan las cosas partida pervertida la vida degustando
la mierda
que la misma mierda nos convida en vida decida
haciendole frente a esta penitencia muestra miseria
humna ante nosotros con tanta evidencia

se me anudo el corazon para poder sobrevivir , viviendo
para salvar solo mi propio pellejo aaaa ay com el alma se
me va

ya te dije que no opines que no pineses no protestes no
te pongas no te opongas entenderlo es lo definitivo no
lo intentes ni te interpongas
si hagas lo que hagas en definitiva nada tiene sentido digo
si todo en esta vida a sido decidido
en este plan siniestro configurado para fines apocalipticos
ser insensible es el requisito para nuetro exterminio en masa
son tiempos en que los metodos de aniquilación no son los mismos
ya no nos desaparecen ahora lo hacemos nosotros mismos
dandonos pequeños espacios de expresión sin respuesta
volviendonos una protesta que a nadie molesta
como esta como esta
domesticados como leones de circo neutralizados paralizados
pero que nos pasa que no nos despertamos
vamos
al carajo yo me rajo en argentina no hay trabajo
la dignidad humana va cayendo cada vez mas bajo
no hay atajo y esto ya se derrumba
y esto pende de un hilo
y nisiquiera notamos la diferencia
entre estar muerto o vivo digo sigo señores no me dedico
a cerrar
el ocico
pero tampoco vocifero los miedos
que por ahi andan como roedores
ellos no son los vencedores
traigo mi tambor para que te incorpores a donde estan esos
que dicen tener tantos cojones

como un cuetazo en los huevos
aqui molestando de nuevo
patriotas compatriotas dando guerra al mundoe entero con esmero

saconeando reacciones reas de todo aquel que tenga dudas
a ser parte de esta lucha que con nosotros aqui se renueva

se me anudo el corazon para poder sobrevivir
viviendo para salvar solo mi propio pellejo asi
aaaaaa el alma se me va

se inflama la llama adentro hay para mi es un infierno
ni me levanto
ni me duermo
en esta pesadilla todos somos prisioneros
parteros dando a luz a nuestros temores mas profundos
moribundos dando tumbos escondiendo la cabeza como el avestruz seguimos pasando de mano en mano
esta nuestra propia cruz con pura sulfura dura de tanta
podredumbre esta locura
se a transformado en una muy mala costumbre
porfavor ue se bislumbre una luz que nos alumbre
una luz que como jesus reviva y que nos haga volar libres
como pajaros
y nos despierte de nuestra propia tumba
como tambien lo hizo con lazaro
lo bueno lo maximo
quien nos dara el diagnostico
todos aqui esperando el proximo pronostico
de esta realidad que en verdad se ha levantado y ya nadie
la controla
y que coomo perros terminamos mordiendo nuestra
propia cola ola en esta bataola
uno ya no es un espejismo es el reflejo de uno mismo
asi funcionan nuestros tiempos del
esceptisismo

iluminalo al que no pueda despertar
iluminalo para nosotros la gente
yo digo que no hay que esperar al destino
un milagro que baje a la tierra

yo creo en lo que hago y en lo que digo
por eso sigo lo intento
penetrando en con mi lirica en lo mas hondo y profundo
de tu pensamiento
y si penetra por otro orificio no es mi culpa
lo siento la vaselina no te la puse yo
te la pusiste solito hace tiempo.

si no estan vien algunas palabras lo siento es que no
les entiendo

Η καρδιά μου έγινε σκληρή
για να μπορέσω να επιβιώσω
Να ζήσω ώστε να γλιτώσω το πετσί μου
που είναι το μόνο που μου απέμεινε
Η ψυχή μου χάθηκε

Μην σκέφτεσαι
Μην διαμαρτύρεσαι
Μην κάνεις τίποτα
Μην ασχολείσαι
Έτσι και αλλιώς
δεν έχει σημασία
Οι ζωές μας είναι προκαθορισμένες
σ’ αυτή την αποκαλυπτική κωμωδία
Μας κατευθύνουν όλους
στο ίδιο σφαγείο
Δεν μας εξοντώνουν πια
με τον κλασικό τρόπο
Τώρα μας ζητούν απλά
να εξαφανιστούμε
Να ρωτάμε απλά ερωτήσεις
στις οποίες δεν θα απαντήσει κανένας
Να διαμαρτυρόμαστε
χωρίς να ενοχλούμε κανέναν
Εξημερωμένοι
Εξουδετερωμένοι
Παραλυμένοι
Πότε θα ξυπνήσουμε;
Δεν υπάρχει δουλειά
Δεν υπάρχει ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Όλα κρέμονται σε μια κλωστή
Ποια είναι η διαφορά
μεταξύ ζωής και θανάτου;
Αρνούμαι να βγάλω το σκασμό
Δεν είμαι εδώ για να
αποδεχθώ τα κακά νέα
Δεν νίκησαν ακόμα,
Οπότε διάλεξε:
έχεις αρχίδια ή όχι;
Άκουσέ με
Δεν φοβάμαι να τους εναντιωθώ
Και προτρέπω όλους
να ενωθούν μαζί μας
στον αγώνα μας

Η καρδιά μου έγινε σκληρή
για να μπορέσω να επιβιώσω
Να ζήσω ώστε να γλιτώσω το πετσί μου
που είναι το μόνο που μου απέμεινε
Η ψυχή μου είναι ένα άδειο κέλυφος
Χρειάζομαι ένα θαύμα
για να μας κάνει να ξυπνήσουμε
Χρειάζομαι ένα θαύμα
για να μας κάνει να ξεσηκωθούμε
Μην περιμένετε τίποτα
από τη μοίρα
Χρειαζόμαστε ένα σεισμό

Θα μιλάω και θα αντιδρώ,
δεν θα σταματήσω ποτέ
Η ποίηση μου
θα διαπεράσει τις ψυχές σας,
και αν περάσει σε λάθος τρύπα,
να βάλεις βαζελίνη φίλε…

Η καρδιά μου έγινε σκληρή
για να μπορέσω να επιβιώσω
Να ζήσω ώστε να γλιτώσω το πετσί μου
που είναι το μόνο που μου απέμεινε
Η ψυχή μου είναι ένα άδειο κέλυφος